Γιώργος Καββαδίας Σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας τη Δευτέρα 30 Ιουνίου 2025 στις 10:00 έξω από την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Αττικής καλεί η ΕΛΜΕ Πειραιά και άλλα εκπαιδευτικά συνδικάτα και συλλογικότητες με αφορμή την εκδίκαση στο Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο της υπόθεσης των εκπαιδευτικών Σπύρου Πουλή και Νίκου Τζιανάκη.
Ως γνωστόν οι δύο εκπαιδευτικοί παραπέμφθηκαν επειδή συμμετείχαν – ως διευθυντές τότε σχολικών μονάδων – σε νόμιμα κηρυγμένη απεργία-αποχή της ΕΛΜΕ Πειραιά από τον θεσμό των «μεντόρων» και «συντονιστών». Να θυμίσουμε ότι η δίωξη των δυο εξαιρετικών εκπαιδευτικών ξεκίνησε πριν από δυόμιση περίπου χρόνια και κάτω από την πίεση του εκπαιδευτικού κινήματος με μαζικές κινητοποιήσεις υπήρξε η δέσμευση ότι η υπόθεση θα τεθεί στο αρχείο, χωρίς συνέπειες για τους δυο εκπαιδευτικούς.
Η παραπομπή σε πειθαρχικό, δυόμιση περίπου χρόνια μετά τα γεγονότα, αποδεικνύεται πολιτικά στοχευμένη στην κατεύθυνση της τρομοκράτησης, απαγόρευσης της απεργίας και ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης.
Φαίνεται ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο που αυθαίρετα κάθε στέλεχος της κυβέρνησης και του διοικητικού μηχανισμού μπορεί να αποφασίζει και να διατάσσει αν μια απεργία είναι νόμιμη ή παράνομη και να διώκει εκπαιδευτικούς για τη συμμετοχή τους.
Το προφίλ των διωκόμενων εκπαιδευτικών
Το «έγκλημα», λοιπόν, των δυο εκπαιδευτικών είναι ότι ως παιδαγωγοί θέλουν να είναι ενεργοί πολίτες, να συμμετέχουν και να υλοποιούν τις αποφάσεις του κλάδου των εκπαιδευτικών. Αυτό δεν είναι αρεστό σε σκοτεινές εποχές που θέλουν τον εκπαιδευτικό άβουλο, μοιραίο και υποταγμένο μέσω της «αξιολόγησης», του νέου θεσμικού πλαισίου για το «πειθαρχικό δίκαιο» των δημοσίων υπαλλήλων και της άρσης της μονιμότητας.
Το «δόγμα Μητσοτάκη» —ότι δηλαδή όποιος «δημόσιος λειτουργός δεν συμμορφώνεται, θα διώκεται ή θα απομακρύνεται»— αποκαλύπτεται στην πράξη ως μια επίθεση στον ίδιο τον πυρήνα της δημοκρατίας: την ελευθερία έκφρασης, της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης και της επαγγελματική ς αξιοπρέπειας. Είναι πια απροσχημάτιστη η στοχοποίηση της αντίστασης των εργαζομένων και των εκπαιδευτικών.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτή τη συγκυρία το Διοικητικό Εφετείο Πειραιά επανέφερε την αγωνίστρια εκπαιδευτικό Χρύσα Χοτζόγλου σε δυνητική αργία, επικαλούμενο «λόγους δημοσίου συμφέροντος».
Πρόκειται για την ίδια δικαστική σύνθεση που λίγες εβδομάδες πριν είχε κάνει δεκτή την αίτηση αναστολής της προηγούμενης απόφασης και είχε επιτρέψει την επιστροφή της στην εργασία της. Το ίδιο δικαστήριο που ανέστειλε την αργία, λίγο μετά αποφασίζει το ακριβώς αντίθετο! Να θέσει ξανά την Χρύσα σε αργία, μέχρι την εκδίκαση της επόμενης προσφυγής με αίτημα την ακύρωση της αργίας πριν από το πειθαρχικό.
Την ίδια στιγμή, αναμένονται αποφάσεις για τις Σοφία Καψαλάκη και Ευαγγελία Τριανταφύλλου, ενώ οι καταδικαστικές αποφάσεις κατά των μελών της ΕΛΜΕ Κέρκυρας και η σύλληψη της Δήμητρας Τάσσου από τον ΣΕΠΕ «Αριστοτέλης» ενισχύουν την εικόνα ενός συντονισμένου σχεδίου καταστολής.
Σε γενικές γραμμές υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά των εκπαιδευτικών που βρίσκονται στο στόχαστρο κυβέρνησης – ΥΠΑΙΘΑ – στελεχών του διοικητικού μηχανισμού. Εκπαιδευτικοί που δραστηριοποιούνται στα συνδικάτα και αγωνίζονται συλλογικά για να υπερασπιστούν τις αποφάσεις και το δημόσιο σχολείο. Εκπαιδευτικοί που αγωνίζονται κόντρα σε ατομικές λύσεις, στη λογική του βολέματος και της υποταγής. Εκπαιδευτικοί με επιστημονική συγκρότηση και παιδαγωγικό ήθος που είναι ιδιαίτερα αγαπητοί σε συναδέλφους, μαθητές και γονείς για αυτό και έχουν τη στήριξή τους. Από την άλλη, όμως έρχονται σε αντίθεση και σύγκρουση με τον κομματικά ναρκοθετημένο διοικητικό μηχανισμό της εκπαίδευσης, τους πρόθυμους ακόλουθους, σκευωρούς και μανιώδεις διώκτες των εκπαιδευτικών. Με στελέχη του διοικητικού μηχανισμού που διακρίνονται για την εκδικητική τους μανία ενάντια σε αγωνιστές εκπαιδευτικούς και προσχηματικά χρησιμοποιούν εκπαιδευτικούς τίτλους. Στελέχη που έχουν μετατραπεί σε θιασώτες των πιο μαύρων καθεστώτων της ιστορίας που στη σημερινή εκδοχή τους είναι ακόμη πιο σκληρά κι αδίστακτα, αφού έρχονται να υλοποιήσουν πολιτικές βαθιά ταξικές και αντικοινωνικές σε ένα πραγματικά ολοκληρωτικό καθεστώς που επιχειρείται να εγκατασταθεί τη χώρα.
Η Χρύσα, ο Σπύρος, ο Νίκος, ο Δημήτρης, η Ελευθερία, ο Γιώργος, η Σοφία, η Δήμητρα, όπως και εκατοντάδες άλλοι εκπαιδευτικοί, αρνούνται και αντιστέκονται συλλογικά με βάσεις τις αποφάσεις των εκπαιδευτικών συνδικάτων στις πολιτικές ιδιωτικοποίησης και διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης, στην «αξιολόγηση» - χειραγώγηση – κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών και σχολείων. Απέναντι στον τρόμο και την αθλιότητα της κυβερνητικής πολιτικής και του διοικητικού μηχανισμού της εκπαίδευσης ορθώνουν έναν ατίθασο πύργο αντίστασης επιδιώκοντας να σπάσουν το κλίμα φόβου και τρομοκρατίας μετατρέποντας τον διχασμό σε αλληλεγγύη, τη διάσπαση σε ενότητα, την απομόνωση σε συλλογικότητα. Για αυτό και στέλνουν μήνυμα ότι «δε σκύβουν το κεφάλι» και θα συνεχίσουν τους αγώνες!
- παρά τα τερτίπια και τις αναστολές της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας - στέλνοντας το δόγμα Μητσοτάκη εκεί που ανήκει: στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας, στο Μουσείο κάθε είδους αυταρχισμού!
Σχολείο φόβου, νεκροταφείο δικαιωμάτων
Ο νέο-επιθεωρητισμός, ο νέο-δοσιλογισμός στην εκπαίδευση και εν τέλει ο φασισμός με τις γραβάτες ταιριάζουν σε ένα σχολείο φόβου και τιμωρίας. Η συμμετοχή σε απεργία-αποχή από την αξιολόγηση —απολύτως νόμιμη μορφή κινητοποίησης— βαφτίζεται «διατάραξη της σχολικής ειρήνης». Η φωνή της διαφωνίας βαφτίζεται «απειλή για το δημόσιο συμφέρον». Η κυρίαρχη πολιτική διαμορφώνει ένα σχολείο έντασης των ταξικών φραγμών με αξιολόγηση – χειραγώγηση – κατηγοριοποίηση, με Τράπεζα θεμάτων – ΕΒΕ – εξετάσεις PISA – Ωνάσεια - Ακαδημίες Επαγγελματικής Εκπαίδευσης - “campus” - Διεθνές Απολυτήριο κ.α. Ένα σχολείο που θέλει τους εκπαιδευτικούς άβουλους και μοιραίους, όπου θα κυριαρχεί φόβος, κανιβαλισμός, καταπίεση. Ένα σχολείο νεκροταφείο δικαιωμάτων.
Κινητοποιήσεις με νόημα
Ήδη έχουν ανακοινωθεί δύο συγκεντρώσεις:
30 Ιουνίου, 10:00 π.μ., στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Αττικής (Ξενίας 24), ενόψει των πρώτων πειθαρχικών.
3 Ιουλίου, 19:00, στην Πλατεία Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, με αιχμή την απόφαση επαναφοράς της αργίας για τη Χοτζόγλου.
Η υπόθεση δεν αφορά μόνο τον Σπύρο, το Νίκο, τη Χρύσα. Είναι υπόθεση του συνόλου των εργαζομένων στην εκπαίδευση και πέρα από αυτήν. Η υπεράσπιση του δικαιώματος στην απεργία, στη συνδικαλιστική δράση και στην αντίσταση απέναντι στις αυταρχικές πολιτικές είναι πλέον επιτακτική. Απέναντι στην αντιλαϊκή, την αυταρχική εκπαιδευτική πολιτική και την πολιτική των διώξεων που επιδιώκει να βάλει στον γύψο τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και δικαιώματα ο ανυποχώρητος συλλογικός αγώνας, ο δρόμος των μαζικών κινητοποιήσεων είναι μονόδρομος. Τα συνδικάτα μπορούν και πρέπει να αντισταθούν. Χωρίς αστερίσκους, χωρίς τη λογική του Πόντιου Πιλάτου και ισαποστακισμούς από διώκτες και διωκόμενους, χωρίς να καλύπτουν σκευωρούς! Οι αγώνες μας δεν είναι νόμιμοι ή παράνομοι. Είναι δίκαιοι και αναγκαίοι
* παραπέμπω κάτι στις καλένδες ή παραπέμπω κάτι στις ελληνικές καλένδες: αναβάλλω κάτι επ’ αόριστον, ουσιαστικά ματαιώνω
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
750 ευρώ σε 170.000 πολίτες - Πάρτε τα με μια μόνο αίτηση και όλα εξα αποστάσεως μέσω golearn
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 30/6
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
