Alfavita Newsroom 5/11 εκλογές Α’ ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής (Θριασίου-Μεγαρίδας-Ειδυλλίας)
"Ζούμε την κανονικότητα έκτακτων γεγονότων..."
Το ψηφοδέλτιο της Συνδικαλιστικής Αυτονομίας
Σαρώνουμε σα χώρα τις πρωτιές στη φτώχεια, την ανεργία και τη λιτότητα, αλλά είμαστε εθνικά υπερήφανοι ως η δεύτερη χώρα στην αύξηση των δισεκατομμυριούχων (έρευνα UPS). Χαρές και ανακούφιση γιατί πέρασαν τα stress test οι ελληνικές τράπεζες εκτός από … δύο, αφού πληρώσαμε οκτώ φορές την αξία τους, για την ανακεφαλαιοποίηση τους, ενώ ο κυρ Μήτσος στενάζει για να βγάλει τον ΕΝΦΙΑ. Κάποτε το να φύγουν τα μνημόνια, σήμαινε ότι αποκαθίσταται η ζωή μας στο επίπεδο τουλάχιστον του 2009. Τώρα ερμηνεύεται από την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, ότι θα μείνουν οι 55 εφαρμοστικοί νόμοι, τα περί τα 22.000 άρθρα, συν το Δημοσιονομικό Σύμφωνο της ΕΕ, τα πρόστιμα και την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε κάθε ευρώ του προϋπολογισμού, που πάει κι έρχεται εναλλάξ με την Τρόικα στις Βρυξέλλες. Το όραμα για την ανάπτυξη ωστόσο πλησιάζει στη γειτονιά μας: μόνιμη ανεργία, δουλειά με όρους «η χαρά του εργοδότη» μέσω ΕΣΠΑ – ΕΕ, υγεία, παιδεία, ασφάλιση για όποιον έχει να πληρώνει, ξεπούλημα δημόσιας γης -περιουσίας… και οι πολεμικές μηχανές της «ευρωνατοϊκής ειρήνης» να φουντώνουν στην Ουκρανία, το Κομπάνι, τη Γάζα…
Κι εμείς, επιπλέον ζούμε στον αστερισμό του «νέου Λυκείου», κοπής 1950 –«τι να τα κάνουν όλα τα παιδιά τα γράμματα;». Με επιχειρησιακό μάνατζμεντ του στυλ –λίγοι πόροι, χαμηλό κόστος, υψηλή εμπορευσιμότητα των προϊόντων μαθητών, λίγα τμήματα – πολλοί μαθητές - υψηλές επιδόσεις- με πολύ καινοτομία, δράσεις και «καλές πρακτικές» διαφήμισης των σχολείων, με το my school - πανοπτικό μάτι του υπουργείου και του κράτους. Τρέχουμε από σχολείο σε σχολείο, συμπληρώνουμε φόρμες, κλικάρουμε ρουμπρίκες, τρέχουμε την ύλη, διδάσκουμε τα θέματα, τρέμουμε μη τυχόν και κάποιος μαθητής έχει πολλές απορίες και δε φτάσει η ώρα. Αλλά καλούμαστε να αυξήσουμε και τη δική μας εμπορευσιμότητα, να πάρουμε περισσότερα πιστοποιητικά επιμόρφωσης από το διπλανό μας, να δείξουμε ότι οι «άλλοι» είναι ανεπαρκείς, να αξιολογηθούμε πιο ψηλά, να (υπ)ακούσουμε στις συμβουλές των ιθυνόντων, όσο κι αν οι συνάδελφοί μας «διαθέσιμοι», μας δείχνουν το «μέλλον». Ο υπουργός παιδείας, συνεντευξιάζεται ανακοινώνοντας τη μια μέρα νούμερα που διαψεύδει την επόμενη. Τι κι αν μπαίνουμε Νοέμβρη και τα ακάλυπτα κενά στα σχολεία έγιναν καθεστώς, η ύλη εξεταστικοποιείται, τα επιστημονικά αντικείμενα συνθλίβονται, τα εφηβικά μυαλά πολτοποιούνται μεταξύ φροντιστηρίων, εντατικοποίησης και χαμένων προσδοκιών; Όλο το παιχνίδι είναι οι απαιτήσεις της αγοράς. Εξάλλου, η μόρφωση, η κριτική σκέψη, η αναζήτηση και η ελευθερία, δεν παράγουν υψηλό ποσοστό κέρδους.
Την ίδια ώρα, βγάζουν παράνομες ή επιστρατεύουν όλες τις μορφές αγώνα, αν και «θεωρούν ότι ο κόσμος δεν ξεσηκώνεται». Βρίζουν το συνδικαλισμό ως συντεχνίες, όταν δεν μοιάζει στους κυβερνητικούς συνδικαλιστές και στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ (κι όμως υπάρχει ακόμη). Διατυμπανίζουν σ’ όλους τους τόνους ότι το συνδικαλιστικό κίνημα πέθανε, αλλά καλού – κακού ετοιμάζουν και (αντι)συνδικαλιστικό νόμο και ενεργούν πειθαρχικά, μήπως αναστηθεί από κάτι άμυαλους που δεν ασπάστηκαν το προφίλ του κοινωνικού εταίρου. Τα ΜΜΕ ανακαλύπτουν το «τσαγανό» του κ. Φορτσάκη, πρύτανη του ΕΚΠΑ, γιατί δίνει 3,4 εκατ. ευρώ σε εταιρεία σεκιούριτι (ενώ απέλυσε τους φύλακες) για να κάνει face control σε φοιτητές κι εργαζόμενους και να τους κλειδώνει ενίοτε μέσα, όταν τα ΜΑΤ καλούνται να «περιφρουρήσουν» τον εξωτερικό χώρο εν όψει φοιτητικών κινητοποιήσεων. Να μην το σκεφτεί το 1974, η χουντική ηγεσία… θα είχε γλυτώσει από τα «Πολυτεχνεία»…
Με λίγα λόγια, συνάδελφοι μου. Κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ, μεγαλοεργοδότες, τράπεζες, ΜΜΕ και λοιποί συγγενείς σου λένε: Σκύψε, δούλευε –όταν σου δίνουν-, ζήσε με φιλανθρωπίες, βλέπε τηλεόραση και σώπα. Θεώρησε τις διαθεσιμότητες τις απολύσεις τις αξιολογήσεις τους, ως μέρος της φυσιολογικής ζωής σου. Άλλωστε δικαίωμα στη ζωή πρέπει να έχουν μόνο οι «καλλίτεροι» και οι υγιείς. Οι υπόλοιποι είναι βάρος κοστοβόρο για το δημόσιο. Ας επιβιώσουν όπως μπορούν …… Γίνε επιτέλους, το σωστό υπόδειγμα για τη μαθητιώσα νεολαία. Κι επειδή «μπορεί και να απειθαρχήσεις, ας πάρουμε και τα μέτρα μας».
Γιατί όλα αυτά; Τι φοβούνται; Μέσα σε ένα αναστατωμένο οικονομικό και κοινωνικό σκηνικό, όπου η κρίση σοβεί, ακόμη κι όταν οι δείκτες μεγεθύνονται παροδικά, η πολιτική αστάθεια τους γίνεται μόνιμη. Το σκηνικό γίνεται εύθραυστο και οι ρωγμές αμφισβήτησης εμφανίζονται, όλο και συχνότερα. Φοβούνται το συλλογικό μας μπόι σε τέτοιες ρωγμές. Όταν η ανυπακοή γίνεται αλληλεγγύη και μαζικός, αποφασιστικός αγώνας και βγαίνει στις πλατείες και τους δρόμους. Αλλά και τη συλλογική μας συνείδηση και ταυτότητα για έναν κόσμο με πρώτο κριτήριο τις ανάγκες των ανθρώπων, την ελευθερία και το δημόσιο, κοινωνικό όφελος. Γι αυτό χρειάζονται τον κυβερνητικό συνδικαλισμό ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚΕ, τη γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, να δρα ώστε η οργή να εξατμίζεται σε 24ωρες λιτανείες και οι κλάδοι να μη συναντιούνται, εν μέσω βέβαια αγωνιστικών κορόνων και αναγκαστικής υποχώρησης. Ώστε ο ανταγωνισμός και το κέρδος, με την εξαγορά και την υποταγή να καθοδηγούν την ανθρώπινη δράση. Αλλά και η αδυναμία της ανοχής και του «τίποτε άλλο δεν μπορεί να γίνει».
Τα σωματεία, οι σύλλογοι, οι επιτροπές, η μαζικοποίηση, η οργάνωση και ανασυγκρότηση των εργατικών συλλογικοτήτων και των διαδικασιών τους, είναι το δικό μας όπλο. Αν θέλουμε στα σοβαρά, ν’ αποκτήσουμε την αφήγηση των δικών μας αναγκών, της εργασίας, της εκπαίδευσης, της ελευθερίας και των αναγκών της κοινωνίας και των παιδιών της. Αν θέλουμε να τα βάλουμε στα σοβαρά με αυτούς που μας τις στερούν και να ξανακτίσουμε τη ζωή και την αξιοπρέπεια μας. Καθόλου δεν προσφέρουν σ’ αυτό, οι κυρίαρχες λογικές του «όλα θα λυθούν» άκοπα και κυρίως «στην κάλπη». Και μάλιστα με μια νέα ανάθεση για να διαχειριστεί καλύτερα τα πράγματα κάποιος άλλος με διαπραγματευτική δεινότητα, εντός του ίδιου πλαισίου. Ή η λογική της αναχώρησης από τις απαιτήσεις του σήμερα, ωσότου ωριμάσουν οι συνθήκες πιο γενικευμένων ξεσηκωμών για τη λαϊκή εξουσία. Στον παρόντα χρόνο θα κριθεί η ζωή μας και το αν θα έχει μέλλον. Με το φως της εμπειρίας του ιστορικού παρελθόντος και των αιτιών της σημερινής μας κατάστασης. Εμείς θα επιβάλλουμε δρόμους ή θα δεχθούμε ήττες, επελαυνόντων φασισμών και οφείλουμε να προετοιμαστούμε για το πρώτο.
Η Συνδικαλιστική Αυτονομία –αυτόνομη από τα κυβερνητικά συμφέροντα, το συνδικαλισμό της αναρρίχησης, τους κρατικούς μηχανισμούς και τις πληρωμές του ΕΣΠΑ, αλλά όχι από τις ανάγκες και τα δικαιώματα εκπαιδευτικών, μαθητών και την πολιτικής τους - αυτή την προτεραιότητα ιεραρχεί. Με αυτό το μέτρο κρίνει τις ανεπάρκειες στη δράση της. Σ’ αυτό το στόχο επιδιώκει να συσπειρώσει και να ενώσει μεγαλύτερο δυναμικό ανθρώπων στην κοίτη της κοινής δράσης. Από αυτή τη σκοπιά προτείνει, συζητά, αντιπαρατίθεται με άλλες απόψεις.
Συμμετέχετε στις Γενικές Συνελεύσεις και τις διαδικασίες της ΕΛΜΕ. Δώστε ζωή στο σωματείο και φωνή στην οργή μας. Είμαστε τόσο μικροί όσο οι φόβοι μας και τόσο μεγάλοι όσο οι εχθροί που επιλέγουμε να συγκρουστούμε. Για να ανασάνουν τα όνειρα μας. Για να κάνουμε ζωή τη σημερινή επιβίωση.
Πλαισιώστε, στηρίξτε, ψηφίστε το ψηφοδέλτιο της Συνδικαλιστικής Αυτονομίας
Βούζας Παναγιώτης (2ο Γυμνάσιο Ελευσίνας), Ιωαννίδης Αναστάσιος (Λύκειο Ασπροπύργου), Ιωαννίδου Παναγιώτα (1ο Λύκειο Ελευσίνας), Καρυώτης Δημήτρης (2ο ΕΠΑΛ Ελευσίνας), Κόρπας Παναγιώτης (Λύκειο Μαγούλας), Κώνστας Σωτήρης (Γυμνάσιο Ερυθρών), Κωτσιομύτης Γεώργιος (1ο Γυμνάσιο Ελευσίνας), Ματσούκας Χρήστος (2ο Λύκειο Ελευσίνας), Ξυδάς Απόστολος (Λύκειο Μάνδρας), Παίζης Σπυρίδων (ΕΠΑΛ Ασπροπύργου), Πάλμος Δημήτρης (2ο Λύκειο Ελευσίνας), Σκοτίδας Χρήστος (1ο Λύκειο Ελευσίνας)
ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ Ανοίγουμε τη συζήτηση για το σχολείο
Αγώνας για ενιαίο, 12χρονο, δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά
Απαντώντας στο «τι σχολείο θέλουμε», απαντάμε στο ερώτημα συντήρηση ή ανατροπή της κοινωνικής πραγματικότητας που θέλει τους μαθητές να γίνουν εργαζόμενοι των 200-300 ευρώ ή μετανάστες.
Το ενιαίο 12χρονο, δημόσιο, δωρεάν, σχολείο αντιστοιχεί στην υπεράσπιση της εκπαίδευσης σαν κοινωνικό αγαθό. Σαν στήριγμα για την απελευθέρωση από τη βαρβαρότητα της πολιτικής κυβερνήσεων-ΕΕ-ΔΝΤ.
Ένα σχολείο ενιαίο απαντά στην κρίση και τον κοινωνικά άδικο χαρακτήρα του σημερινού, διπλού σχολικού δικτύου που διασφαλίζει τον κατανεμητικό, εργασιακά ρόλο του σχολείου.
Ένα σχολείο 12χρονο, έχει διάρκεια σπουδών αντίστοιχη με τον πλούτο των απαραίτητων γνώσεων και των εμπειριών για το νέο άνθρωπο, ώστε να μπορεί να καταλάβει τον κόσμο γύρω του, να τον αλλάξει, να αποκτήσει ένα ήθος δημοκρατικό, συλλογικό, κοινωνικής προσφοράς.
Ένα σχολείο δημόσιο θα διασφαλίζει ότι όλα τα παιδιά θα μπορούν να φοιτήσουν σε αυτό. Τοποθετούμαστε ενάντια στην ιδιωτική παιδεία, την ιδιωτικοοικονομική λειτουργία του δημόσιου σχολείου και το «σχολείο-επιχείρηση», την παρουσία των επιχειρήσεων και της επιχειρηματικότητας, του κέρδους, στη λειτουργία και το περιεχόμενο του σχολείου.
Αυτό το σχολείο δεν μπορεί παρά να είναι δωρεάν, καθώς η εκπαίδευση είναι κοινωνικό αγαθό και η παροχή του, καθήκον της κοινωνίας.
Συχνά η θέση για το ενιαίο 12χρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο συνδέεται με μια συζήτηση για ένα αναγκαίο μεταβατικό στάδιο υπέρβασης του διπλού σχολικού δικτύου, γενικής και τεχνικής εκπαίδευσης. Η άποψη αυτή αν στερείται «οδικού χάρτη» μετάβασης στον ενιαίο χαρακτήρα, με προσδιορισμένα βήματα και χρονοδιάγραμμα, τότε ταυτίζεται με την αποδοχή του διπλού δικτύου.
Αφετηρία για τον «οδικό χάρτη» είναι η εγκατάλειψη της λογικής της κατάρτισης, της απόκτησης δεξιοτήτων και φυσικά της μαθητείας – τζάμπα εργασίας. Δεύτερο βήμα είναι η προσπάθεια συνδυασμού στο περιεχόμενο της ακαδημαϊκής γνώσης με την πολυτεχνική γνώση, δηλαδή βασικές επιστημονικές γνώσεις πάνω στους τομείς της παραγωγής. Αυτό απαιτεί την αξιοποίηση εκπαιδευτικού προσωπικού και υποδομών της τεχνικής-επαγγελματικής εκπαίδευσης.
Αναπόσπαστο στοιχείο αυτής της πρότασης είναι η δημόσια, δωρεάν, δίχρονη, υποχρεωτική προσχολική αγωγή σαν βάση ανάπτυξης της προσωπικότητας και ομαλής διανοητικής εξέλιξης.
Για το Ενιαίο 12χρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο, για όλα τα παιδιά διεκδικούμε:
ενιαίο πρόγραμμα, ενιαία σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή και ενιαία - δωρεάν βιβλία, ενιαία διοίκηση και λειτουργία, μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό με ενιαία εργασιακά δικαιώματα.
ενιαία πολύμορφη γνώση, αρνούμενοι το σημερινό σχολείο –φυλακή για τα παιδιά, χωρίς ρόλο και προσανατολισμό για τον εκπαιδευτικό, γεμάτο άχρηστες γνώσεις – πληροφορίες, γραφειοκρατία και τυποποίηση. Διεκδικούμε ριζική αλλαγή στα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία, κατάργηση των εξετάσεων απόρριψης. Για τα παιδιά των μεταναστών γνώση της γλώσσας και ιστορίας της χώρας τους. Δραστική μείωση των μαθητών ανά τμήμα για την αποκατάσταση της παιδαγωγικής λειτουργίας. Σύγχρονα και ασφαλή σχολικά κτίρια, με εργαστήρια όχι μόνο για τα κλασικά αντικείμενα των φυσικών επιστημών αλλά και για τα αντικείμενα των πολυτεχνικών γνώσεων, γυμναστήρια, μουσικά όργανα, βιβλιοθήκες, σχεδιασμό εναρμονισμένο με την παιδαγωγική τους λειτουργία. Υποδομή για ιατρική πρόληψη και υγιεινή.
Διεκδικούμε: σχολείο που να διαμορφώνει ελεύθερες, σκεπτόμενες προσωπικότητες σε αντιπαράθεση με το λειτουργικό αναλφαβητισμό, τον ανορθολογισμό, τη θρησκοληψία, αλλά και τον ατομισμό, τον ανταγωνισμό, τη θεοποίηση αγοράς και κέρδους του σημερινού εκπαιδευτικού συστήματος. Με σεβασμό στο εθνικά, πολιτισμικά, φυλετικά, θρησκευτικά, διαφορετικό.
Επέκταση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης ως τα 18, ηλικία ουσιαστικών επιλογών για το μέλλον. Κανείς μαθητής έξω από το σχολείο. Επαρκή αντισταθμιστικά επιδόματα και ειδικά προγράμματα για παιδιά φτωχών λαϊκών στρωμάτων, άτομα με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες.
Ελεύθερη πρόσβαση σε μια ενιαία δημόσια και δωρεάν πανεπιστημιακή βαθμίδα.
εκπαιδευτικούς με αποκλειστική, πλήρη και μόνιμη εργασία και για τα προγράμματα ενίσχυσης των μαθητών, με παιδαγωγική και διδακτική ελευθερία, με αξιοπρεπείς μισθούς, που συνταξιοδοτούνται στα 55 ή στα 30 χρόνια εργασίας στο ύψος του καταληκτικού μισθού. Περιοδική, υποχρεωτική, ετήσια, πανεπιστημιακού επιπέδου επιμόρφωση. Απαγκίστρωση από γραφειοκρατικές εργασίες. Με κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων.
Γενναία αύξηση της χρηματοδότησης της δημόσιας εκπαίδευσης, αύξηση των κρατικών δαπανών για την Παιδεία στο 7% του ΑΕΠ ή στο 15% του Προϋπολογισμού. Απεξάρτηση από προγράμματα τύπου ΕΣΠΑ, που είναι εργαλεία ελέγχου της εκπαιδευτικής πολιτικής σε βάρος των μορφωτικών δικαιωμάτων.
Δημοκρατικά δικαιώματα και συλλογικό, αποφασιστικό έλεγχο από όλους τους φορείς της εκπαιδευτικής κοινότητας. Δημοκρατία στα σχολεία με πρώτο και κύριο το δικαίωμα της συλλογικής συνδικαλιστικής δράσης και του αγώνα για την προάσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων. Όχι στην αξιολόγηση, χειραγώγηση και κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών, σχολείων και μαθητών.
Πρώτο βήμα, η κατάργηση του ν. 4186/13 για το «νέο λύκειο». Προϋπόθεση, η υπεράσπιση του ζωντανού στοιχείου της εκπαίδευσης, μαθητή και εκπαιδευτικού. Άρα και η επαναφορά των τομέων που καταργήθηκαν και των εκπαιδευτικών που μπήκαν σε διαθεσιμότητα, με πλήρη αποκατάσταση εισοδήματος, ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων.
Όλα αυτά απαιτούν το εκπαιδευτικό κίνημα να σταθεί στο πλευρό του εργατικού-λαϊκού κινήματος, ενάντια σε κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ, με τους αναγκαίους πολιτικούς στόχους όπως η έξοδος από ΕΕ-ευρώ, η διαγραφή του χρέους, η παύση πληρωμών κλπ
Τεχνική εκπαίδευση και ενιαίο 12χρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο
Στο ενιαίο 12χρονο δημόσιο δωρεάν σχολείο ενσωματώνεται και αξιοποιείται η τεχνική-επαγγελματική εκπαίδευση (ΤΕΕ), οι υποδομές, ο εξοπλισμός και κυρίως το ζωντανό της στοιχείο, οι εκπαιδευτικοί, με την εμπειρία και την κατάρτισή τους. Στόχος είναι η κατάκτηση από τους μαθητές εισαγωγικής επιστημονικής γνώσης για τους βασικούς τομείς της παραγωγής. Έτσι σε αντίθεση με τη λογική των καταρτίσεων και δεξιοτήτων, η εκπαίδευση δε στοχεύει σε γνώση μια χρήσης. Αρνείται τη λογική της μαθητείας, της φθηνής και ανασφάλιστης εργασίας που υποβιβάζει την τεχνική εκπαίδευση.
Υπάρχει ο μύθος πως το ενιαίο 12χρονο σχολείο θα σημάνει το τέλος της τεχνικής εκπαίδευσης και ότι το διπλό δίκτυο διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας των τεχνικών ειδικοτήτων. Η διαθεσιμότητα των συναδέλφων στην ΤΕΕ έδειξε ότι πρόκειται για αυταπάτη. Αδιέξοδη είναι επίσης η αντίληψη ότι η διαπιστωμένη αδυναμία πολλών μαθητών να αντέξουν το «νέο λύκειο» και την Τράπεζα Θεμάτων μας προσανατολίζει στο διπλό σχολικό δίκτυο, κάτι που ζητάνε οι κατευθύνσεις της ΕΕ και οι «ανάγκες της αγοράς εργασίας». Αυτή η προσέγγιση καθηλώνει στην υποβάθμιση την ΤΕΕ και γίνεται άλλοθι για να μην εκπληρώνει το κράτος την υποχρέωση παροχής ίσων δυνατοτήτων στην εκπαίδευση.
Η πρώιμη εξειδίκευση δεν εξασφαλίζει εργασία. Διαμορφώνει ανθρώπους χωρίς στέρεα γενική παιδεία, που δυσκολεύονται στη συνεχή εξέλιξη των επαγγελμάτων. Οι θέσεις των εκπαιδευτικών στο διπλό τύπο σχολείου κινδυνεύουν από καταργήσεις κλάδων λόγω «αναγκών της αγοράς», ενώ το νέο εξεταστικό σύστημα ωθεί στη λεγόμενη άτυπη εκπαίδευση-μαθητεία των ΣΕΚ και ΙΕΚ. Εξάλλου όσο τα Μνημόνια και η αποπληρωμή του χρέους καταστρέφουν τον παραγωγικό ιστό, η ΤΕΕ θα βρίσκεται στον αέρα.
Το σχολείο της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης
Το σχολείο της Επαγγελματικής εκπαίδευσης θα λειτουργεί μετά απ’ το 12χρονο σχολείο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.Το σχολείο αυτό προορίζεται για τους αποφοίτους της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που για διαφόρους λόγους δεν εισάγονται στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση
Το επαγγελματικό σχολείο πρέπει να είναι διετές, δημόσιο ενταγμένο στο Υπουργείο Παιδείας, με μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό και όρους λειτουργίας του δημόσιου σχολείου της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Οι τομείς και οι ειδικότητες πρέπει να καλύπτουν τους τομείς και τις ειδικότητες των σημερινών σχολείων ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ με την προσθήκη και άλλων που θα κριθούν αναγκαίες σύμφωνα με τις ανάγκες παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανάπτυξης της χώρας.
Ο στόχος αυτού του σχολείου πρέπει να είναι η εκπαίδευση των μαθητών για την απόκτηση ολοκληρωμένων γνώσεων (θεωρητικών και δεξιοτήτων) ενός ολοκληρωμένου γνωστικού αντικειμένου που ορίζεται ως επάγγελμα.
Το επαγγελματικό πτυχίο του σχολείου αυτού πρέπει να παραπέμπει σε συγκεκριμένα επαγγελματικά δικαιώματα
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 14/12
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
