Αγαπημένε μου παππού,
Εγώ διάβαζα τα γράμματά σου στη γιαγιά και σ’ εμένα υπαγόρευε τις απαντήσεις της.
Μα τότε, δεν ένοιωθα την πίκρα σου.
Την ένοιωσα τώρα, που το παιδί μου ξενιτεύτηκε.
Η ξενιτιά έμοιαζε, πριν λίγα χρόνια, μια ιστορία τελειωμένη.
Γραφικά μελοδραματική, μέσα από τα τραγούδια του Καζαντζίδη, κυνικά αδιάφορη, ως και ενοχλητική γι αυτούς που έφτασαν στον τόπο μας, ζητώντας καταφύγιο απ’ τα σφαγεία του πολέμου ή μια μπουκιά πικρό ψωμί.
Θυμάμαι που έγραφες, «ο μετανάστης, Αγγελίνα μου, κυνηγά τη ζωή που φεύγει».
Τώρα το δικό μου παιδί κυνηγά τη ζωή που φεύγει, από μια χώρα πουλημένη.
Κάναμε τα παιδιά μας κομπάρσους, που θυσιάζονται πρώτοι, για ν’ αρχίσει η πλοκή.
Εμείς στοιβαγμένοι στις ουρές της εφορίας και τα παιδιά μας, στις ουρές των πρεσβειών.
Η μετανάστευση είναι μια πίκρα που επαναλαμβάνεται, μα δεν καταπίνεται.
Ένας παγκόσμιος λαός νομαδικός, που ταξιδεύει, όπου υπάρχει μεροκάματο, ώσπου κι εκεί να τον πετάξουν, σαν στυμμένη λεμονόκουπα.
Ξεφτίλα, παππού.
Γιατί φανήκαμε μπόσικοι.
Γιατί αφήσαμε τα παιδιά μας, να γίνουν χελιδόνια.
Γιατί δεν θυμηθήκαμε αυτό που έλεγες, «να μισείς την ξενιτιά, μα ν’ αγαπάς τον μετανάστη»
Γιατί σ’ αυτή τη χώρα, ακόμη και οι φράουλες έχουν τη γεύση του αίματος και τα χωριά έγιναν ερημότοποι ή Μανωλάδες.
Γιατί καμιά αυτοκριτική, που μένει στα λόγια, δεν έχει νόημα.
Εδώ σ’ αφήνω όμως, παππού, γιατί πρέπει να γράψω γράμμα και στο γιο μου.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 24/10
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
