Νίκος Τσούλιας Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα μικρό παιδί. Κάτι δεν μπορούσε να εξηγήσει.
Μεγάλωνε και έβλεπε ίδιους ανθρώπους γύρω του. Μα σαν πήγαινε πιο μακριά με τους γονείς του έβλεπε …άλλους, παράξενους ανθρώπους. Δεν είχαν το χρώμα το δικό του ούτε του μπαμπά του και της μαμάς του. Κάτι δεν καταλάβαινε όμως.
Μακριά από τη γειτονιά του οι γονείς του ήταν προσεκτικοί. Δεν μιλούσαν πολύ με τους …άλλους. Σαν έκαναν τη δουλειά τους γύριζαν γρήγορα – γρήγορα στο σπίτι τους και τότε λυνόταν η γλώσσα τους. Όσο μεγάλωνε τόσο περισσότερο καταλάβαινε ότι οι …άλλοι είχαν καλύτερα σπίτια και αυτοκίνητα. Και σαν περνούσε κάποιος …άλλος από τη γειτονιά που έπαιζαν, τα μεγάλα παιδιά τον κορόϊδευαν.
Ονειρευόταν συνέχεια τα αστέρια του ουρανού. “Τόσο πολύ φως, πόσο όμορφοι κόσμοι θα υπάρχουν εκεί πάνω. Οι άνθρωποι θα εργάζονται την νύχτα και θα κοιμούνται την ημέρα. Ναι, θα είναι πολύ διαφορετικοί από ό,τι εδώ στη Γη. Η Γη είναι των …άλλων. Εδώ ζουν καλύτερα οι λευκοί. Εκεί θα είναι δικός μας κόσμος. Θα ζουν καλύτερα οι μαύροι”.
Οι φίλοι του δεν έκαναν τα ίδια όνειρα. Ντρεπόταν να πει το όνειρό του. Σιγά – σιγά καταλάβαινε ότι ήταν ανοησία. Ντρεπόταν τον εαυτό του, που δεν ονειρευόταν σαν τα άλλα παιδιά.
Μετά έφυγε η οικογένειά του και πήγαν μακριά, σε άλλη χώρα. “Στην Ασία θα πάμε”, του είπε η μαμά του και η γιαγιά του, “που είναι και η δουλειά του θετού μπαμπά σου”. Εδώ ήταν κι …άλλοι …άλλοι. Μα δεν έμειναν εκεί πολύ. Ξαναγύρισε με τη μαμά του, την αδελφή του, την γιαγιά του και τον παππού του πάλι πίσω. Ο θετός μπαμπάς του έμεινε εκεί. Δεν θα τον έβλεπε συχνά πια… Τον δικό του μπαμπά τον είχε δει μόνο μια φορά.
Σαν μεγάλωσε ακόμα πιο πολύ, έφυγε. Πήρε το δρόμο για τη Γνώση, για σπουδές. Υπήρχε ένας γήινος ουρανός. “Έβρισκα καταφύγιο στα βιβλία… Σπουδάζοντας έζησα σαν καλόγερος – διαβάζοντας, γράφοντας, κρατώντας ημερολόγιο, συμμετέχοντας σπανίως σε φοιτητικά πάρτι και σπανίως μπαίνοντας στον κόπο να φάω μαγειρεμένο φαγητό… Στο δεύτερο έτος (στο Χάρβαρντ) ήμουν ο πρώτος μαύρος που εκλέχτηκε αρχισυντάκτης στη μηνιαία νομική επιθεώρηση Law Review, η οποία ήταν εθνικής εμβέλειας”.
Αναρωτιόταν. Πώς θα κατακτούσε το δικό του ουρανό; Πώς θα τον δημιουργήσω; Μήπως υπάρχουν κομμάτια του εδώ στη Γη; “Οι ιστορίες των βασάνων των απλών ανθρώπων και οι σεμνές επιτυχίες τους μού επιβεβαίωναν επανειλημμένα τη θεμελιώδη αξιοπρέπεια των ανθρώπων… Δεν υπάρχει ένας μοναδικός τρόπος να είσαι μαύρος – το να προσπαθείς να είσαι καλός άνθρωπος είναι αρκετό”.
Εύρισκε όλο και πιο πολλά ξέφωτα – αλλά και πιο πολύ σκοτάδι. Δεν ήθελε ένα κομμάτι από τον ουρανό. Τον ήθελε ολόκληρο. Ήθελε να ανέβει στην κορυφή, για να μπορούν να ονειρεύονται και άλλα μαύρα παιδιά το ίδιο όνειρο βλέποντας αυτόν. Μετά από πολλούς δισταγμούς το είπε στη Μισέλ του.
“Με άλλα λόγια, έχεις κάτι μαγικά φασόλια στην τσέπη σου. Αυτό μου λες. Έχεις τα μαγικά φασόλια, θα τα φυτέψεις και σε μια νύχτα θα φυτρώσει μια τεράστια φασολιά που θα φτάνει μέχρι τον ουρανό, κι εσύ θα σκαρφαλώσεις, θα σκοτώσεις το δράκο που ζει στα σύννεφα και μετά θα φέρεις στο σπίτι μια χήνα που γεννάει χρυσά αυγά. Έτσι;”. “Κάπως έτσι”, απάντησε.
Μια φορά και έναν καιρό, ανέβηκε στον ουρανό. Ο Μπαράκ Ομπάμα έγινε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Ο πρώτος μαύρος Πρόεδρος στη μεγαλύτερη δύναμη του Κόσμου.
Υ.Γ.
Τα αποσπάσματα του διηγήματος είναι από το βιβλίο
του Barack Obama: Γη της επαγγελίας
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Black Friday σε μοριοδοτούμενα σεμινάρια και Πιστοποιήσεις Ξένων Γλωσσών για έξτρα 20 μόρια
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 24/11
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
