Η ανάγκη συγκεκριμένων αιτημάτων, του Παναγιώτη Αδάμου

 

Θα μπω κατευθείαν στο θέμα: απαράβατος όρος και απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία ενός απεργιακού αγώνα σαν κι αυτόν που ξεκινήσαμε την περασμένη Δευτέρα 16 - 9 - 2013 είναι η ύπαρξη συγκεκριμένων αιτημάτων διατυπωμένων με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια.

 

Είναι ό, τι ακριβώς λείπει από την απεργία μας.

 

Το "Θέλουμε δημόσια και δωρεάν Παιδεία" δεν είναι καν αίτημα. Είναι σύνθημα.

 

Το να ζητούμε τη συνολική απόσυρση του νομοσχεδίου για το "Νέο Λύκειο" , εκτός του ότι, κατά τη γνώμη μου, είναι εντελώς μαξιμαλιστικό και μη ρεαλιστικό, έχει και άλλη μία μεγάλη αδυναμία: δεν μπορεί να ενώσει όλους τους συναδέλφους, διότι:

 

α) Υπάρχουν συνάδελφοι που βρίσκουν θετικά σημεία στο νομοσχέδιο.

β) Οι συνάδελφοι που υπηρετούν στα γυμνάσια αισθάνονται - κακώς - ότι δεν τους αφορά άμεσα το αίτημα.

 

Το να λέμε "όχι στις διαθεσιμότητες" δεν χτυπά, ως αίτημα, την πηγή του προβλήματος από όπου ξεκινούν οι διαθεσιμότητες.

 

Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε στην τωρινή απεργία να εστιάσουμε σε δύο - και μόνο σε δύο - αιτήματα (έστω για αρχή, για ξεκίνημα) :

 

1. Επαναπρόσληψη των περίπου 2.000 συναδέλφων μας στα ΕΠΑΛ (δηλαδή άρση της κατάργησης των ειδικοτήτων τους)

 

2. ΚΥΡΙΟ  ΑΙΤΗΜΑ : Κατάργηση - ακύρωση της αύξησης του διδακτικού ωραρίου κατά 2 ώρες. Όμως, ΠΡΟΣΟΧΗ : Προς αποφυγήν των παρεξηγήσεων του περασμένου Μαϊου ( "Οι καθηγητές αρνούνται την αύξηση του διδακτικού ωραρίου γιατί δε θέλουν να δουλέψουν 2 ώρες παραπάνω" ) , θα πρέπει, γραπτώς και προφορικώς, συστηματικά και σε κάθε περίπτωση, να εξηγείται παντού και έναντι όλων ότι με τη συγκεκριμένη αύξηση δημιουργήθηκαν ήδη πλεονάζοντες με τεχνητό τρόπο, οι οποίοι πλεονάζοντες κινδυνεύουν με αναγκαστική μετακίνηση εκτός του νομού στον οποίο εργάζονται και, στη χειρότερη περίπτωση, με διαθεσιμότητα και απόλυση. Γι' αυτό άλλωστε θεσπίστηκε από το Υπουργείο.

 

Το παραπάνω αίτημα θα μπορούσε επίσης να ενώσει όλους τους συναδέλφους, γιατί όλοι πλήττονται εξίσου από αυτό.

 

Μόνο συγκεκριμένα και σαφή αιτήματα, που στοχεύουν "στα σωστά σημεία" , μπορούν ίσως να οδηγήσουν στις δύο απαραίτητες προϋποθέσεις για έναν επιτυχή απεργιακό αγώνα: μεγάλη συσπείρωση - συμμετοχή και μεγάλη χρονική διάρκεια.

 

Αλλιώς, η απεργία μας θα δώσει την εντύπωση ότι γίνεται μόνο για την ψυχική μας εκτόνωση ή "για να πάρουμε εκδίκηση" για την επιστράτευση της περασμένης άνοιξης.

 

Αδάμος Παναγιώτης, Φιλόλογος