Γιώργος Πιπερόπουλος Γιορτάσαμε την περασμένη Πέμπτη 25η Δεκεμβρίου την συμβολική γέννηση του Θεανθρώπου, την Θεϊκή παροχή της Ελπίδας για την σωτηρία μας, και την ερχόμενη Πέμπτη 1η Ιανουαρίου 2026 προτείνω να φέρουμε, αυτήν τη πρωτόγνωρα και με συνεχιζόμενους πολέμους δύσκολη για ολόκληρη την Ανθρωπότητα χρονιά, στο συνειδητό συλλογικό μας επίπεδο την Ελπίδα που μας έφερε η Θεία γέννηση.
Ανήμερα των Χριστουγέννων γευτήκαμε πατροπαράδοτα εδέσματα και γλυκίσματα στρωμένα στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, καθώς ανοίξαμε κάτω από το μεγάλο ή μικρό, πλούσια ή λιτά στολισμένο σε κάθε σπίτι Χριστουγεννιάτικο δένδρο τα δώρα μας, αμέτρητοι συνάνθρωποί μας, κάποιοι ίσως και μέσα στην ίδια με εμάς πολυκατοικία, παρέμειναν για μια ακόμη μέρα πνιγμένοι στο βουβό, το ανελέητο αίσθημα της ανείπωτης πικρής δικής τους καθημερινότητας της έλλειψης της ελπίδας και της προοπτικής για ένα καλύτερο αύριο των ίδιων και των παιδιών τους….
Ποιος θα πίστευε, μερικές δεκαετίες πριν, ότι εδώ στην κάποτε αποκαλούμενη «Ψωροκώσταινα», στη χώρα της «φαιδρής πορτοκαλιάς», της γειτονιάς των ονείρων και της γονικής προτροπής του τύπου: «παιδάκι μου καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το….όνομα» θα φτάναμε στο σημείο να μιλάμε για το φριχτό υποκειμενικό συναίσθημα της αποκοπής από την αγέλη, της απομόνωσης χωρίς την αίσθηση ότι ανήκουμε στην ανθρώπινη ομάδα!..
Συνεχίζουμε την Εθνική μας πορεία στο μέλλον με την ντροπή των οικονομικών «θεσμών», με την παρουσία ατάλαντων και ατιμώρητων πολιτικών και την ξεδιάντροπη αποδόμηση προγραμμάτων και δομών «κοινωνικής αρωγής σε παιδιά και μεγάλους που χρειάζονται βοήθεια».
Συνεχίζουμε την τηλετύφλωση ανοίγοντας τους δέκτες των έγχρωμων τηλεοράσεων βιώνοντας την εικονική πραγματικότητα της συμμετοχικής διαδικασίας σε κάποια σύναξη με ποικιλώνυμες ονομασίες και μισόγυμνες καλλονές ως χαζοχαρούμενες γλάστρες…
Ζούμε ιδιοκτήτες και ενοικιαστές σε κακόγουστες και πανάκριβες πολυκατοικίες έχοντας διακόψει τη συμμετοχική διαδικασία στην «κεντρική θέρμανση» και πέρα από τις εθιμοτυπικές φιλοφρονήσεις και τα μικροπρεπή κουτσομπολιά αγνοούμε την ύπαρξη του συγκατοίκου μας σε σημείο ώστε σήμερα και στην πατρίδα μας να χρειάζεται να «μυρίσει» το πτώμα κάποιου συνταξιούχου, μοναχικού γείτονα ή γειτόνισσάς μας για να συνειδητοποιήσουμε εμείς οι «ευτυχείς» υπόλοιποι ότι έκλεισε πια για αυτόν ή αυτήν, τραγικά, η αναπόφευκτη για όλους μας παρένθεση της …ζωής!
Να δούμε στις πρακτικές της διαστάσεις την ψυχοκοινωνική μας κατάντια;
Αμέτρητοι οι συνοδοιπόροι μας στους πολυσύχναστους δρόμους της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, της Λάρισας του Ηράκλειου και όλων των άλλων μεγαλουπόλεων της πατρίδας μας.
Στριμωγμένοι ασφυκτικά τα σώματα ανδρών, γυναικών και παιδιών στα αστικά μας λεωφορεία και θέσεις μόνο για όρθιους στις κάθε λογής πιτσαρίες, καφετέριες, παμπ, «ορθάδικα» και κλασικές ελληνικές ταβέρνες…
Περιφέρουμε την πλήξη, την ανία, τα βιωματικά μας τραύματα στους κάθε λογής χώρους εργασίας και αναψυχής.
Είμαστε τώρα πιά και οι νέο-Έλληνες παραγωγοί και παράγωγα, αίτια και αποτελέσματα ενός ψυχοκοινωνικού και πολιτισμικού συστήματος με οικονομικές δομές που εδραιώνονται στο ατομικό κίνητρο και τα συλλογικά «ένστικτα» για άντληση κέρδους και συλλογή δύναμης και εξουσίας και απολήγουν εξαντλημένες στην εδραίωση ενός αντικειμενικού κόσμου χωρίς συναισθήματα, χωρίς ανθρωπιά!..
«Ανέκαθεν ο άνθρωπος ήταν αγελαίο ζώο» όπως το διατύπωσε και ο μεγάλος Μακεδόνας φιλόσοφος, ο δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Ανθρωπότητας Αριστοτέλης δυόμιση χιλιάδες χρόνια πριν.
Ο συνάνθρωπός μας στην υπηρεσία, στο γραφείο, στο εργοστάσιο, στο πανεπιστήμιο για όλους εμάς που είμαστε οικονομικά ενεργοί, όπως και ο συνάνθρωπός μας στο ορφανοτροφείο, στο γηροκομείο και στη φυλακή βασανίζεται κάθε λεπτό, κάθε ώρα κάθε μερόνυχτο από το αίσθημα της έλλειψης ελπίδας..
Ελάτε να σκύψουμε προσεκτικά όλοι βαθιά μέσα στα φυλλοκάρδια του απέραντου Ελληνικού μας υποσυνείδητου, στα αρχέτυπα της ανθρώπινης ομαδικής συμπεριφοράς που χάνουν τις καταβολές τους στην ιστορία Πελασγών, Δωριέων και Αχαιών, να ανακαλύψουμε ότι υπάρχουν ΟΛΑ τα απαραίτητα στοιχεία της σωτηρίας μας από την αρνητική όψη της σύγχρονης αυτής ψυχοκοινωνικής και πολιτισμικής ασθένειας που λέγεται έλλειψη ελπίδας!..
Εκεί βαθιά στην ψυχή της Ελλάδας μας υπήρχε και υπάρχει η δημιουργικότητα της ελληνικής ψυχοσύνθεσης. Υπάρχει το εσώτερο μήνυμα της ελπίδας με την οποία μεγαλώσαμε και γαλουχηθήκαμε, υπάρχουν «φιλότιμο», «κυμπαριλίκι» και «μπέσα».
Την περασμένη Πέμπτη ανήμερα των Χριστουγέννων βιώσαμε το εσώτερο μήνυμα της Ελπίδας που φέρνει κάθε χρόνο για όλους εμάς τους Χριστιανούς στην Ελλάδα μας και σε ολόκληρο τον Πλανήτη δυναμικά η θρησκευτική επανάληψη της συμβολικής Γέννησης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στη Φάτνη της Βηθλεέμ….
Ελάτε φίλες και φίλοι αναγνώστες το 2026 να ξαναγίνουμε συγκάτοικοι, συμπάσχοντες και συγχαίροντες γείτονες, συνοδοιπόροι, συμπολίτες, συνάνθρωποι!
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 29/12
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
