Εικόνες παρακμής σε εγκαταλειμμένα σχολεία

Εικόνες παρακμής σε εγκαταλειμμένα σχολεία

Η περίπτωση  του πρώην δημοτικού σχολείου στα Διαμαντέικα

 

Τα τελευταία χρόνια, σχολεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Είναι η υπογεννητικότητα, είναι οι νέοι άνθρωποι που εγκαταλείπουν τα χωριά και δεν υπάρχουν πλέον παιδιά για να γεμίσουν με γέλια και παιχνίδια τις αυλές και τις αίθουσες τους, είναι η ανάγκη να μειωθούν οι λειτουργικές δαπάνες των σχολείων, είναι τέλος πάντων όλα αυτά που οδήγησαν στην ερήμωση και στην εγκατάλειψη πολλών εξ’ αυτών.

 

Οι φωτογραφίες του δημοτικού σχολείου του συνοικισμού Διαμαντέικα του Αγρινίου, μιλούν από μόνες τους. Ένα πανέμορφο κάποτε σχολείο, χρόνια τώρα αφημένο στη τύχη του. Λεηλατημένο, με πεταμένα έγγραφα που φέρουν τα στοιχεία των μαθητών που άλλοτε μαθήτευσαν σ’ αυτό, εδώ κι εκεί. Ο προαύλιος χώρος έχει μετατραπεί σε… ζούγκλα. Τα δέντρα (αν και αρκετά αδικαιολόγητα κόπηκαν) έχουν περικυκλώσει το σχολείο, η παιδική χαρά έχει χαθεί μέσα στους θάμνους, το σημείο όπου άλλοτε υψωνόταν η σημαία με δυσκολία φαίνεται… Ο μαυροπίνακας περιμένει ακόμα στη θέση του, αλλά τα θρανία και άλλα σχολικά αντικείμενα έχουν φυσικά κλαπεί. Το πλιάτσικο επεκτάθηκε σε όλους τους χώρους του, aircondition και άλλα σίδερα ξηλώθηκαν.

 

Η περίπτωση του δημοτικού στα Διαμαντέικα είναι και η αφορμή να αναρωτηθούμε τι συμβαίνει λοιπόν με όλα αυτά τα κτήρια, όταν σταματήσει μια για πάντα η παιδαγωγική λειτουργία τους;

 

Η υπεύθυνη για θέματα Παιδείας αντιδήμαρχος Αγρινίου , κυρία Κ. Κατσαρή,  εξηγεί πως για να αποφεύγεται αυτή η εξέλιξη, εφόσον είναι πολλά τα περιφερειακά σχολεία που έχουν κλείσει, όπου υπάρχει αίτημα από φορείς όπως πολιτιστικούς συλλόγους κ.λ.π, τα κτήρια παραχωρούνται από τον Δήμο, στου οποίου την ιδιοκτησία και ανήκουν, ώστε να  αξιοποιηθούν από αυτούς. «Επειδή όμως τα Διαμαντέικα είναι οικισμός, δεν έχει πολιτιστικό σύλλογο και δεν έχει επιδείξει κανείς άλλος ενδιαφέρον για να αξιοποιήσει το κτήριο. Ακόμη, όποιος πρόεδρος απευθυνθεί σε εμάς για τέτοιες περιπτώσεις  θα έχει την αρωγή του Δήμου. Μακάρι για το συγκεκριμένο σχολείο να βρισκόταν κάποιος φορέας να ενδιαφερθεί, αλλά έως τώρα ουδέποτε είχαμε όχληση από τους κατοίκους για το συγκεκριμένο κτήριο», σχολιάζει η ίδια.

Με την απουσία λοιπόν του ανθρώπινου στοιχείου, τα σχολεία αυτά αφήνονται στην τύχη τους. Κάποια, όταν και εάν κάποιος ενδιαφερθεί να τα συντηρήσει, χρησιμοποιούνται για να στεγάσουν συλλόγους ή σαν εκλογικά κέντρα όταν χρειαστεί.

Λέμε και ξαναλέμε πως η περιοχή μας, πλούσια σε ιστορία, δεν έχει μουσειακούς χώρους. Πως δεν υπάρχουν κατάλληλοι χώροι για αγροτικά ιατρεία, πως δεν είναι αρκετές οι εναλλακτικές λύσεις για τους νέους στα χωριά, ώστε να βρουν το ενδιαφέρον και να παραμείνουν σε αυτά. Το συγκεκριμένο σχολείο στα Διαμαντέικα θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως πολιτιστικό κέντρο ή ως κέντρο νεότητας. Χρήσιμο ακόμη θα ήταν  να δημιουργηθεί ένας σύλλογος γυναικών, αν δεν υπάρχει, και στο χώρο του πρώην δημοτικού, να εκθέτονται δημιουργίες του συλλόγου όπως παραδοσιακά γλυκά και ότι άλλο θα μπορούσε να δημιουργήσει ένας τέτοιος σύλλογος. Ιδανικά, σε ένα τέτοιο χώρο θα μπορούσε να λειτουργήσει παράρτημα του Εικαστικού Εργαστηρίου και ένα σωρό άλλες επιλογές που θα έφερναν κίνηση στο χωριό. Να λοιπόν που χώροι υπάρχουν. Αυτό που μένει είναι με μικρές παρεμβάσεις να αξιοποιηθούν, για να μην ερχόμαστε πλέον αντιμέτωποι με τέτοιες εικόνες εγκατάλειψης.

Εν προκειμένω πρέπει και η ίδια η τοπική κοινωνία να ενσκήψει στο θέμα. Άλλωστε δεν ξεχνά πως σε αυτά τα θρανία πέρασαν εκατοντάδες παιδιά που πρόκοψαν στο επιστημονικό και κοινωνικό στίβο. Που έκαναν το συγκεκριμένο χωριό  στο παρελθόν να καυχιέται για ένα από τα υψηλότερα ποσοστά επιτυχιών εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

 H εικόνα σήμερα του πρώην δημοτικού σχολείου στα Διαμαντέικα