Βασιλική Δρίβα Σημαντική ίσως δημιουργία λειτουργικού πλαισίου στο δημοτικό ήταν η αλληλοδιδακτική, που δεν αποτέλεσε έναν απλό τρόπο διδασκαλίας, αλλά παράλληλα και οργανωτική ρύθμιση του νεοσύστατου σχολείου.
Λειτουργία της αλληλοδιδακτικής
Επί της ουσίας στην αλληλοδιδακτική ένας δάσκαλος είχε τη δυνατότητα να επεκτείνει τη διδασκαλία του σε μεγάλο αριθμό μαθητών με χαμηλά έξοδα πληρωμής προσωπικού.
Παράλληλα, ο δάσκαλος δίδασκε σε άλλο ωράριο τα μεγαλύτερα παιδιά και τους προετοίμαζε (πιθανότατα ανεπαρκώς) για τη διδασκαλία μικρότερων ηλικιών, την οποία και στη συνέχεια τους ανέθετε. Μάλιστα, για να καλυφθεί η έλλειψη διδακτικών ικανοτήτων, αλλά και φυσικά επαρκών γνώσεων, λειτουργούσαν ενίοτε πιο πολύ σαν βοηθοί του εκπαιδευτικού, ολοκληρώνοντας κυρίως διαταγές τους για διάφορες ενδοσχολικές δραστηριότητες.
Στην εφαρμογή της αλληλοδιδακτικής δεν έπαιξε ρόλο μόνο η οικονομική ανέχεια, αλλά και η έλλειψη ολοκληρωμένα επιστημονικά καραρτισμένου προσωπικού, καθώς οι δάσκαλοι που διέθεταν το επιθυμητό επίπεδο εκείνη την εποχή, και μετά από σωρεία προβλημάτων που αντιμετωπίζονταν στην Ελλάδα, ήταν ελάχιστοι. Αρκεί να αντιληφθούμε ότι η εκπαίδευση τότε βρισκόταν σε φάση επανασύστασης.
Έτσι, στα μέσα του 19ου αιώνα αρχίζει αμυδρά να αιωρείται το ζήτημα της γλώσσας, το οποίο ακόμα δεν είχε οριοθετηθεί και επρόκειτο να εκραγεί τον επόμενο αιώνα. Σε αυτή όμως τη χρονική στιγμή δεν υπήρχαν ξεκάθαρα πλαίσια για το ποια ήταν η αρμόζουσα μορφή της νέας ελληνικής, αλλά κυρίως κάποιες πολύ βασικές οδηγίες για τη διδασκαλία της αρχαίας.
Και θα αναρωτηθεί κανείς γιατί να δοθεί βάση στην αρχαία ελληνική; Διότι η αξία της δεν περιορίζεται, όπως σήμερα σε ένα πιο γενικό πλαίσιο γνώσεων και συνένωσης με το παρελθόν, αλλά αντίθετα λειτουργούσε συμβολικά. Καθώς η Ελλάδα αποτελούσε τότε ένα κράτος χωρίς ταυτότητα, τι είχε σταθερό στο παρελθόν του και στο οποίο μπορούσε να στηριχθεί να κατανοήσει την κοινή του εθνική ταυτότητα; Το κλασικό και αρχαίο παρελθόν, μία αντίληψη που ενισχυόταν από την περιρρέουσα αρχαιοφιλία που κυριαρχούσε στην Ευρώπη, της οποίας την άμεση επιρροή δεχόμασταν.
Κινητικότητα σε εκπαιδευτικές βαθμίδες
Σοβαρό πρόβλημα αποτέλεσε, φυσικά, και ο τρόπος μετάβασης από το ένα σχολείο στο άλλο, ιδιαίτερα στο πώς κάποιος γραφόταν στο ελληνικό μετά το δημοτικό. Στη συγκεκριμένη βαθμίδα δεν υπήρχαν σαφείς οδηγίες, αλλά αφηνόταν κυρίως στην ευφυΐα του ίδιου του μαθητή και κατά πόσο αυτός ήταν ικανός να προχωρήσει την εκπαίδευσή του, ή αν θα έμενε στην επταετή υποχρεωτική φοίτηση του δημοτικού και αν αυτό θα γινόταν με γραπτές εξετάσεις ή απλά επίδειξη πιστοποιητικού.
Το ελληνικό σχολείο είχε τρεις τάξεις, ενώ το γυμνάσιο τέσσερις και ήταν επάλληλες μεταξύ τους. Μάλιστα για να γραφτεί κανείς από το ελληνικό στο γυμνάσιο ήταν υποχρεωμένος να δώσει γραπτές εισαγωγικές εξετάσεις, ενώ για να πάει από το γυμνάσιο προς το πανεπιστήμιο μπορούσε να το κάνει με ελεύθερη εγγραφή για περίπου εκατό χρόνια.
Το γεγονός ότι το γυμνάσιο ήταν η μόνη οδός για το πανεπιστήμιο, έδειξε το δρόμο στο να διαχωριστεί από τότε η επαγγελματική από τη γενική εκπαίδευση, μέσω της δημιουργίας «εναλλακτικών» σχολείων, σχετικά με τα ναυτικά θέματα, τους ψάλτες και άλλα.
Η εκπαίδευση λειτούργησε σαν εύμορφος πηλός στα χέρια ανθρώπων που τότε μάθαιναν να το σμιλεύουν και μέσα στο κλίμα αβεβαιότητας προσπάθησαν να δημιουργήσουν μία νεοσύστατη εκπαίδευση, η οποία όμως θα παρείχε βασικές γνώσεις για την υποστήριξη της Ελλάδος που έπαιρνε σάρκα και οστά.
Έπεται συνέχεια...
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
«Κανόνι» σε μεγάλη ασφαλιστική στην Ελλάδα - Χιλιάδες οδηγοί χωρίς κάλυψη από 1η Ιουλίου!
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 16/6
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
