Alfavita Newsroom
2016. Σε χώρους ανθρώπων που σχετίζονται με τα γράμματα και την παιδεία η λέξη «φεμινίστρια» εξοστρακίζεται ως προσβολή. Γιατί η λέξη συνεπάγεται καταπίεση, σεξουαλική στέρηση, σουτιέν που σχίζονται και γυναίκες που ουρλιάζουν. Έχει να κάνει με κάτι ξεπερασμένο, γιατί «ρε φίλε μου» η ισότητα είναι πλέον γεγονός. Όσες μιλούν ακόμη για δικαιώματα γυναικών είναι γραφικές και υπερβολικές. Και φυσικά αυτό δεν ακούγεται από στόματα αντρών μόνο, αλλά από γυναίκες. Γυναίκες μορφωμένες, με δράση και δυναμισμό, που το επιχείρημά τους είναι «δεν ξέρω τι γίνεται σπίτι σου, εγώ μια χαρά είμαι με τον άντρα μου». Και αναρωτιέσαι τότε μήπως πρέπει να πάψουμε να μιλάμε για πολλά θέματα, π.χ για πόλεμο (ειρήνη έχουμε, τι μας νοιάζει) ή για τη μάστιγα των ναρκωτικών (στο στενό μου κύκλο κανείς δεν κάνει χρήση!).
Ωραία. Άρα, εγώ πρέπει να εξετάσω το ενδεχόμενο να κάνω λάθος και όλα να είναι «ρόδινα», ιδανικά. Η γυναίκα έχει κερδίσει έδαφος, ο άντρας τη σέβεται ,τα στερεότυπα δεν αναπαράγονται, άρα όλα καλά. Ας μιλήσουμε για το παστίτσιο ή για το γαλακτομπούρεκο που θα φτιάξουμε. Ας μιλήσουμε για το χριστουγεννιάτικο στόλισμα. Μη μου του κύκλους τάραττε. Νιώθω ξαφνικά περίεργα. Στο μάθημα της Λογοτεχνίας της Α Λυκείου η διδασκαλία στηρίζεται στις ανισότητες που διαφαίνονται ανάμεσα στα δυο φύλα και στα προβαλλόμενα στερεότυπα. Μα ποιον ενδιαφέρουν; αναρωτιέμαι. Σήμερα τα παιδιά έχουν κερδίσει την ισότητα, ενώ εγώ μιλάω για παρωχημένα πράγματα. Η γυναίκα εργάζεται, απέκτησε δικαίωμα στη μόρφωση, είναι πια σεξουαλικά απελευθερωμένη(;;;). Ο άνθρωπος προχώρησε ,πήγε και στο διάστημα (!εδώ και χρόνια) .
Κάπως έτσι , με τις σκέψεις να μου βασανίζουν το μυαλό έρχεται το πρώτο χαστούκι. Προβλέψιμο η αλήθεια είναι και αρκετά απαλό σε σχέση με το επόμενο. Η συζήτηση έχει ξεκινήσει στα πλαίσια του μαθήματος ,όταν σαν κεραυνός εν αιθρία έρχεται η πρώτη φωνούλα (από μαθήτρια παρακαλώ) : «Εσείς κυρία ,όταν θέλετε κάτι να πάρετε δεν τουμπάρετε τον άνδρα σας; Οι γυναίκες έχουν το πάνω χέρι και τον κάνουν ό, τι θέλουν». Σας παρακαλώ, μη βιαστείτε να μου πείτε μεμονωμένη περίπτωση. Συμφώνησαν και άλλες , αρκετές και φυσικά αγόρια. Όσες και όσοι έχουν και το θάρρος να μιλήσουν. Πολλοί/πολλές πάντως. Μετά την επιμονή τους η απάντησή μου τους/τις δυσαρέστησε «Αν χρειάζομαι κάτι νομίζω θα ανοίξω το πορτοφόλι και θα το πάρω» της απάντησα και εκείνη έμεινε ενεή. Φυσικά, προσπάθησα να εμβαθύνω, αλλά τα στερεότυπα είναι ριζωμένα μέσα τους. Και η πίστη στα «γυναικεία κόλπα και τερτίπια» συνιστά συνείδηση.
Και όμως, αυτό το περιστατικό όσο και αν εκφράζει κυρίαρχες ιδεολογίες ,με συγκλόνισε λιγότερο-μάλλον ,γιατί το ακούω συχνά-. Η εκπόρνευση του γυναικείου εφηβικού σώματος από συνομηλίκους με ξεπερνά. Όταν στα δεκαπέντε σου θεωρείσαι μάγκας, επειδή βιντεοσκόπησες ένα συνομήλικό σου κορίτσι και το διέσυρες σε όλο τον μαθητικό κύκλο, τότε τα λόγια είναι λίγα. Τότε, βουβαίνεσαι γιατί έχεις αποτύχει. Η κοινωνία έχει αποτύχει. Παιδιά που μοιράζονται προσωπικές στιγμές σε μια απέραντη διαδικτυακή αλάνα και βιάζουν ψυχικά συμμαθητές τους. Χωρίς έλεος. Μα το χειρότερο χωρίς συναίσθημα. Ζούμε σε μια εποχή που όλα γίνονται για να θρέψουμε τον εγωισμό μας και η καλλιέργεια της αυτοπεποίθησης δεν στηρίζεται στην προσωπική εξέλιξη ,αλλά στην εξόντωση του άλλου και στην επίδειξη της δύναμής σου. Γι αυτό οι δεκαπεντάχρονοι σήμερα δεν επιλέγουν να ζήσουν, να ερωτευτούν ή να αγαπήσουν , αλλά να δείξουν στους άλλους τις «επιτυχίες τους». Να φωνάξουν ότι είναι κυρίαρχοι. Και κοντά σε αυτό η γυναίκα αποτελεί το εύκολο «θύμα». Η διαπόμπευσή της είναι εύκολη και παρουσιάζεται ως τρόπαιο. Ποιος θα κατηγορήσει ένα αγόρι για τη σεξουαλική του ζωή; Μπράβο θα του πουν. Για ένα κορίτσι όμως η κριτική μοιάζει ανελέητη «Τα ήθελε και τα’ παθε» ή «Πήγαινε γυρεύοντας». Και έτσι χάνουμε την ουσία. Άλλος έκανε την εγκληματική πράξη. Εκείνος που ερήμην του άλλου δημοσιοποίησε προσωπικές στιγμές. Εκεί πρέπει να εστιάσουμε. Αλλά ας μην ξεχνάμε. Ζούμε σε μια «ηθική» κοινωνία ,που δεν ανέχεται παρεκτροπές. Αν ένα κορίτσι φερθεί όπως ένα αγόρι είναι ανήθικο. Το αγόρι είναι «θεός».
Θα ήθελα να κοιμηθώ ήσυχη. Να είμαι χαρούμενη που έχω κατακτήσει την ελευθερία μου και κάνω τις προσωπικές μου επιλογές. Όμως, όπως γράφει η ποιήτρια Αν Σέξτον «Δεν μπορείς να χτίζεις μικρούς λευκούς φράχτες για να κρατήσεις έξω τους εφιάλτες». Δεν μπορώ να κλειστώ στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μου .να τους βάψω ροζ και να χαμογελώ. Μπαίνει το γκρίζο από παντού. Μπαίνει μέσα στην ψυχή μου και άγρυπνη με κρατά.
Γεωργοτά Αγγελική , ΠΕ 02, Κέρκυρα
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Η πιο εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών στην Ελλάδα σε 2 ημέρες στα χέρια σου - Δίνεις από το σπίτι σου
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 18/12
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
