Αντιμετωπίζουν σωστά την κρίση, λένε οι Γερμανοί

 

Βαρυσήμαντο όντως το πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο τής κατεξοχήν εφημερίδας του γερμανικού πολιτικού και επιχειρηματικού κατεστημένου «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» που υπέγραφε την περασμένη Πέμπτη ο εκ των πέντε συνδιευθυντών της Μπέρτολτ Κόλερ. Αποκαλυπτικό ταυτόχρονα της παντελούς αδυναμίας των Γερμανών να αντιληφθούν σε βάθος τις αιτίες των έντονων αντιγερμανικών αισθημάτων που γεννά σε ολοένα και περισσότερους ευρωπαϊκούς λαούς η πολιτική του Βερολίνου για την αντιμετώπιση της κρίσης, παρά τις σωστές επιμέρους επισημάνσεις του αρθρογράφου σε μια σειρά από θέματα. Επί της ουσίας το άρθρο είναι αποκαρδιωτικό, γιατί επιβεβαιώνει ότι οι Γερμανοί δεν είναι έτοιμοι να αλλάξουν πολιτική, αφού θεωρούν ότι η δική τους δράση είναι απολύτως σωστή και ότι υπαίτιοι της κρίσης είναι αποκλειστικά οι Νοτιοευρωπαίοι, οι οποίοι δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τα κατά το Βερολίνο «αυτονόητα» για το δικό τους συμφέρον. Το άρθρο αυτό όμως είναι ταυτόχρονα πολύ σημαντικό, γιατί παρουσιάζει ανάγλυφα τη γερμανική νοοτροπία για την κρίση, το ευρώ και το μέλλον της ΕΕ.

 

Το συμπέρασμα διατυπώνεται πεντακάθαρα: «Αν ο Νότος της Ευρώπης δεν γίνει κατ' ελάχιστον λίγο «γερμανικότερος», τότε η ΕΕ βρίσκεται αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη κρίση της» γράφει χωρίς περιστροφές ο εκ των διευθυντών της σοβαρής γερμανικής εφημερίδας. «Η γερμανική κυβέρνηση επιθυμεί οι χώρες αυτές να κάνουν αυτονόητα πράγματα μιας «καλής διακυβέρνησης», τα οποία είναι υποχρεωμένες να κάνουν ως μέλη της ΕΕ... Τα μέτρα που απαιτεί η κυρία Μέρκελ υπηρετούν το ίδιον συμφέρον αυτών των κρατών, για τα οποία δεν είναι τίποτα πιο απαραίτητο από αυτές τις μεταρρυθμίσεις» ισχυρίζεται ο Γερμανός αρθρογράφος.

Θεωρεί ακατανόητη την απροθυμία των Νοτιοευρωπαίων να δεχτούν την καταβαράθρωση του βιοτικού τους επιπέδου που προκαλεί η πολιτική εξουθενωτικής λιτότητας που επιβάλλει το Βερολίνο: «Αυτές οι απώλειες ευημερίας πρέπει να αντιπαρατεθούν με τις ζημιές που θα απειλούνταν, αν χρεοκοπούσαν κράτη της ΕΕ και διαλυόταν η Ευρωζώνη. Επ' αυτών θα προσετίθεντο οι ακόμη βαρύτερες υπολογιζόμενες πολιτικές συνέπειες» γράφει.

 

Στη συνέχεια απειλεί ευθέως ότι αν συνεχίσει να παρατηρείται αφενός η απροθυμία των Νοτιοευρωπαίων να συμμορφωθούν προς τις γερμανικές απαιτήσεις και αφετέρου η διόγκωση του αντιγερμανισμού, τότε ενδέχεται μια... μεγάλη συμφορά να χτυπήσει την Ευρώπη: Οι Γερμανοί να γυρίσουν την πλάτη στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση! «Η Γερμανία αποτραβιέται από την Ευρώπη τουλάχιστον συναισθηματικά εξαιτίας της κρίσης χρέους» υπογραμμίζει και συνεχίζει: «Αυτή η ενδότερη υποχώρηση της Γερμανίας συνιστά έναν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο για το μέχρι τώρα μοντέλο λειτουργίας της ΕΕ και για τα κλονιζόμενα κράτη από την υποτιθέμενη πίεση των Τευτόνων να θεραπεύσουν με το ζόρι κατά τον γερμανικό τρόπο τους Ελληνες και τους Πορτογάλους.

 

Το Βερολίνο διστάζει να συναινέσει σε περαιτέρω πακέτα βοήθειας ή περικοπές χρέους, γιατί η υποστήριξη προς μια τέτοια πολιτική μειώνεται τόσο στο γερμανικό κοινοβούλιο όσο και στον γερμανικό λαό συνολικά».

 

Μη αντιλαμβανόμενοι οι Γερμανοί γιατί η πολιτική λιτότητας προκαλεί αντιπάθεια στους άλλους Ευρωπαίους, αισθάνονται ότι αδικούνται. Το αίσθημα της αδικίας εις βάρος τους εκφράζεται και στο εν λόγω άρθρο: «Αυξάνεται και μάλιστα όχι μόνο στον νότο της Ευρώπης η τάση να επιρρίπτεται η ευθύνη για τη δυστυχία σε μια αποχαλινωμένη δικτατορία λιτότητας από το Βερολίνο. Στα παράδοξα της κρίσης χρέους συγκαταλέγεται και το γεγονός ότι όσο διογκώνεται το πρόγραμμα βοήθειας, αυξάνεται και η αντιπάθεια εναντίον αυτών που βοηθούν. Ευχαρίστως δαγκώνουν το χέρι που βοηθάει» υπογραμμίζει με πικρία, αλλά και εμφανή απορία ο εκ των διευθυντών της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».