Κυβέρνηση - Συνεννοήσεις με τον Γιούνκερ για την επόμενη φάση αντιλαϊκών μέτρων

Από την κυβέρνηση διαχεόταν ότι η συνάντηση έγινε σε πολύ θερμό κλίμα και ότι ο Γιούνκερ είναι «προσωπικός φίλος» του Σαμαρά και «σταθερός σύμμαχος» της Ελλάδας, ουσιαστικά της ελληνικής αστικής τάξης, τα κυρίαρχα τμήματα της οποίας έχουν ευθυγραμμίσει τα συμφέροντά τους με τα προτάγματα της ΕΕ.

Κατά πληροφορίες, η συζήτηση μεταξύ των δύο ανδρών εστίασε στην παραμονή ή αποχώρηση του ΔΝΤ από τα προγράμματα «διάσωσης» κρατών - μελών της ΕΕ. Ζήτημα που απασχολεί και την ελληνική κυβέρνηση καθώς θέλει να παρουσιάσει μια αποχώρηση του ΔΝΤ από την ομάδα δανειστών της χώρας ως αποχώρηση και της τρόικας και τέλος του μνημονίου. Μια ψευδολογία που αγγίζει πλέον τα όρια της αισχύνης εφόσον κυβέρνηση αλλά και ΣΥΡΙΖΑ αποσιωπούν το γεγονός ότι σε όλα ανεξαιρέτως τα κράτη - μέλη της ΕΕ ισχύουν μνημόνια διαρκείας, η δε εφαρμογή τους επιβλέπεται από μόνιμους μηχανισμούς εποπτείας των Βρυξελλών.

Σε αυτό το πλαίσιο φέρεται να συζήτησαν και στο τι θα ακολουθήσει στην Ελλάδα στην τάχα «μεταμνημονιακή» εποχή, στο πώς θα προχωρήσουν οι επόμενες «μεταρρυθμίσεις» - καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που έχουν αποφασίσει για να διασφαλίσουν την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου στις νέες συνθήκες.

Αλλωστε, η κυβέρνηση φέρνει στο αμέσως επόμενο διάστημα στη Βουλή νέο κύμα αντεργατικών - αντιασφαλιστικών μέτρων. Ανεξάρτητα από το εύρος των ανατροπών στις οποίες θα καταλήξουν σε αυτήν τη φάση, η τάση είναι δεδομένη για τους εργαζόμενους και το λαό: Μικρότερες συντάξεις, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης άμεσα για ορισμένες κατηγορίες ασφαλισμένων, ενίσχυση του ανταποδοτικού χαρακτήρα της Ασφάλισης. Επίσης, παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, στην οποία θα συντελέσει και η πλήρης απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Για «κερασάκι στην τούρτα», έρχεται η πρόθεση της κυβέρνησης να αλλάξει σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση το νόμο για το συνδικαλισμό, με στόχο να βάλει περισσότερα εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση και άρα στην οργάνωση των αγώνων.

Σημειωτέον, η τάση αυτή δεν είναι ελληνική ιδιαιτερότητα. Είναι ίδια σε όλη την καπιταλιστική ΕΕ και ορίζεται κατά βάση από τις στρατηγικές της κατευθύνσεις, ανεξάρτητα από τους υπαρκτούς ανταγωνισμούς ανάμεσα στα μονοπώλια της κάθε χώρας και μεταξύ τους. Αλλωστε, οι «μελέτες» για την κατάσταση στα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, τις οποίες επικαλείται η κυβέρνηση, προκειμένου να δικαιολογήσει τις ανατροπές στα διάφορα μέτωπα (Εργασιακά, Ασφαλιστικό, απολύσεις), αυτό ακριβώς επιβεβαιώνουν.

«Αξιολόγηση» και χρέος

Εξάλλου, η χτεσινή συζήτηση Σαμαρά - Γιούνκερ επεκτάθηκε και στην τωρινή «αξιολόγηση» του ελληνικού «προγράμματος προσαρμογής» από τα κλιμάκια της τρόικας στην Αθήνα, στο πώς ανταποκρίνεται η ελληνική κυβέρνηση ακριβώς στις απαιτήσεις των μονοπωλίων.

Τέλος, ο πρωθυπουργός έθεσε και το ζήτημα διευθέτησης του ελληνικού χρέους, ένα από τα βασικά ζητήματα που ιεραρχούν οι εγχώριοι επιχειρηματικοί όμιλοι, με κύριο ζητούμενο να απελευθερωθούν κονδύλια από την εξυπηρέτησή του για την παραπέρα ενίσχυσή τους.

Είναι σαφές ότι και η επίσκεψη Γιούνκερ εντάσσεται στην επιχείρηση αποπροσανατολισμού του λαού, ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με την τρόικα το τέλος της (που δεν αποκλείεται χωρίς όμως να σταματήσουν οι έλεγχοι, η εποπτεία και τα αντιλαϊκά μέτρα) και ότι ανοίγει το δρόμο για φοροελαφρύνσεις, δηλαδή ανακούφιση του λαού, στοχεύοντας στην υποταγή ή ανοχή του στην αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, του κεφαλαίου και των κομμάτων τους.

Στο ίδιο πλαίσιο αποπροσανατολισμού και εγκλωβισμού του λαού στις ανούσιες για τα λαϊκά συμφέροντα αντιπαραθέσεις μεταξύ των αστικών δυνάμεων διαχείρισης εντάσσεται και η απόφαση της κυβέρνησης να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή. Αλλο ένα σόου που στήνεται από την Τετάρτη που πέρασε κι αναμένεται να τραβήξει όλη την επόμενη βδομάδα, συνοδευόμενο κι από σενάρια επί σεναρίων για το πόσοι από τους 24 «ανεξάρτητους» βουλευτές στηρίζουν τη συγκυβέρνηση.

Σύμφωνα με το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής, η συζήτηση επί της πρότασης εμπιστοσύνης αρχίζει δύο μέρες μετά από την υποβολή της πρότασης στη Βουλή, διαρκεί έως τρεις μέρες και τερματίζεται με ψηφοφορία, το αργότερο έως τα μεσάνυχτα της τρίτης μέρας από την έναρξή της. Αν η πρόταση υποβληθεί στη Βουλή μεθαύριο, Δευτέρα, η ψηφοφορία πάει για τα μεσάνυχτα της Παρασκευής.

 

Πηγή: Ριζοσπάστης, 4/10/2014