Νίκος Τσούλιας Είδαμε σε γενικές γραμμές τα δύο παραδείγματα αξιολόγησης, εξωτερικής και εσωτερικής. Το περιεχόμενο των δύο σχημάτων προσδιορίζει σε μεγάλο βαθμό τους σκοπούς των και τις ουσιαστικές επιδιώξεις των.
Το βασικό ερώτημα που προκύπτει από αυτή την γενική σύγκριση των δύο παραδειγμάτων ποιο είναι; Ποια εκδοχή αξιολόγησης προσφέρει στη βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου: οι οριακές «έφοδοι» του σχολικού συμβούλου καθ’ όλη την εκπαιδευτική πορεία του εκπαιδευτικού για να τον βαθμολογήσει σε ένα μάλλον κακοστημένο σκηνικό ή η συνεχής αυτοαξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου από το Σύλλογο διδασκόντων και από τον κάθε εκπαιδευτικό χωριστά;
Η αξιολόγηση, που προτείνει το Υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση της Ν.Δ. σύμφωνα με τις επαναλαμβανόμενες δηλώσεις των αρμόδιων, δεν αποσκοπεί σε τίποτα ουσιαστικό. Είναι βαθιά συντηρητική και αντιδραστική πρόταση, που επιχειρεί να στρέψει μια δημιουργική πλευρά του σχολείου σε σκηνικό προσβλητικού ελέγχου του εκπαιδευτικού, να βάλει τον εκπαιδευτικό στο στόχαστρο όλων των αδυναμιών του σχολείου και του εκπαιδευτικού συστήματος και να απαλλαγούν από τις δικές τους αδυναμίες, από τις λανθασμένες επιλογές τους, από τις ευθύνες τους.
Θέλουν απλά να περάσουν στο κομματικό τους ακροατήριο την άποψη ότι αξιολογεί τους εκπαιδευτικούς – με μια διαδικασία που απλά και μόνο θέτει τους εκπαιδευτικούς στην απέναντι πλευρά. Αν πράγματι η κυβέρνηση της Ν.Δ. και το Υπουργείο Παιδείας ήθελαν τη βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος, θα προχωρούσαν σε συστηματική έρευνα που θα περιελάμβανε όλους τους παράγοντες που συντελούν στη σχολική μάθηση και διαπαιδαγώγηση και φυσικά και τις εκπαιδευτικές πολιτικές με τις συνεχείς παλινωδίες, με τα ξηλώματα και τα μπαλώματα (αρκεί να δούμε το φοβερό παιχνίδι που γίνεται στο σύστημα πρόσβασης για την τριτοβάθμια εκπαίδευση), τις τόσες και τόσες ανισότητες που προκαθορίζουν την εκπαιδευτική εξέλιξη των μαθητών, τις ελλείψεις εκπαιδευτικών ακόμα και στη μέση της χρονιάς κλπ κλπ.
Αποκαλυπτικό είναι το εξής γεγονός. Ενώ οι κυβερνήσεις σε όλες τις χώρες της Δυτικής τουλάχιστον Ευρώπης έχουν διαμορφώσει σταθερό σχήμα υποχρεωτικής επιμόρφωσης όλων των εκπαιδευτικών – ως βασική συνιστώσα της συνεχούς βελτίωσης του εκπαιδευτικού και του εκπαιδευτικού έργου -, στη χώρα μας δεν υπάρχει τίποτα το ουσιαστικό και η επιμόρφωση αποτελεί πάγιο αίτημα των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών! Η επιμόρφωση αφορά όλους τους εκπαιδευτικούς και συνδέεται με τις εξελίξεις στην επιστήμη και στην παιδαγωγική με σκοπό τη συνεχή ανανέωση της όλης εργασίας των. Δεν αφορά μόνο κάποιους εκπαιδευτικούς.
Εκτός από αυτά τα δύο πλήρως αντιθετικά παραδείγματα αξιολόγησης έχουμε και την πρόταση της αδράνειας, το «καμιά αξιολόγηση», να μην πειράζουμε τίποτα, να πηγαίνουν τα εκπαιδευτικά πράγματα χωρίς αυτοκριτική διάθεση, χωρίς να μας νοιάζει η ματιά της κοινωνίας και των γονέων. Πρόκειται για «μαχητική πρόταση» αριστερής εκδοχής, στην οποία αθροίζονται όμως και τα πιο συντηρητικά και φοβικά τμήματα των εκπαιδευτικών, που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα στην εκπαίδευση.
Στην ουσία αυτή η εκδοχή συμβαδίζει με εκείνη του Υπουργείου Παιδείας της Ν.Δ. - αν και εικονικά εμφανίζονται μετωπικά αντίθετες –, γιατί πολύ απλά αντιμάχονται τις δημιουργικές δυνάμεις των εκπαιδευτικών και την κουλτούρα εκείνη που θεωρεί ότι το σχολείο είναι ένας οργανισμός μάθησης – όχι μόνο μέσα από τη σχολική αίθουσα αλλά και από τις λειτουργίες του Συλλόγου Διδασκόντων και από την λειτουργία της αυτοαξιολόγησης.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. επιχειρεί να διαμορφώσει και στην εκπαίδευση μια ατζέντα του τύπου «νόμος και τάξη». Ασκείται σε στείρα ρητορική πολιτική, ενώ στην πράξη δεν παίρνει ουσιαστικά μέτρα για την ενίσχυση των σχολείων. Αντίθετα, συρρικνώνει ακόμα και την ήδη ελλειμματική χρηματοδότηση της εκπαίδευσης θεωρώντας ως «ανάπτυξη» μόνο τις χρηματικές επενδύσεις αλλά όχι και την παιδεία και την εκπαίδευση. Σκόπιμα «αγνοεί» ότι η καλύτερη επένδυση για την οικονομία και την κοινωνική πρόοδο είναι η επένδυση στην εκπαίδευση, όπως αποφαίνονται σχετικές έρευνες και τα πορίσματα διεθνών εκπαιδευτικών (και όχι μόνο) οργανισμών!
Υ.Γ.
1. Η εσωτερική αξιολόγηση αποτέλεσε ιδιαίτερο πεδίο στον κλάδο των εκπαιδευτικών με συγκροτημένη και σχεδόν ολοκληρωμένη πρόταση στο 8ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ με βελτιώσεις και προσαρμογές στη συνέχεια. Θα παρουσιαστεί σε επόμενο άρθρο μας.
2. Υπάρχουν εκπαιδευτικοί που δεν μπορούν να ανταποκριθούν για συγκεκριμένους λόγους στις απαιτήσεις της εργασίας των (κάτι που συμβαίνει σε κάθε κλάδο). Για αυτούς προβλέπεται είτε η μετάταξη σε διοικητικές θέσεις (με τη θέληση του ίδιου του εκπαιδευτικού σε αυτή την περίπτωση) είτε η ενασχόλησή του σε διοικητικό έργο στο σχολείο ή στα γραφεία των Διευθύνσεων εκπαίδευσης. Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου δεν έχει να κάνει με αυτή την εκδοχή. Είναι περίπτωση που δεν αφορά την ουσία της αξιολόγησης, ενώ προβλέπεται η θεσμική αντιμετώπισή της από τον Ν. 1566/1985.
Το πρώτο μέρος εδώ.
https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/305944_dyo-sygkroyomena-paradeigmata-axiologisis
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ChatGpt για όλους: Παρέχεται σε 100.000 υποψήφιους πανελλαδικά ως 20/11
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 20/11
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
