Alfavita Newsroom Μία ακόμα επιστολή μαθήτριας για το ζήτημα των πανελλαδικών εξετάσεων, μετά τις έκτακτες συνθήκες που έχουν προκύψει λόγω κορονοϊού, λαμβάνει το alfavita.gr.
Η μαθήτρια της Γ' Λυκείου εκθέτει τους προβληματισμούς της για το ζήτημα της διεξαγωγής των πανελλαδικών, καθώς και την άγνοια που επικρατεί γύρω από τη νέα ημερομηνία.
Όπως σημειώνει η μαθήτρια, κλείνοντας την επιστολή της, «σε μια μάχη Πανελλαδικών Εξετάσεων, από τις πιο δύσκολες, σηκώνω λευκή σημαία και ζητώ βοήθεια και την απαραίτητη προσοχή από όλους. Πρόκειται, πια, για κατάσταση "εκτάκτους ανάγκης"».
Αναλυτικά η επιστολή της μαθήτριας:
Χάος. Έτσι ονομάζεται αυτό που ζούμε. Και το πιο τραγικό; Οι περισσότεροι δεν θέλουμε καν να το συνειδητοποιήσουμε. Είμαι μαθήτρια Γ’ Λυκείου, που όπως χιλιάδες παιδιά ακόμη, έχουμε θυσιάσει πολλά «αγαθά», που προσφέρει η νιότη, για αυτό το πολυπόθητο μέλλον μας. Και σας ρωτώ, ποιο μέλλον; Εκπροσωπώντας -θέλω να πιστεύω- την πλειονότητα της γενιάς μου, σας διαβεβαιώ, πως το μόνο που αντικρύζουμε κατάματα είναι ένα χάος.
Θα μου πείτε, φυσικά, πολλοί -και δίκιο θα έχετε- «ποιες Πανελλήνιες κοπέλα μου; Εδώ ο κόσμος χάνεται..». Και σας απαντώ εκ των προτέρων: «Πιστεύετε δεν το έχουμε αντιληφθεί;» Κάθε στιγμή της ημέρας μας προσδιορίζεται από την επόμενη είδηση που θα ακούσουμε, από το επόμενο «θύμα» του ιού. Πράγματι, βιώνουμε έναν πόλεμο με άγνωστο εχθρό…και το χειρότερο; Δεν γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε εκτός από τις προφανείς και σαφείς οδηγίες που μας έχουν υποδειχθεί. Δεν είναι λοιπόν εύκολη για κανέναν αυτή η κατάσταση της πανδημίας. Γι’ αυτό το μόνο που ζητάμε είναι από κάπου να πιαστούμε, ένα «φως» στο τούνελ που εδώ και δύο χρόνια, οι περισσότεροι, έχουμε βυθιστεί.
Είμαι η μόνη που σηκώνομαι το πρωί να διαβάσω και νιώθω πια πως δεν ξέρω γιατί το κάνω; Όλον αυτόν τον καιρό, ως έγκλειστη στο σπίτι, βρίσκομαι πάνω από τα βιβλία μου, αναζητώντας ένα «καταφύγιο». Μόνο που, έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι αν αξίζει. Όλος αυτός ο κόπος, όλες αυτές οι «θυσίες», η έλλειψη ύπνου, το κλάμα, ο θυμός, τα ξεσπάσματα, οι τσακωμοί με γονείς και φίλους και πάλι το κλάμα…Όλα αυτά γιατί; Για να βρισκόμαστε (μαθητές, καθηγητές και γονείς), δύο μήνες πριν τις Πανελλαδικές εξετάσεις σε πλήρη άγνοια ως προς το ποια θα είναι η ύλη που θα εξεταστούμε και πότε θα δώσουμε; Συγγνώμη, μπορεί να είμαι υπερβολική, δεδομένης της έντονης και ψυχοφθόρας κατάστασης που όλοι βιώνουμε, μα ζητάμε πολλά όταν ρωτάμε το «πότε και πόσα» ;
Βρίσκομαι ένα βήμα πριν το «μπαμ». Ως μαθήτρια δεν έκανα ποτέ την «επανάστασή» μου. Πάντα έσκυβα το κεφάλι στην οποιαδήποτε υπόδειξη και πάσχιζα να προσαρμοστώ στην κάθε κατάσταση. Αυτό κάνω. Μια ζωή προσαρμόζομαι. Μαθαίνω για την αλλαγή της κατάστασης, «τρομοκρατούμαι» και κλαίω, έπειτα συνέρχομαι, πιάνω μολύβι, κάνω ένα πρόγραμμα -συχνά σκληρότατο- και (ξανά)προσαρμόζομαι. Πρώτη φορά, όμως, νιώθω πως έφτασα κι εγώ στα όριά μου. Δύο μήνες, φαινομενικά, πριν το τέλος νιώθω πως θέλω να τα παρατήσω ή, καλύτερα, πως δεν βρίσκω λόγο να συνεχίσω. Θέλετε να το πείτε αδυναμία; Θέλετε να το πείτε δειλία; Εγώ το λέω «επανάσταση»!
Σας παρακαλώ πολύ, καταλάβετε πως εμείς οι μαθητές -πόσο μάλλον τα παιδιά του 2002- η μόνη ελπίδα που έχουμε είναι αυτή της μετάβασης στην επόμενη «πίστα» αυτού του μοναδικού, από κάθε άποψη, παιχνιδιού: τη ζωή. Με το να δείχνετε, όμως, πως δεν το αντιλαμβάνεστε αυτό, ξεχνάτε κάτι πολύ σημαντικό. Ξεχνάτε πως, καλώς ή κακώς, είμαστε η επόμενη γενιά, το «μέλλον» αυτής της κοινωνίας, αυτής της χώρας. Και ξαναθέτω, λοιπόν, το αρχικό μου ερώτημα: «Ποιο μέλλον;» Τί γίνεται αν πάψαμε να βλέπουμε κάτι σ΄ αυτό. Αν δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει πια αυτό; Τί γίνεται αν φτάσαμε στα όρια μας και, όλοι μαζί, ενώσουμε την πίεση, τον θυμό, την απογοήτευση και τον βαθιά ψυχικά πόνο που νιώθουμε και τα παρατήσουμε; Έχετε σκεφτεί πως όταν δεν μας δίνετε ελπίδες να συνεχίσουμε, ουσιαστικά «καταδικάζετε το μέλλον όλων, αφού αυτό είμαστε εμείς;
Δεν σας κρύβω πως εμπνεύστηκα από το θάρρος άλλων μαθητών που επίσης έγραψαν και μίλησαν για τα βιώματα μας. Εγώ, όμως, ζητώ από όλους τους μαθητές να γράψουν. Πρέπει να ακουστεί η φωνή μας. Είμαστε κι εμείς εδώ…Γράψτε, γιατί αυτό είναι το μόνο που μένει, γιατί αυτό είναι τελικά το «χρέος» κάθε μαθητή: «Να λέει την, ψυχρή συχνά, αλήθεια για αυτά που βιώνει».
Κάθε χρόνο, εδώ και πολλά χρόνια, διεξάγονται οι Πανελλαδικές Εξετάσεις. Κάθε χρόνο και μια καινούρια μάχη από χιλιάδες μαθητές. Δεν ξέρω τί έμελλε για εμάς, ώστε να δώσουμε μία από τις δυσκολότερες μάχες, μα ξέρω καλά πως έχω ήδη φθαρεί αρκετά από αυτήν. Σε μέρες που η υγεία φαίνεται να είναι, και πράγματι είναι, το παν για όλους, φοβάμαι πως η ψυχική φθορά που έχω -και έχουμε- ήδη υποστεί, είναι μεγάλη. Ακόμη και να περάσει όλο αυτό δεν θέλω να «βγω» με ψυχικά τραύματα και πληγές στη ψυχή πιο βαθιές και από άλλες σωματικές. Θυσιάσαμε το «είναι» μας τόσο καιρό και ακόμη το θυσιάζουμε. Σε μια μάχη Πανελλαδικών Εξετάσεων, από τις πιο δύσκολες, σηκώνω λευκή σημαία και ζητώ βοήθεια και την απαραίτητη προσοχή από όλους. Πρόκειται, πια, για κατάσταση «εκτάκτους ανάγκης».
*Τα στοιχεία της μαθήτριας βρίσκονται στη διάθεση του alfavita.gr
Διαβάστε επίσης:
Επιστολή μαθήτριας Γ' Λυκείου: Ζητάμε πολλά που θέλουμε να ξέρουμε αν θα μειωθεί η ύλη ή όχι;
Σκέψεις πάνω στο θέμα των πανελλαδικών εξετάσεων, επιστολή από μαθήτρια της Γ' Λυκείου
Πόσο ακόμη βάρος να επωμιστεί η γενιά του 2002; επιστολή μαθήτριας της Γ' Λυκείου
Επιστολή μαθητή Λυκείου: «Έχουμε κουραστεί. Δυο χρόνια τώρα έχουμε γίνει πειραματόζωα»
Μήνυμα μαθήτριας Λυκείου σε όλους τους μαθητές: Σκεφτείτε αισιόδοξα!
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 11/12
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
