Κάποιες σκέψεις παρακολουθώντας από χθες τις ανακοινώσεις του φιλοπαλαιστινιακού κινήματος και αριστερών κομμάτων και οργανώσεων στην Ελλάδα, αλλά και posts στα κοινωνικά δίκτυα.
Το Freedom Flotilla Coalition (με το Madleen μέχρι χθες και με το Conscience πριν από 40 μέρες), όπως και το MarchToGaza και το Sumud (μέσα στις επόμενες μέρες), είναι έμψυχα «εργαλεία» της παγκόσμιας κοινωνίας των πολιτών, με στόχο να συμβάλουν στο να σταματήσει η αναβαθμισμένη γενοκτονία που επί 20 μήνες, συστηματικά και μεθοδευμένα, επιτελεί το σιωνιστικό κράτος στη Λωρίδα της Γάζας. Τα «εργαλεία» αυτά, ακριβώς επειδή είναι έμψυχα, προφανώς και πρέπει να αποτελούν αντικείμενο αλληλεγγύης μας, αλλά η αλληλεγγύη μας προς αυτά δεν μπορεί να προτάσσεται του στόχου.
Όλες οι ανακοινώσεις που, με αφορμή την χθεσινή νέα πειρατεία της τρομοκρατικής συμμορίας που ονομάζεται κράτος του Ισραήλ, εκδίδονται, θα έπρεπε -κατά την ταπεινή πολιτική μου άποψη- να προτάσσουν ως αίτημα «Να σταματήσει τώρα η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού», και στη συνέχεια να γίνεται αναφορά αιτημάτων για τους ακτιβιστές του Madleen.
Έχοντας προσωπική εμπειρία των ισραηλινών φυλακών, όταν το 2010, και πάλι σε διεθνή ύδατα, το κράτος-τρομοκράτης επιτέθηκε στο Freedom Flotilla από θάλασσα και αέρα δολοφονώντας 10 Τούρκους ακτιβιστές, τραυματίζοντας σοβαρά δεκάδες άλλους και οδηγώντας μας όλους τους υπόλοιπους στη φυλακή της Be’er Sheva, θεωρώ ότι η κράτηση διεθνών ακτιβιστών για λίγες μέρες σε ισραηλινές φυλακές, σε καμιά περίπτωση δεν είναι συγκρίσιμη με τα δεινά των Παλαιστινίων, τόσο εντός των θεσμικών ισραηλινών φυλακών, όσο και εντός των περίφραχτων ανοικτών φυλακών που οι ισραηλινοί έχουν δημιουργήσει στη Λωρίδα της Γάζας, αλλά και στη Δυτική Όχθη.
Είναι προφανές πως η ανθρωπιστική βοήθεια που μετέφερε το Madleen ήταν απολύτως συμβολική, σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να επιλύσει, ούτε κατά το ελάχιστο, το τεράστιο ζήτημα λιμού που εγκύπτει στη Λωρίδα, αφού από τις 2 Μαρτίου το γενοκτόνο κράτος έχει διακόψει την ροή της ανθρωπιστικής βοήθειας των διεθνών οργανισμών και έχει υιοθετήσει ένα σύστημα «διανομής» που καθημερινά δολοφονεί δεκάδες Παλαιστίνιους. Είναι προφανές επίσης πως οι πρωτοβουλίες MarchToGaza και το Sumud, ακόμα και αν φτάσουν στη Ράφα, δεν μπορούν από μόνες τους να πιέσουν το Ισραήλ ώστε να επιτρέψει την είσοδο των εκατοντάδων φορτηγών ανθρωπιστικής βοήθειας που βρίσκονται σταθμευμένα στην αιγυπτιακή πλευρά.
Σκοπός όλων αυτών των τριών ακτιβιστικών πρωτοβουλιών είναι να μπορέσουν να λειτουργήσουν ως πυροκροτητές, ως θρυαλλίδες, ως εναύσματα για μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις και πρωτοβουλίες των δυτικών, αλλά και των αραβικών, κοινωνιών προς τρεις κατευθύνσεις:
α) πίεση προς τις συνένοχες δικές μας κυβερνήσεις, απαιτώντας να πάψουν να υποστηρίζουν το Ισραήλ, αλλά αντίθετα να λάβουν διπλωματικά και οικονομικά μέτρα εναντίον του. Και αυτή η πίεση μπορεί να εκφραστεί με μαζικές συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια και πορείες, όχι πλέον (μόνο) στην ισραηλινή πρεσβεία, αλλά σε επιλεγμένα σημεία που καθαρά θα δηλώνουν ότι η οργή μας απευθύνεται στην δική μας κυβέρνηση.
β) έμπρακτη έκφραση απέχθειας και αντίθεσης προς ισραηλινές και φιλοσιωνιστικές οντότητες, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο: εξάπλωση του μποϋκοτάζ ισραηλινών και φιλοϊσραηλινών προϊόντων, άρνηση φόρτωσης εκφόρτωσης πλοίων από και προς το Ισραήλ, διακοπή ακαδημαϊκών (και όχι μόνο) συνεργασιών, άρνηση υποδοχής ισραηλινών φονιάδων τουριστών, είναι μόνο μερικά παραδείγματα.
γ) έμπρακτη έκφραση αλληλεγγύης προς τους Παλαιστινίους, πράγμα που θα τονώσει το φρόνημα και την αντοχή τους απέναντι στο σιωνιστικό έγκλημα: αδελφοποιήσεις δήμων με παλαιστινιακούς, συνεργασίες συλλόγων (ιατρικός, δικηγορικός, κλπ) με αντίστοιχους παλαιστινιακούς, υποτροφίες σε παλαιστίνιους μεταπτυχιακούς φοιτητές, είναι πάλι μόνο μερικά παραδείγματα.
Για να μπορέσουν λοιπόν οι ακτιβιστικές πρωτοβουλίες Freedom Flotilla Coalition, MarchToGaza και το Sumud να επιδράσουν θετικά, θα πρέπει στη συνέχεια να γίνουν ενέργειες, όπως οι παραπάνω που αναφέρονται ενδεικτικά, αλλά και πολλές άλλες που μπορούν όλοι όσοι ακόμα αισθάνονται άνθρωποι να σκεφτούν στους κοινωνικούς, εργασιακούς και φιλικούς τους χώρους.
Είναι αλήθεια ότι σε εμπόλεμη περίοδο η συμμετοχή σε αποστολή, ειδικά του Freedom Flotilla Coalition που αντιμετωπίζεται στη θάλασσα από τους δολοφόνους σιωνιστές, δεν είναι μια πολύ απλή απόφαση. Σίγουρα χρειάζεται ψυχικό σθένος και βαθιά συνείδηση. Όμως από την άλλη, η ευρεία δημοσιοποίηση της αποστολής του Freedom Flotilla, η διακηρυγμένη non violence στάση του, τα δυτικού κόσμου διαβατήρια, λειτουργούν ως κάποιο είδος -θεωρητικά τουλάχιστον- προστατευτικής ασπίδας. Ναι, οι ακτιβιστές του Madleen, αλλά και του Conscience, έχουμε ευψυχία και θάρρος, αλλά ο χαρακτηρισμός ήρωες είναι υπερβολικός.
Οι ήρωες είναι εκεί, στη Λωρίδα της Γάζας!
Είναι οι μαχητές όλων των οργανώσεων της παλαιστινιακής αντίστασης που κρατώντας το όπλο στο χέρι συνεχίζουν να αντιστέκονται στον κατακτητή, είναι οι ηλικιωμένοι που με το βλέμμα αγέρωχο αρνούνται να φύγουν από τα σπίτια τους που σε λίγο θα βομβαρδίσουν οι εγκληματίες σιωνιστές, είναι οι γιατροί που μέσα στα κατεστραμμένα νοσοκομεία εξακολουθούν να φροντίζουν τους τραυματίες τους, είναι οι δασκάλες που δίπλα στα ερείπια συνεχίζουν να διδάσκουν στα μικρά παλαιστινιόπουλα γράμματα και αξίες, είναι οι γυναίκες που το ελάχιστο που θα μπορέσουν να βρουν και να μαγειρέψουν το μοιράζονται με τους γείτονές τους, είναι ολόκληρη η παλαιστινιακή κοινωνία που σε αντίθεση με την προσπάθεια απανθρωποίησής της, κάτω από αυτές τις τρομακτικές συνθήκες, δεν κανιβαλίζει, αλλά κρατάει αρραγή τον κοινωνικό της ιστό.
Το βλέμμα μας, λοιπόν, σταθερά στραμμένο στη Λωρίδα της Γάζας. Και τα πόδια μας, ας βγάλουν φτερά για να μπορέσουμε όλοι μας να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να αξιοποιήσουμε τις θαρραλέες αυτές ακτιβιστικές πρωτοβουλίες και να σταματήσουμε αυτήν τη γενοκτονία, αυτή την ντροπή για ολόκληρη την ανθρωπότητα, που οι ισχυροί της γης είτε ανερυθρίαστα την βοηθούν, είτε υποκριτικά συμπάσχοντας της επιτρέπουν να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας.
Ό,τι πιο όμορφο, ό,τι πιο ελπιδοφόρο, ό,τι πιο αξιακό συμβαίνει σήμερα στον κόσμο είναι η παλαιστινιακή αντίσταση, η παλαιστινιακή αντοχή και η παλαιστινιακή αξιοπρέπεια. Εμείς χρωστάμε πολλά στην Παλαιστίνη και όχι αυτή σε εμάς, εμείς που δυστυχώς ακόμα δεν έχουμε κάνει όλα όσα θα έπρεπε, όλα όσα αντιστοιχούν στην ιστορική αυτή περίοδο που ζούμε. Ας κινητοποιηθούμε μαζικά, έστω και τώρα.
Λευτεριά στην Παλαιστίνη, από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα!
*Ο Τάκης Πολίτης είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Η διεφθαρμένη διαδικασία εισαγωγής των πλούσιων γόνων σε ελίτ Πανεπιστήμια
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 29/7
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
