«Όταν ήμουν 7 χρονών o Γούντι Άλεν με πήγε σε σοφίτα και μου επιτέθηκε σεξουαλικά»

Της Βένας Γεωργακοπούλου

 

Ενα φιτίλι που σιγόκαιγε από τα μέσα Ιανουαρίου, τότε που οι ξένοι ανταποκριτές στο Χόλιγουντ απένειμαν στον Γούντι Αλεν το βραβείο Σεσίλ Μπ. Ντε Μιλ και η Νταϊάν Κίτον, που το παρέλαβε, ύμνησε τον σκηνοθέτη για τον τρόπο με τον οποίο βλέπει και αναδεικνύει τις γυναίκες, πυροδότησε τελικά τη βόμβα. Η οικογένεια της Μία Φάροου άφησε τα καταγγελτικά, δηλητηριώδη τουίτ και επιτέθηκε κατευθείαν σε Γούντι και Χόλιγουντ με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Η 28χρονη υιοθετημένη κόρη του, Ντίλαν, έσπασε πρώτη φορά τη σιωπή της και με επιστολή της στους «New York Times» επαναφέρει την υπόθεση σεξουαλικής της κακοποίησης από τον σκηνοθέτη στο σπίτι όπου ζούσαν, στο Κονέκτικατ.

 

Είναι μια παλιά, πασίγνωστη ιστορία, που προκάλεσε σκάνδαλο (ένα ακόμα) το 1993, τη φοβερή εκείνη εποχή που ο Γούντι Αλεν χώριζε με δραματικό τρόπο από τη Φάροου και ξεκίναγε στα 56 του χρόνια την κοινή του ζωή με την υιοθετημένη της 19χρονη κόρη Σουν-Γι Πρεβέν. Τότε η υπόθεση της σεξουαλικής κακοποίησης της εφτάχρονης Ντίλαν δεν κατέληξε στα δικαστήρια, δικαστές και ψυχολόγοι διχάστηκαν, τα στοιχεία δεν επαρκούσαν και δεν έπειθαν και ο Γούντι Αλεν συνέχισε «αθώος» τη μεγάλη καριέρα του.

 

Η Ντίλαν, όμως, που σήμερα ζει με άλλο όνομα στη Φλόριντα, δεν έχει σκοπό να αφήσει τον «πατέρα» της να συνεχίσει να παίρνει βραβεία και να δοξάζεται. Οταν έμαθε ότι θα βραβευόταν στις Χρυσές Σφαίρες, «κουλουριάστηκε στο κρεβάτι της και έκλαψε υστερικά», λέει. Η μαμά της και ο αδελφός της, Ρόναν, ο 25χρονος βιολογικός γιος της Μία και του Γούντι, στη διάρκεια της τελετής έστελναν δηλητηριώδη τουίτ. Ο δεύτερος ήταν ιδιαίτερα καυστικός: «Εχασα το αφιέρωμα στον Γούντι Αλεν. Επαιξαν, άραγε, και το μέρος που λέει ότι μια γυναίκα τον κατήγγειλε δημόσια ότι ασέλγησε πάνω της όταν ήταν εφτά χρόνων, πριν ή μετά το “Ανι Χολ”;»

 

Σε λίγες εβδομάδες έρχεται και η τελετή απονομής των Οσκαρ, όπου η ταινία του Γούντι Αλεν «Θλιμμένη Τζασμίν» διεκδικεί τρία βραβεία και ο ίδιος του σεναρίου.

 

«Αυτή τη φορά αρνούμαι να διαλυθώ», γράφει στην επιστολή της η Ντίλαν. «Τόσο καιρό η αποδοχή του Γούντι Αλεν με ανάγκαζε να σιωπώ. Ηταν σαν να με υποτιμούσαν και να με επέπλητταν, τα βραβεία και οι έπαινοι γι” αυτόν ήταν ένας τρόπος να μου να πουν να το βουλώσω και να εξαφανιστώ. Αλλά τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης που με πλησίασαν για να με στηρίξουν και να μοιραστούν μαζί μου τον φόβο τους να μιλήσουν μήπως τους πουν ψεύτες, μου έδωσαν έναν λόγο να σπάσω τη σιωπή μου. Σήμερα θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό. Εχω έναν ευτυχισμένο γάμο και καταπληκτικούς αδελφούς και αδελφές, που μου συμπαρίστανται. Εχω μια μητέρα που με τεράστιο σθένος μάς έσωσε από το χάος που ένας άρπαγας έφερε στο σπίτι μας. Αλλοι, όμως, είναι ακόμα φοβισμένοι, ευάλωτοι, χωρίς το κουράγιο να πουν την αλήθεια».

 

Η Ντίλαν απευθύνεται προσωπικά σε μέγαλα ονόματα του Χόλιγουντ: «Κι αν ήταν το δικό σου παιδί, Κέιτ Μπλάνσετ, Λούις Σι Κι, Αλεκ Μπάλντουιν; Κι αν ήσουν εσύ η ίδια Εμα Στόουν ή εσύ Σκάρλετ Γιόχανσον; Με γνώριζες όταν ήμουν μικρή, Νταϊάν Κίτον. Με ξέχασες; Ο Γούντι Αλεν είναι μια ζωντανή απόδειξη του ότι η κοινωνία μας εγκαταλείπει τα θύματα σεξουαλικής επίθεσης και κακοποίησης. Φανταστείτε την εφτάχρονη κόρη σας να οδηγείται από τον Γούντι Αλεν σε μια σοφίτα, να περνά όλη τη ζωή της με το όνομά του που της προκαλεί ναυτία και ο κόσμος γύρω της να δοξάζει τον βασανιστή της. Το φαντάζεστε; Και τώρα, ποια ειναι η αγαπημένη σας ταινία του Γούντι Αλεν;», καταλήγει.

 

Ο Γούντι Αλεν αρνήθηκε να σχολιάσει την επιστολή της Ντίλαν, όταν του ζητήθηκε από τους «New York Times». Πάντα υποστήριζε σθεναρά την αθωότητά του και κατηγορούσε τη Μία Φάροου ότι εκμεταλλεύτηκε τη μικρή και πανέμορφη Ντίλαν, στην οποία ο σκηνοθέτης είχε ιδιαίτερη αδυναμία, για να κερδίσει πόντους και συμπάθεια τόσο στην υπόθεση της Σουν-Γι όσο και στη μακρά δικαστική διαμάχη για την επιμέλεια των τριών παιδιών, που απέκτησαν στα 12 χρόνια της σχέσης τους: δύο υιοθετημένα (η Ντίλαν και ο Μόουζις) και ένα βιολογικό, ο Ρόναν. Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί η παράνοια και το μίσος, που ακόμα βασανίζουν τη Μία Φάροου. Πριν από λίγους μήνες, με συνέντευξή της στο «Vanity Fair» υποστήριξε ότι ο Ρόναν δεν είναι γιος του Γούντι, αλλά του… πρώτου συζύγου της, Φρανκ Σινάτρα, με τον οποιο εξακολουθούσε να έχει σχέσεις.

 

Ποια είναι η αλήθεια; Η Ντίλαν όντως έζησε αυτά που περιγράφει; Γιατί η υπόθεση έκλεισε το 1993; Ποιος είναι εδώ το θύμα, ο Γούντι ή ένα εφτάχρονο κοριτσάκι, που βρέθηκε στο κέντρο μιας σπαρασσόμενης πολυπληθούς οικογένειας; Η μητέρα της είχε τότε τέσσερα βιολογικά παιδιά και πέντε υιοθετημένα – μετά τον χωρισμό της με τον Γούντι υιοθέτησε άλλα έξι! Και τι στάση να κρατήσει το παγκόσμιο σινεμά και το Χόλιγουντ που λατρεύει και τιμά τον σκηνοθέτη; Ο καθένας ας δώσει, αν μπορεί, τις δικές του απαντήσεις.

 

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

 

«Με πήγε σε σοφίτα και μου επιτέθηκε σεξουαλικά»

 

«Οταν ήμουν εφτά χρονώ ο Γούντι Αλεν με πήρε από το χέρι και με οδήγησε σε μια μικρή, σκοτεινή σοφίτα στον δεύτερο όροφο του σπιτιού μας. Μου είπε να ξαπλώσω μπρούμυτα και να παίξω με το ηλεκτρικό τρενάκι του αδελφού μου. Τότε μου επιτέθηκε σεξουαλικά. Ενώ το έκανε μου μιλούσε συνέχεια, μου ψιθύριζε ότι είμαι καλό κορίτσι, ότι αυτό θα ήταν το μυστικό μας, μου υποσχόταν ότι θα πηγαίναμε στο Παρίσι και θα γινόμουν σταρ του σινεμά. Θυμάμαι ότι είχα καρφώσει το βλέμμα μου στο τρενάκι ενώ έκανε γύρους στη σοφίτα. Μέχρι σήμερα μου είναι δύσκολο να κοιτάξω τρενάκια.

 

Οσο θυμάμαι τον εαυτό μου ο πατέρας μου μού έκανε πράγματα που δεν μου άρεσαν. Δεν μου άρεσε πόσο συχνά με έπαιρνε μακριά από τη μαμά μου, τα αδέλφια και τους φίλους μου για να είναι μόνος του μαζί μου. Δεν μου άρεσε όταν έβαζε τον αντίχειρά του στο στόμα μου, όταν έπρεπε να μπω μαζί του στο κρεβάτι, κάτω από τα σκεπάσματα κι αυτός φορούσε μόνο τα εσώρουχά του, όταν ακουμπούσε το κεφάλι του στη γυμνή μου κοιλιά και ξεφυσούσε. Κρυβόμουν κάτω από κρεβάτια ή κλειδωνόμουν στο μπάνιο για να τον αποφύγω, αλλά πάντα μ” έβρισκε. Ολα αυτά γίνονταν τόσο συχνά, ήταν μια ρουτίνα τόσο επιδέξια κρυμμένη από μια μητέρα που θα με προστάτευε αν τη γνώριζε, που πίστευα ότι ήταν κάτι φυσιολογικό. Οτι έτσι δείχνουν την αδυναμία τους οι πατέρες στις κόρες τους. Αλλά αυτό που μου έκανε στη σοφίτα ήταν διαφορετικό. Δεν μπορούσα να το κρατήσω μυστικό».

 

Στη συνέχεια η Ντίλαν θυμάται «την πυρκαγιά που προκάλεσε» η αποκάλυψή της: τους γιατρούς στους οποίους είπε και ξαναείπε την ιστορία της, τον πατέρα της να κατηγορεί τη μητέρα της ότι της την είχε «φυτέψει στο κεφάλι της», την ίδια τη μητέρα της να της λέει ότι «δεν πειράζει αν είπε ψέματα, μπορεί να τα πάρει πίσω», αλλά αυτή επέμενε. Αναφέρει την τελική απόφαση της Φάροου να μη ζητήσει τη δίωξη του Αλεν παρά τα ευρήματα, για να μην επιβαρύνει την «εύθραυστη ψυχική της κατάσταση». Και περιγράψει τις επιπτώσεις που είχε στη ζωή της όλη αυτή η ιστορία.

 

«Το γεγονός ότι ο πατέρας μου ξέφυγε με στοίχειωνε όσο μεγάλωνα. Ενιωθα ένοχη που τον άφησα να βρίσκεται κοντά σε άλλα μικρά κορίτσια. Το άγγιγμα των ανδρών με γέμιζε τρόμο. Απέκτησα διατροφική διαταραχή. Αρχισα να κόβω, να ματώνω τον εαυτό μου. Και όλο αυτό το μαρτύριο χειροτέρευε από τη στάση του Χόλιγουντ. Ολοι, εκτός από ελάχιστους, που ήταν οι ακριβοί μου ήρωες, έκαναν τα στραβά μάτια. Οι περισσότεροι το “βρισκαν πιο εύκολο να υποστηρίζουν ότι η υπόθεση ήταν αμφιλεγόμενη, «ποιος ξέρει τι να έγινε;», να προσποιούνται ότι τίποτα κακό δεν συνέβη. Ηθοποιοί τον επαινούσαν σε τελετές βραβείων. Η τηλεόραση, τα περιοδικά τον φιλοξενούσαν. Κάθε φορά που έβλεπα το πρόσωπό του -σε αφίσα, τι-σερτ, τηλεόραση- το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να κρύβω τον πανικό μου μέχρι να βρεθώ μόνη μου και να διαλυθώ».

 

Πηγή: efsyn.gr