ΚΟΥΙΖ: Ποιος Μας Λυπάται Περισσότερο; Η Άνγκελα ή Ο Αδόλφος;

 

 

Εξήντα ένα χρόνια χωρίζουν αυτές τις δύο φράσεις. Η πρώτη ειπώθηκε από τον Αδόλφο Χίτλερ, στις 4 Μαϊου 1941, κατά την αγόρευσή του στο Ράιχσταγκ. Η δεύτερη μας είναι πιο οικεία, αφού ειπώθηκε πρόσφατα από την καγκελάριο της Γερμανίας, πρώτα τον φετινό Αύγουστο και ύστερα το Σεπτέμβρη.

 

Ακόμα και ένα μικρό παιδί έχει σήμερα την αίσθηση ότι η κυρία Μέρκελ έρχεται σε μια κατακτημένη χώρα. Μόνο τα πασίγνωστα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια ισχυρίζονται ότι η επίσκεψη της σιδηράς κυρίας είναι μια επιτυχία της Ελλάδας…

 

Τότε, στα χρόνια της Κατοχής, ο Χίτλερ δεν είχε πρόβλημα να εκφράσει τη συμπόνια του για τους ηττημένους. Στην  ίδια εκείνη ομιλία εξήγησε ότι ο ελληνικός λαός «είναι το θύμα του βασιλιά του και μιας μικρής εθελοτυφλούσας αστικής τάξης. ΄Ομως πολέμησε τόσο γενναία, ώστε ούτε οι εχθροί του δεν μπορούν να του αρνηθούν την εκτίμησή τους». (Πηγή: Χάγκεν Φλάισερ,  «Στέμμα και Σβάστικα. Η Ελλάδα της Κατοχής και της Αντίστασης 1941-1944», τόμος Α΄).

 

Στο ίδιο βιβλίο αναφέρεται  ότι ένας Γερμανός στρατηγός, μιλώντας σε μια ελληνική επιτροπή, είχε περιγράψει πολύ πιο ωμά την κατάσταση:

 

«Οι Έλληνες πρέπει να γνωρίζουν τούτο: Οι πλούσιοί των θα πεινάσουν, οι πτωχοί των θα αποθάνουν και οι Γερμανοί θα νικήσουν».

 

Άγνοια της ιστορίας θα φανέρωνε το να τα ταυτίσουμε τη Μέρκελ με τον Χίτλερ. Οι χονδροειδείς παρομοιώσεις είναι για τα επιθεωρησιακά νούμερα, για τη συναισθηματική μας εκτόνωση. Όμως η ευχή του ανώνυμου Γερμανού στρατηγού δεν μοιάζει χθεσινή, αλλά σημερινή… Με τη διαφορά ότι οι Γερμανοί τότε ηττήθηκαν, δεν νίκησαν… αλλά επιδιώκουν να νικήσουν τώρα. Και το πεδίο της μάχης δεν είναι μόνο η Ελλάδα, αλλά όλη η Ευρώπη.

 

Αναδημοσίευση απο mao.gr