Καρπαζοεισπράκτορας

Τώρα δουλευόμαστε αλλιώς. Από κει που ο Σαμαράς διαβεβαίωνε ότι αν κάνουμε το καθήκον μας -αν καταπιούμε δηλαδή το πακέτο-μαμούθ σκληρών μέτρων- τότε είμαστε εξασφαλισμένοι, τώρα παρακαλάει μαζί με τους εταίρους την κυρία Μέρκελ: Εμείς κάναμε το χρέος μας, τώρα πρέπει να κάνετε κι εσείς το δικό σας. Πάνω δηλαδή που αισθανόμασταν ασφαλείς και έτοιμοι για το Κατάρ της ανάπτυξης βρεθήκαμε πάλι στη δίνη του κυκλώνα. Μέχρι να πει ο πρωθυπουργός μας -που επικοινωνεί κατά δήλωσή του με τον Μεγαλοδύναμο- δόξα τω Θεώ, τον παρακολουθούμε να προσπέφτει πάλι γονατιστός στη Γερμανίδα Παναγιά και στους αγίους των Βρυξελλών. Τόσο καλά.

 

Δεν θέλει πολλή σκέψη για να καταλήξει κάποιος στο απλούστατο: Δεν έχει τέλος αυτό το πανηγύρι. Η Ελλάδα των Μνημονίων έχει χάσει την μπάλα προ πολλού, αν και τα έδωσε όλα. Καμία χώρα στον κόσμο δεν θα είχε δεχθεί αγόγγυστα, κυριολεκτικά σαν πειραματόζωο, να ακολουθήσει αυτό το επώδυνο μονοπάτι της δημοσιονομικής πειθαρχίας και των ευρύτατων διαρθρωτικών αλλαγών, λέει σε χτεσινή του επιστολή προς το Business Europe ο ΣΕΒ Δασκαλόπουλος. Και κανείς δεν θα διαφωνήσει μαζί του, αν βγει βέβαια από τη μέση εκείνο το «αγόγγυστα», που και γι’ αυτό δεν πρέπει να κρατάμε κακία στους Δασκαλόπουλους αυτής της χώρας. Πού να ακούσουν τους γογγυσμούς των υπογείων όσοι λιάζονται στα ρετιρέ της εξουσίας και του χρήματος...

 

Μέσα στον ωραίο καβγά, όμως, μεταξύ Γερμανών και Λαγκάρντ, πού διάολο πήγε η αξιοπιστία μας; Δεν την αγοράσαμε καταβάλλοντας το ψωμάκι των παιδιών μας, το πετρέλαιο του χειμώνα, τις συντάξεις, τα επιδόματα και ό,τι έμεινε από την αριστερή ψυχή του Κουβέλη; Δεν δικαιούμαστε συνεπώς να ρωτήσουμε τον πρωθυπουργό: Πού είναι, κύριε, αυτό που μας χρωστάς; Γιατί αποφασίζουν πάλι οι δανειστές χωρίς εμάς για μας; Γιατί μας δούλευες ότι είσαι διαπιστευμένος αντιπρόσωπος της αξιοπιστίας; Αφού πήρες το πακέτο για να πάψουμε να είμαστε καρπαζοεισπράκτορες, πώς λαμβάνουμε εις αντάλλαγμα τις πιο ξεγυρισμένες καρπαζιές από καταβολής μνημονίων; Κι αν αυτό δεν είναι απάτη και υπεξαίρεση, τότε τι είναι;

 

Με όλα αυτά γεννιέται ένα άλλο, σχεδόν αντεθνικό, ερώτημα: Λέτε στο μυαλό του Σαμαρά καρπαζοεισπράκτορας και αξιόπιστος να είναι ένα και το αυτό; Και να βρίσκει πολύ πολιτικό το σπορ;