“Μια θεωρητική προσπάθεια σύνθεσης της Γενικής Θεωρίας Σχετικότητας και της Κβαντομηχανικής που δεν στηρίζεται ιδιαίτερα στα Μαθηματικά, αλλά σε φιλοσοφική διαίσθηση και λογικές σκέψεις που προκύπτουν από τη Φυσική Επιστήμη ”
Το Σύμπαν ως « Όλον» δείχνει να αποτελεί έναν ενιαίο ιστό κβαντικών ενεργειακών πεδίων, που φαίνεται να εκτείνονται στο άπειρο, δίχως χωρικά και χρονικά όρια! Στα πεδία αυτά συνεχώς συμβαίνουν κβαντικές διακυμάνσεις , δηλαδή κάποιου είδους ταλαντώσεις της θεμελιώδους Συμπαντικής ενεργειακής Οντότητας που είναι διάχυτη παντού και συγκροτεί τα πάντα! Θα μπορούσαμε ίσως να φανταστούμε απειροελάχιστου μεγέθους (της τάξης του στοιχειώδους μήκους Planck) «δονούμενες χορδές», δηλαδή «νημάτια καθαρής ενέργειας» που με κάποιον τρόπο είναι συνδεμένα μεταξύ τους και πάλλονται σε απροσδιόριστο αριθμό συχνοτήτων … Κβαντικές διεργασίες φαίνεται να συμβαίνουν ακόμη και στις φαινομενικές καταστάσεις «κενού» όπου δεν εμφανίζεται καμία διακριτή δομή (καταστάσεις φαινομενικής απουσίας σωματιδίων). Το απεριόριστο δηλαδή αυτό «ύφασμα» του χωροχρόνου που λειτουργεί ως υπόβαθρο, δεν μένει ποτέ «ήσυχο» και ποτέ δεν είναι πραγματικά άδειο! Θα μπορούσαμε μάλιστα να δεχθούμε την άποψη ότι ο χωροχρόνος μπορεί και να έχει «κοκκώδη υφή», δηλαδή να μην είναι συνεχής, αλλά κβαντισμένος και να εμφανίζει μια στοιχειώδη δομή (βρόχους) στις πολύ μικρές κλίμακες (κλίμακα Planck)!
[Στηριζόμενοι στην αρχή της αβεβαιότητας και στις γνωστές μας φυσικές σταθερές, βρίσκουμε ότι το μήκος Planck (της τάξης 10-33 cm) αντιπροσωπεύει το έσχατο - ελάχιστο όριο (στοιχειώδες μήκος) που έχει φυσικό νόημα και μέχρι του οποίου θεωρητικά εκτιμούμε ότι μπορούμε να εφαρμόζουμε τους γνωστούς μας φυσικούς νόμους! Σε κλίμακα μικρότερη από αυτό το όριο, δηλαδή σε υποθετικό χώρο μικρότερο του στοιχειώδους κβάντου όγκου (της τάξης 10-99 cm3), καμία εκδήλωση ύπαρξης ή δράσης δεν μπορούμε ποτέ να μετρήσουμε ή θεωρητικά να υπολογίσουμε! Αντίστοιχα μπορούμε να ορίσουμε το κβάντο χρόνου (της τάξης 10-44 s), ως τον ελάχιστο δυνατό χρόνο που έχει φυσικό νόημα και μέσα στον οποίο μπορεί να λάβει χώρα μία στοιχειώδης δράση, δηλαδή το φως να διανύσει απόσταση ίση με το μήκος Planck]
Σε ακραίες φάσεις βαρυτικής συστολής τα εμπλεκόμενα νημάτια ενέργειας (χορδές), τα οποία μπορούμε να τα φανταστούμε ως αλληλοσυνδεμένους μικροσκοπικούς ελαστικούς δακτυλίους, συμπτύσσονται τοπικά σε χώρους ίσως μικρότερους της κλίμακας Planck και πιθανώς συστρέφονται μεταξύ τους τόσο πολύ, ώστε να προκύπτουν στιγμιαία οριακές καταστάσεις απροσδιόριστα υψηλής ενεργειακής πυκνότητας (όχι όμως άπειρης) των κβαντικών πεδίων! (συνήθεις είναι οι όροι «μοναδικότητα» ή «ιδιομορφία»). Στις καταστάσεις αυτές ελάχιστης εντροπίας , πιστεύουμε ότι συμβαίνει πλήρης αποδόμηση και ρευστοποίηση της υλικής πραγματικότητας, υπάρχει απόλυτη συμμετρία , δεν υφίσταται ροή του χρόνου και η βαρύτητα είναι ενοποιημένη με τις άλλες αλληλεπιδράσεις της Φύσης σε μία ενιαία υπερδύναμη! Μάλιστα είναι πιθανό οι διάφορες γνωστές αλληλεπιδράσεις της Φύσης, να δρουν σε περισσότερες από τις 3 γνωστές μας διαστάσεις του χώρου! (οι επιπλέον αυτές διαστάσεις, αν υπάρχουν, θα είναι σχεδόν αδύνατο να γίνουν αντιληπτές από εμάς στον μακρόκοσμο, λόγω των ασύλληπτα μεγάλων ενεργειών που θα χρειάζονταν για να τις προσεγγίσουμε!)
Σε τέτοιες λοιπόν περιοχές και λόγω κάποιου είδους «κβαντικής ασφυξίας», οι κβαντικές διακυμάνσεις του πεδίου (που ποτέ δεν σταματούν) μπορούν να προκαλέσουν ακαριαία ρήξη της συμμετρίας με έναν κολοσσιαίο απωστικό παλμό (που ίσως προκαλείται μέσω της στρέψης από την ευθυγράμμιση όλων των spin)! Τότε ένα επιμέρους Σύμπαν - φυσαλίδα αναδύεται εκρηκτικά διαστελλόμενο (αναπήδηση) ως υποσύνολο του «Όλου» και μαζί του ο δικός του χώρος και χρόνος! (η ροή του χρόνου εκφράζει τον ρυθμό του σκορπισμού του υλικού, δηλαδή της διασποράς του στον δημιουργούμενο χώρο με αύξηση της εντροπίας ή αλλιώς αταξίας!)
Όταν σε απειροελάχιστο χρονικό διάστημα οι αποστάσεις μεταξύ των θεμελιωδών οντοτήτων φτάνουν στο μέγεθος Planck, η βαρύτητα αρχίζει πλέον να δρα ως ξεχωριστή δύναμη-υπόλειμμα της προηγούμενης ενοποιημένης και πολύ πιο εξασθενημένη! Και όσο εξασθενεί η βαρύτητα, τόσο αυξάνεται και ο ρυθμός αύξησης της εντροπίας - αταξίας , δηλαδή ο χρόνος στις διάφορες μεταβολές φαίνεται να ρέει πιο γρήγορα (σχετικότητα του χρόνου)! Προοδευτικά έχουμε εμφάνιση (και εξαφάνιση) διάφορων σωματιδίων - κβάντων ανάλογα με την ποσότητα ενέργειας (θετική) ή αλλιώς την αντίστοιχη συχνότητα των κβαντικών ταλαντώσεων - παραμορφώσεων του πεδίου που τα δημιουργεί …
Τα ποικίλα θεμελιώδη υλικά σωματίδια εμφανίζουν μάζα λόγω της εγκλωβισμένης (περιορισμένης) ενέργειας και η μάζα τους ασκεί βαρυτικές αλληλεπιδράσεις προς όλες τις κατευθύνσεις στο χώρο. Αλλά εμφανίζουν και την εγγενή ιδιότητα του spin (ένα είδος εσωτερικής στροφορμής) και βρίσκονται διαρκώς ταλαντούμενα σε κβαντική πολλαπλότητα (υπέρθεση), δηλαδή σε ταυτόχρονη συνύπαρξη διακριτών κβαντικών καταστάσεων! Αυτό σημαίνει ότι σε κάποιο εξωτερικό αίτιο, όπως για παράδειγμα ένα μαγνητικό πεδίο και στην αντίστοιχη μέτρηση που κάνουμε, τα σωματίδια (π.χ. ηλεκτρόνια) ανταποκρίνονται στιγμιαία με τη μία ή την άλλη κβαντική τους κατάσταση …
Τα φωτόνια (άμαζα κβάντα ενέργειας) αποτελούν έκφραση της ελεύθερης ενέργειας, με διαδιδόμενους προς όλες τις κατευθύνσεις του χώρου ηλεκτρομαγνητικούς παλμούς που προκύπτουν ως «μεταφερόμενες δονήσεις» του συμπαντικού υποβάθρου από τις συνεχείς δράσεις και διαταραχές του πεδίου! Σε κάθε ξεχωριστή διαταραχή του πεδίου, αντιστοιχεί και ένα ξεχωριστό κβάντο (πακέτο ενέργειας) ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, δηλαδή ένα φωτόνιο! Τα φωτόνια μπορούν να ταξιδεύουν με μέγιστη ταχύτητα ακολουθώντας όμως πάντα την καμπύλωση του χώρου που επιβάλλει η βαρύτητα (κίνηση σε γεωδαισιακές καμπύλες , μη Ευκλείδια γεωμετρία)!
Αντίστοιχα διαδίδονται και τα βαρυτικά κύματα ως «μεταφερόμενες ρυτιδώσεις» του υποβάθρου που προκαλούνται από την κίνηση ή σύγκρουση τεράστιων μαζών στους γαλαξίες …
[Η ολική σχετικιστική ενέργεια (θετική) ενός υλικού σωματιδίου μπορεί να εκφραστεί από το γινόμενο m.c2 , όπου m είναι η σχετικιστική μάζα (αδρανειακή) του σωματιδίου και c η ταχύτητα του φωτός στο κενό.
Ισχύει η σχέση : m.c2 = mo.c2 + K , όπου mo η μάζα ηρεμίας (βαρυτική) του σωματιδίου, mo.c2 η εγκλωβισμένη ενέργεια ηρεμίας και Κ η κινητική (σχετικιστική) ενέργεια του σωματιδίου στο πεδίο. Αντίστοιχα τα φωτόνια (mo = 0) έχουν σχετικιστική μάζα (λόγω της ενέργειάς τους) που δίνεται από τη σχέση m = E/c2 = hf/c2 , όπου f η συχνότητα του ηλεκτρομαγνητικού παλμού και h η σταθερά Planck η οποία εκφράζει τη στοιχειώδη ελάχιστη ποσότητα ενέργειας - δράσης ενός κβάντου για κάθε μία μονάδα συχνότητας του παλμού του (6,63.10-34 J.s)]
Η δράση της βαρύτητας (αρνητική ενέργεια) που αντισταθμίζει τη θετική ενέργεια των κβάντων, ξαναμαζεύει κατά τόπους το υλικό με πολύ αργούς ρυθμούς και έτσι σταδιακά, μέσα σε μια άβυσσο κοσμικού χρόνου, προκύπτουν και εξελίσσονται οι διάφορες μακροσκοπικές δομές του Σύμπαντος … Σε ορισμένες περιοχές η αργή αυτή διαδικασία συστολής (ελάττωσης της εντροπίας και διαστολής του χρόνου, ο οποίος στις διάφορες μεταβολές φαίνεται να ρέει πιο αργά) οδηγεί τελικά σε υπερσυσσώρευση (βαρυτική κατάρρευση) υλικού και σε σχηματισμό «μελανών οπών» (μαύρες τρύπες) και ίσως σε νέες καταστάσεις συμμετρίας , απ΄ όπου και πάλι λόγω κβαντικών διακυμάνσεων μπορεί να συμβούν νέες ρήξεις - αναπηδήσεις και εκ νέου δημιουργία φυσαλίδων - συμπάντων …
Σε κάθε νέα ανάδυση είναι δυνατό να ισχύουν διαφοροποιημένες νομοτέλειες, ανάλογα με τις αρχικές συνθήκες και είναι αναρίθμητοι οι συνδυασμοί και οι φυσικές πραγματικότητες που μπορούν να προκύπτουν! Αλλά δεν αποκλείεται και στην εξελικτική πορεία ενός συγκεκριμένου συμπαντικού υποσυνόλου να συμβαίνουν διαφοροποιήσεις στους φυσικούς νόμους (π.χ. διαφορετικές τιμές ταχύτητας του φωτός στα διάφορα στάδια εξέλιξης του σύμπαντος).
[Η θεωρία της «κοσμολογικής φυσικής επιλογής» προτείνει ότι εάν τα νέα σύμπαντα γεννιούνται μέσα σε μαύρες τρύπες, τότε ένα «πολυσύμπαν» αποτελούμενο από πολλά πιθανά σύμπαντα θα μπορούσε να διαμορφωθεί από μία διαδικασία παρόμοια με τη φυσική επιλογή, έτσι ώστε οι διαδοχικές γενιές συμπάντων να εξελίσσονται και να γίνονται καλύτερες στο να δημιουργούν μαύρες τρύπες]
Παρά τις μέχρι τώρα προσπάθειές μας πάντως, καμία οριστική απάντηση δεν έχουμε βρει ακόμη για τη βαθύτερη φύση και προέλευση αυτού του ενιαίου συμπαντικού πεδίου ενέργειας που φαίνεται να συνθέτει τα πάντα! Τα ιδιαίτερα πολύπλοκα μαθηματικά μοντέλα επεξεργασίας που χρησιμοποιούμε και οι συχνά αυθαίρετες κοσμολογικές υποθέσεις που κάνουμε, φαίνεται να μην ανταποκρίνονται με επιτυχία στην άγνωστη «απλότητα» με την οποία είναι πιθανό να λειτουργεί η Φύση! Αν δεχθούμε όμως την ύπαρξη αυτών των συμπαντικών ενεργειακών πεδίων, προκύπτουν αμέσως δύο ενδεχόμενα: Είτε να υποθέσουμε την ύπαρξη μιας υπέρτατης Κοσμικής Οντότητας, ενός υπερφυσικού Όντος που δημιουργεί και ελέγχει αυτά τα πεδία ενέργειας, είτε να αποδεχθούμε την εκδοχή τα ενεργειακά αυτά πεδία να είναι αυθύπαρκτα, χωρίς αρχή και τέλος στον χώρο και στον χρόνο!
Η πρώτη υπόθεση δείχνει να οδηγεί σε αδιέξοδο, αφού μετατοπίζει το ερώτημα στο ποια θα ήταν η φύση και προέλευση αυτού του υπερβατικού Όντος, χωρίς μάλιστα να διαφαίνεται πουθενά κάποιος προφανής σκοπός της δράσης του! Η δεύτερη υπόθεση φαντάζει τρομακτικά δύσκολο να χωρέσει στο ανθρώπινο μυαλό, αλλά μοιάζει ως η μόνη που μπορεί να συμβαίνει, εφόσον σκεφτούμε με τη λογική ότι η ύπαρξη και λειτουργία του Σύμπαντος θα πρέπει να οφείλεται σε αμετακίνητα φυσικά αίτια και όχι στη θέληση ή τις επιθυμίες κάποιου υπερφυσικού Όντος!
Τα ακαθόριστα λοιπόν αυτά ενεργειακά πεδία, μέσω των άπειρων συνδυασμών αρχικών συνθηκών και αυτοεξέλιξης των δομών, φαίνεται να συγκροτούν ένα είδος «Συμπαντικής Νοημοσύνης» που κυβερνά τη Φύση και μεταφράζεται σε αναρίθμητες πραγματικότητες και ατελείωτους κύκλους μεταβολών και φαινομένων … Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι ο κατασκευαστής δεν προσχεδίασε, ίσως απλά η τυχαιότητα οργίασε! Και γιατί μια τέτοια προσέγγιση να θεωρείται αθεϊστική; Στην πραγματικότητα το ακριβώς αντίθετο ισχύει!
Δυστυχώς η βαθύτερη αίσθηση της μοναξιάς μας δεν είναι απλώς η απουσία ανθρώπων, είναι ίσως και η οδυνηρή έλλειψη βαθύτερου νοήματος που αισθάνεται έντονα η ανθρωπότητα, ως μοναχικός κάτοικος μιας φαινομενικά άδειας και παγερά σιωπηλής Κοσμικής γειτονιάς στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος! Έτσι η ανθρωπότητα, ποτέ δεν έπαψε να «χτίζει» φανταστικούς κόσμους και αλήθειες, προσπαθώντας απεγνωσμένα να δίνει ερμηνείες και να αντιμετωπίζει τους φόβους της! Όμως είμαστε ακόμη εδώ …
« Μέσα μου νογώ να στροβιλίζουνται όλες οι δυνάμεις του Σύμπαντου.
Θέλω μια στιγμή, προτού με συντρίψουν, ν’ ανοίξω τα μάτια μου να τις δω.
Άλλο σκοπό δε δίνω στη ζωή μου.»
Νίκος Καζαντζάκης , “Ασκητική”
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Η πιο εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών στην Ελλάδα σε 2 ημέρες στα χέρια σου - Δίνεις από το σπίτι σου
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 18/12
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
