Πολύς ντόρος γίνεται τελευταία για τον αυτισμό, αλλά εμένα αυτό αντί να με καθησυχάζει με θλίβει, γιατί αισθάνομαι... πως να το πω... ότι κινούμαστε σε λάθος βάση. Σκέφτομαι λοιπόν ότι δίνεται μεγάλη έμφαση στις εκρήξεις θυμού των αυτιστικών ατόμων τις οποίες μάλιστα κάποιοι τις θεωρούν αναίτιες. Κάθεται δηλαδή ο αυτιστικός ωραία και καλά χωρίς να τον ενοχλεί κάτι και απ' το πουθενά κάνει ένα ξέσπασμα. Ότι εμείς αδυνατούμε να αποκωδικοποιήσουμε τις αιτίες των αντιδράσεων αυτού του ανθρώπου αυτό δε σημαινει ότι δεν υπάρχουν κιόλας.
Δε μιλάνε οι αυτιστικοί και αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν κατακτήσει την επικοινωνία. Τελικά εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι κάποιος να μας μιλήσει ή να επικοινωνήσει μαζί μας; Και από πότε ο μόνος τρόπος που μπορεί ενας ανθρωπος να επικοινωνήσει είναι η ομιλία; Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι; Πάντα ήταν "της μοδός" και το πένθος, η βαρυπενθούσα μάνα που πενθεί τον αυτισμό 20-30 χρόνια... Πουλάει βλέπετε! Εχει σκεφτεί κανείς ότι, όσο η οικογένεια πενθεί, ο αυτιστικός δεν εξελίσσεται; "Μα καταλαβαίνει;", ρωτάει ο άλλος (και το τραγικό είναι ότι αυτός ο άλλος που ρωταει είναι γονιός), "αφού δε μιλάει;" Παγιώνεται η λανθασμένη αυτή αντίληψη και μετά διερρωτόμαστε: Γιατί το παιδί δεν προχωράει; Οι θεραπευτές φταίνε! Ή μήπως ο Θεός, η κακή μας τύχη, η άτιμη κοινωνία...
Πριν πράξουμε ή στηρίξουμε το ο,τιδήποτε ας σκεφτούμε τι θέλουμε τελικά για τα παιδιά μας. Ποιος είναι ο στόχος που θέτουμε για αυτά μακροπρόθεσμα. Επιθυμούμε να τα φοβούνται; να τα λυπούνται; να τα αποστρέφονται; Ή αγωνιζόμαστε για να αλλάξουμε τη τρέχουσα δυναμική που θέλει τους αυτιστικούς ανθρώπους αδύναμους, ανίσχυρους, εξαρτημένους, ενίοτε δε ενοχλητικούς και παρείσακτους. Αν φύγουμε απ' αυτή τη ζωή πριν προλάβουμε να χτίσουμε μια γέφυρα που θα ενώσει τον κόσμο των παιδιών μας με τον κόσμο των ατόμων της τυπικής ανάπτυξης ποιο θα είναι το μέλλον τους;
Οι αυτιστικοί δεν είναι άρρωστοι, δεν είναι ούτε λιγότεροι, ούτε χειρότεροι, είναι απλά διαφορετικοί, είναι απλά άνθρωποι. Και οι άντιδράσεις τους κάποιες φορες ακραίες, αλλά ποτέ αναίτιες. Οφείλονται στην αδικία, την αμορφωσιά, το φόβο που βιώνουν σ' ένα κόσμο ακατανόητο και αφιλόξενο, όπως είναι για αυτούς ο δικός μας. Και όταν λέμε αμορφωσιά δεν εννοούμε την έλλειψη πτυχίου γιατί άλλο η πραγματική μορφωση και άλλο η πιστοποίησή της. Εννοούμε την αδιαφορία, το ρατσισμό, την έλλειψη ανθρωπιάς και ενσυναίσθησης. Και απ' αυτούς που ισχυρίζονται ότι οι αυτιστικοί δεν έχουν ενσυναίσθηση, έχει σκεφτεί κανείς στα δικά τους μάτια πως φαίνεται η δική μας τάχα μου "ενσυναίσθηση;
Μαρία Λευτάκη, Γονεας, Κοινωνική Λειτουργός, Αντιπροεδρος Συλλόγου “Η Αγία Σκέπη.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 10/5
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 10/5
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
