Alfavita Newsroom Πειθαρχικές διώξεις και μέτωπο παιδείας – εργασίας.
Αγώνας για την επιστήμη, το πανεπιστήμιο και την κοινωνία.
Τα τελευταία χρόνια, ένας αγώνας κλιμακώνεται με αφορμή τις επιχειρούμενες αντιδραστικές αντιμεταρρυθμίσεις στην παιδεία και ιδιαίτερα στα Πανεπιστήμια. Οι εκάστοτε ιθύνοντες και οι κατά τόπους πρόθυμοι επιχειρούν συστηματικά να συσκοτίσουν την ουσία της σύγκρουσης και των διακυβευμάτων, εξαπολύοντας ένα πρωτοφανή προπαγανδιστικό μηχανισμό, ώστε αφ' ενός μεν να παρουσιάσουν τις αντιμεταρρυθμίσεις τους ως δήθεν “αναγκαίες προοδευτικού χαρακτήρα θεσμικές αλλαγές, για το πανεπιστήμιο της αριστείας, για τη σύνδεσή του με την κοινωνία (βλ. αγορά), για λογοδοσία, επιχειρηματικότητα, ανταγωνιστικότητα” κ.ο.κ., αφ' ετέρου δε, να παρουσιάσουν κάθε αντίλογο ως δήθεν “ιδιοτελή συντεχνιακά και οπισθοδρομικά συμφέροντα, φωνές του παρελθόντος” κ.ο.κ. Ωστόσο, η σύγκρουση αυτή, αφορά θεμελιώδη ερωτήματα για τις προοπτικές της ανθρωπότητας, τα οποία συνοψίζονται στο εξής: “ποια επιστήμη, ποιο πανεπιστήμιο σε ποια κοινωνία”.
Το πανεπιστήμιο είναι ένας χώρος που επιτελεί την κοινωνική του αποστολή, ως πεδίο δημιουργικής σύζευξης της ελεύθερης επιστημονικής έρευνας με τη διαπαιδαγώγηση ολόπλευρα αναπτυσσόμενων νέων επιστημόνων. Είναι ένας χώρος, όπου με μακραίωνους αγώνες και θυσίες έχει κατακτηθεί το προνόμιο και καθήκον της πανεπιστημιακής κοινότητας να στοχάζεται κριτικά και ορθολογικά πάνω στα θεμελιωδέστερα προβλήματα της κοινωνίας. Και όπως έλεγε ο Ρήγας Φεραίος: «Ὅποιος ἐλεύθερα συλλογᾶται, συλλογᾶται καλά».
Τα τελευταία χρόνια λοιπόν, μέσα στη σύγκρουση για τους θεσμούς, τις λειτουργίες, το χαρακτήρα και τις προοπτικές του πανεπιστημίου, έχουν διαμορφωθεί με αρκετή σαφήνεια δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα:
- το στρατόπεδο της πιο άμεσης και απροκάλυπτης υπαγωγής επιστήμης και πανεπιστημίου στις “δυνάμεις της αγοράς”, στο κεφάλαιο, της μετατροπής του πανεπιστημίου σε “επιχειρηματικό πανεπιστήμιο” είτε ακόμα και της μετατροπής του σε αυταρχικό εκπαιδευτήριο-επιχείρηση, με δομή διοίκησης που θα προσιδιάζει σε αυτήν μιας Α.Ε., με Διοικητικά Συμβούλια και μονοπρόσωπα όργανα εκτός λογοδοσίας και ελέγχου, που θα συμπεριλαμβάνουν φορείς του κεφαλαίου και των πολιτικών του υπαλλήλων, με υποβάθμιση ή/και απάλειψη της βασικής έρευνας, των κοινωνικών – ανθρωπιστικών επιστημών και της φιλοσοφίας, με αναγωγή της διδασκαλίας σε μετάδοση χρηστικών πακέτων “συνταγών”, πληροφορίας και δεξιοτήτων με ημερομηνία λήξης, με αγοραία-αυταρχική αξιολόγηση και λογοκρισία, με εξέταστρα, δίδακτρα, πιστωτικές μονάδες κ.ο.κ. Σύνθημα αυτού του στρατοπέδου: “επιστήμη και πανεπιστήμιο στην υπηρεσία της αγοράς και του κεφαλαίου”.
- το στρατόπεδο που αντιπαλεύει τα δεινά και τα εκφυλιστικά φαινόμενα στα ΑΕΙ, εμμένει στο δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του Πανεπιστημίου. Ενός πανεπιστημίου, όπου η ίδια η κοινότητα και κατ' επέκταση – η κοινωνία, με όρους αντικειμενικής-ορθολογικής τεκμηρίωσης, ελευθερίας, ελέγχου, λογοδοσίας και αυτοδιοίκησης-αυτοδιαχείρισης, θα προτάσσει ερευνητικές και εκπαιδευτικές κατευθύνσεις, όχι στη βάση ιδιοτελών κερδώων συμφερόντων και σκοπιμοτήτων, ούτε στη βάση αυταρχικών θεσμικών και εξωθεσμικών επιβολών, αλλά με γνώμονα την ίδια τη λογική της επιστημονικής έρευνας και των βαθύτερων αναγκών της κοινωνίας, όπως αυτές διαθλώνται υπό το πρίσμα της επιστήμης, της λογικής του ίδιου του γνωστικού αντικειμένου. Ως προς τον χαρακτήρα, το περιεχόμενο και τα κίνητρά της, η επιστημονική και παιδαγωγική δημιουργική δραστηριότητα, απαιτεί έμφαση στα εσωτερικά κίνητρα (ανιδιοτελή αφοσίωση, προσήλωση στη λογική της έρευνας, ανθρωπισμός, αφοσίωση στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, αγώνας με αυταπάρνηση για την αλήθεια κ.ο.κ.). Κάθε προσπάθεια αναγωγής αυτής της δραστηριότητας σε επιχειρηματική (με αντίστοιχες εμφάσεις στην ανταγωνιστικότητα, στις αγοραίες αξιολογήσεις κ.ο.κ.), υπονομεύει και τελικά καταστρέφει τόσο την επιστήμη, όσο και το υποκείμενό της (συλλογικό και ατομικό). Η επιχειρηματική δραστηριότητα είναι εξ υπαρχής ιδιοτελής, μονομερής και κοντόφθαλμη: δεν αποσκοπεί στην ανάπτυξη της επιστήμης και στις ανάγκες της ανθρωπότητας, αλλά αποκλειστικά στη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας. Είναι απαραίτητος λοιπόν ο αγώνας για επιστήμη και παιδεία ανοικτή στην κοινωνία, προσπελάσιμη από όλα τα παιδιά του λαού και όχι μόνο απ' την ελίτ του πλούτου. Σύνθημα αυτού του στρατοπέδου: “επιστήμη και πανεπιστήμιο στην υπηρεσία του ανθρώπου και της ανθρωπότητας”.
Από τους φορείς του δεύτερου στρατοπέδου, έχει αναπτυχθεί εξαιρετικά γόνιμη επιστημονική έρευνα και εκλαΐκευση των αποτελεσμάτων της. Έρευνα διεπιστημονική (ιστορία, φιλοσοφία, κοινωνιολογία και ψυχολογία της επιστήμης και της τεχνολογίας, λογική και μεθοδολογία της επιστημονικής έρευνας, αναπτυξιακή ψυχολογία, ψυχοπαιδαγωγτική, γνωσιακές επιστήμες κ.ά.), που θεμελιώνει την ανάγκη επιστημονικής οργάνωσης της θεσμικής δομής, του χαρακτήρα, του περιεχομένου και των προσανατολισμών του πανεπιστημίου. Έρευνα που καταδεικνύει τις καταστροφικές επιπτώσεις από τις μεθοδεύσεις των αγοραίων αντιμεταρρυθμίσεων.
Οι φορείς του πρώτου στρατοπέδου, δεν αγνοούν μόνο συστηματικά και επιδεικτικά τις διαθέσιμες έρευνες και τα πρακτικά-θεσμικά πορίσματά τους, αλλά και χλευάζουν την ίδια την αξίωση επιστημονικής αντιμετώπισης των διακυβευμάτων. Υιοθετούν άκριτα τα αγοραία νεοφιλελεύθερα δόγματα-ιδεολογήματα και τις αντίστοιχες χειραγωγικές-δημαγωγικές ρητορικές των πολιτικών υπαλλήλων του κεφαλαίου. Γι' αυτό και κάνουν συστηματική χρήση των ελεγχόμενων Μ.Μ.Ε. (τα οποία τους προβάλλουν κατά κόρον, αποσιωπώντας, διαστρεβλώνοντας και λοιδορώντας τους εκπροσώπους του δεύτερου) και αποφεύγουν συστηματικά την ανοικτή, δημόσια επιστημονική αντιπαράθεση με το άλλο στρατόπεδο στο πεδίο των ορθολογικών επιχειρημάτων. Όπου και όποτε εκτέθηκαν σε παρόμοια αντιπαράθεση, ηττήθηκαν κατά κράτος και γελοιοποιήθηκαν. Τα ρηχά και αγοραία ιδεολογήματά τους δεν αντέχουν τη βάσανο της δημόσιας δημοκρατικής επιστημονικής κριτικής. Άλλωστε, οι φορείς αυτών των ιδεολογημάτων, κατά κανόνα, δεν έχουν σχέση με την πραγματική έρευνα και με το πνεύμα της επιστημονικής τεκμηρίωσης και αντιπαράθεσης (ή έχουν απωλέσει προ πολλού κάθε παρόμοια σχέση), μιας και προσφιλές τους πεδίο είναι αυτό της αγοραίας διαχείρισης-διοίκησης των πανεπιστημιακών υποθέσεων και της πρόθυμης εξυπηρέτησης των προτεραιοτήτων των εκάστοτε κυβερνώντων. Το φαινόμενο αποκτά τραγελαφικές διαστάσεις, με μιαν ειδική και διακριτή πλέον κατηγορία προθύμων: αυτή των κομματόσκυλων με σημαία ευκαιρίας, των αδίστακτων αρχομανών δικτατορίσκων, των βασιλικότερων του εκάστοτε βασιλέως, με όλα τα συμπλέγματα που τους χαρακτηρίζουν. Εκείνων που επί δεκαετίες είναι αγκιστρωμένοι στη διοίκηση των ΑΕΙ, και ενώ φέρουν βαρύτατες ευθύνες για τα εκφυλιστικά φαινόμενα, παρουσιάζονται σήμερα ως αυτόκλητοι “φορείς της κάθαρσης και της μεταρρύθμισης”, ως ηγέτες του “πανεπιστημίου της αγοράς-αριστείας”.
Τι απομένει λοιπόν σε όποιον δεν είναι ικανός, δεν μπορεί και δεν επιθυμεί την επί ίσοις όροις επιστημονική αντιπαράθεση για την επιστήμη, το πανεπιστήμιο και την κοινωνία; Η απάντηση κατά τα φαινόμενα είναι μία: η αυταρχική πειθαρχική δίωξη εναντίον των αντιπάλων, μέσω της εξουσιαστικής-διοικητικής ισχύος και των άνωθεν ερεισμάτων τους...
Η πρωτοφανής κρίση των τελευταίων χρόνων, που παίρνει τα χαρακτηριστικά αποικιοποίησης της χώρας και κοινωνικού πολέμου εναντίον του λαού, εκ μέρους του χρηματοπιστωτικού άξονα Ε.Ε., Δ.Ν.Τ. και των ντόπιων ερεισμάτων του, οξύνει στο έπακρο την παραπάνω σύγκρουση, φανερώνει πιο απροκάλυπτα τον αδυσώπητα ταξικό χαρακτήρα των κλιμακούμενων από το καθεστώς επιχειρήσεων ληστρικής προκαταβολικής άντλησης απόλυτης υπεραξίας με τη μορφή κατακτητικών δανειακών συμβάσεων και μνημονίων, με την ταχύρρυθμη ιδιωτικοποίηση-καταστροφή θεμελιωδών κοινωνικών-δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών που κατακτήθηκαν με αιώνες αγώνων των εργαζομένων (παιδείας, υγείας, περίθαλψης, ασφάλισης κ.ο.κ.).
Για αυτούς τους λόγους, ο χρηματοπιστωτικός άξονας και το καθεστώς του, εξαπολύουν αυταρχική καταστροφική επίθεση στην παιδεία και ειδικότερα στο πανεπιστήμιο, αντιλαμβανόμενοι τη στρατηγική σημασία τους. Εκείνο που τρέμουν σε αυτή τη συγκυρία, είναι ένα ρωμαλέο μέτωπο παιδείας-εργασίας, είναι ο ξεσηκωμός της πανεπιστημιακής κοινότητας, ιδιαίτερα της φοιτητικής νεολαίας, που θα δώσει παλμό και προοπτική σε ένα παλλαϊκό κίνημα ανατροπής του καθεστώτος του άξονα. Γι' αυτό ακριβώς προβαίνουν σε προληπτικά πλήγματα, στοχοποιώντας επιλεκτικά μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας. Ευελπιστούν να κάμψουν το ηθικό μας, να μας τρομοκρατήσουν, να μας ποδηγετήσουν.
Θα τους το επιτρέψουμε;
Η μόνη απάντηση σε αυτές τις μεθοδεύσεις είναι: η βέλτιστη συσπείρωση των δυνάμεων που στρέφονται κατά αυτού του καθεστώτος, εντός και εκτός πανεπιστημίου, η συγκρότηση ενός μαχητικού, νικηφόρου μετώπου παιδείας-εργασίας, για τη σωτηρία της επιστήμης, της παιδείας και της ίδιας της κοινωνίας σε αυτό τον κοινωνικό πόλεμο. Πέρα κι έξω από μικροκομματικές, μικροπαραταξιακές και τελικά μικρόψυχες αγκυλώσεις αντιπαραθέσεις και αλληλοκανιβαλλισμούς, πέρα από περιχαρακώσεις σε κατακερματισμένα αγροτεμάχια ποικιλώνυμων εκδοχών “αλήθειας” και “ορθοδοξίας”. Ο άξονας και οι περί αυτόν πρόθυμοι έχουν συγκροτήσει το μέτωπό τους, ετοιμάζοντας προληπτικά εναλλακτικά σενάρια που τρέφονται με το “διαίρει και βασίλευε” των από κάτω... Εμείς;
Δεν μας πτοούν οι μεθοδευμένες στοχοποιήσεις και πειθαρχικές διώξεις. Η αλήθεια και το δίκιο είναι με το μέρος μας. Η νίκη θα είναι δική μας.
Αν. καθ. Πολυτεχνείου Κρήτης Δημήτρης Πατέλης,
Μέλος της Διεθνούς Ερευνητικής Ομάδας “Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ”
& του ΟΜΙΛΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 17 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 17/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
