Γεννήσαμε μια ελπίδα και τη σκοτώσαμε εν τη γενέσει της

Η αρχική εισήγηση της ΟΛΜΕ για απεργία διαρκείας άναψε μια λαμπάδα ελπίδας όχι μόνο για τον κλάδο των εκπαιδευτικών αλλά για ολόκληρη την εργατική τάξη αφού φάνηκε ότι για πρώτη φορά ένας κλάδος ήταν αποφασισμένος να έρθει σε ολομέτωπη ρήξη και αντιπαράθεση με τις εφιαλτικές αντιλαϊκές πολιτικές της συγκυβέρνησης Σαμαρά και τις πολιτικές που επιβάλλουν τα ντόπια και ξένα συμφέροντα. Μια κίνηση, που κάτω από προϋποθέσεις, θα μπορούσε να αποτελέσει έμπνευση για όλη την εργατική τάξη για να αγωνιστεί παρά τους τόνους λάσπης κατά των εκπαιδευτικών.

Οι μαζικότατες γενικές συνελεύσεις, όπου σε πολλές πόλεις έφτασαν να ξεχειλίζουν τις αίθουσες, έδειξαν ότι ο κλάδος ήταν για πρώτη φορά αποφασισμένος να βρει τρόπους απάντησης στην επίθεση του δέχονταν. Οι συνελεύσεις διέψευσαν όσους μιλούσαν για κλάδο ανέτοιμο να απαντήσει στην επίθεση και φανέρωσαν την αποφασιστικότητα χιλιάδων εκπαιδευτικών.

Ο πρωθυπουργός της χώρας στις 11/5 κοινοποίησε την προκλητική προληπτική επίταξη των εκπαιδευτικών, πρώτη φορά στα σύγχρονα χρονικά, αλλά και την τέταρτη συνεχόμενη επιστράτευση κλάδου που ξεκινάει μεγάλο απεργιακό αγώνα. Κόντρα σε αυτό το φασιστικό μέτρο η εισήγηση της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΟΛΜΕ, σωστά, πρότεινε ένα αγωνιστικό πλαίσιο με απεργιακή κινητοποίηση στις εξετάσεις.

Ωστόσο στη χθεσινή συνέλευση των προέδρων της ΕΛΜΕ, η ΟΛΜΕ αποδείχθηκε ανίκανη να υλοποιήσει τις αποφάσεις του κλάδου και δέσμια μικροπολιτικών παζαριών. Δε πρόκειται βέβαια για παιδιάστικη αφέλεια και ανωριμότητα αλλά για ένα σχέδιο που υλοποιήθηκε από δυνάμεις διαθέσιμες να θυσιάσουν τα πάντα στο βωμό των πολιτικών παζαριών, έξω και ενάντια στο κίνημα. Ο χειρισμός και η απόφαση της πλειοψηφίας είναι σα να έβαλε μια ταφόπλακα σε όλο το εργατικό κίνημα, παρακάμπτοντας τις αποφάσεις πάνω από 80 ΕΛΜΕ και βάζοντας στο τραπέζι τις λεγόμενες «προϋποθέσεις» Με ποιο δικαίωμα, με ποια νομιμοποίηση οι κυρίαρχες παρατάξεις της ΟΛΜΕ έβαλαν τροχοπέδη στη δυναμική του σωματείου και με ποιο δικαίωμα καταστρατηγείται και αλλάζει η απόφαση τόσων ΕΛΜΕ; Δεν ήταν οι «προϋποθέσεις» γνωστές όταν η ΟΛΜΕ εισηγούνταν το πλαίσιο αγώνα στις ΕΛΜΕ; Δε καλύφθηκαν και με το παραπάνω οι προϋποθέσεις αγωνιστικής συμμετοχής των εκπαιδευτικών; Δεν ανάγκασαν και δυνάμεις που ήταν ενάντια στην απεργία να μετακινηθούν ή να ηττηθούν;

Θεωρούμε ότι το ΔΣ της ΟΛΜΕ αποδείχθηκε ανίκανο να ηγηθεί του κλάδου και θα πρέπει να παραιτηθεί. Στη θέση του να αναλάβει υπηρεσιακό ΔΣ μέχρι τη διεξαγωγή του Συνεδρίου σε ένα μήνα.

Μπροστά σο συνέδριο της ΟΛΜΕ πρέπει να αναρωτηθούμε τι συνδικαλιστικό κίνημα θέλουμε και τι ΟΛΜΕ θα εκλέξουμε. Θέλουμε μια ΟΛΜΕ εξαρτημένη από το κράτος, από μικροκομματικά συμφέροντα ή μια ΟΛΜΕ προς όφελος του κλάδου, της εργατικής τάξης και του λαού;

Μπροστά μας έρχονται τα δύσκολα. Έρχονται μετατάξεις, απολύσεις, συγχωνεύσεις σχολείων, μειώσεις μισθών, αναγκαστικές μεταθέσεις και δε γνωρίζουμε και τι θα γίνει με την επιστράτευση.

Χρειαζόμαστε μια ΟΛΜΕ μάχιμη, στο πλευρό των εκπαιδευτικών, των εργαζομένων, και της δημόσιας και δωρεάν παιδείας που να μην σκορπίζει με απογοήτευση τον κλάδο αλλά θα μπορεί να συνενώνει σε αγωνιστική κατεύθυνση.

 

ΠΟΡΕΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Κέρκυρα, 16 Μάη 2013