Απίστευτες πρακτικές ελαστικής απασχόλησης

 

Το εργασιακό μαρτύριο της σταγόνας

 

 

ΗΠΑ Απίστευτες πρακτικές ελαστικής απασχόλησης εφαρμόζουν οι αμερικανικές εταιρείες λιανικού εμπορίου τινάζοντας στον αέρα όχι μόνο την επαγγελματική, αλλά και την προσωπική ζωή των εργαζομένων

 

 

 

Του Μπάμπη Μιχάλη

 

 

 

Τον βίο αβίωτο κάνουν στους υπαλλήλους τους οι αμερικανικές αλυσίδες λιανικού εμπορίου.

 

 

 

Επωφελούμενες από την ακόμη αδύναμη αγορά εργασίας στις ΗΠΑ, οι εταιρείες λιανικού εμπορίου καλούν τους υπαλλήλους τους να εργαστούν όποτε αυτές θέλουν, σε απρόβλεπτες ώρες. Το γεγονός αυτό καθιστά αδύνατο οποιοδήποτε προγραμματισμό της ζωής τους για εκατομμύρια υπαλλήλους.

 

 

 

Σε πρόσφατη έρευνα, που πραγματοποιήθηκε σε περισσότερους από 400 εμποροϋπαλλήλους της Νέας Υόρκης, διαπιστώθηκε ότι μόνο το 17% είχε ένα προκαθορισμένο πρόγραμμα εργασίας. Το 70% των εμποροϋπαλλήλων δήλωσε μάλιστα ότι οι εργοδότες τούς κοινοποιούν το πρόγραμμα εργασίας τους μία εβδομάδα ή και ακόμη λιγότερο πριν ξεκινήσει η εργασία τους.

 

 

 

Την ίδια στιγμή, αυξάνονται και οι βάρδιες εργασίας μετά από τηλεφώνημα του εργοδότη. Το αφεντικό τηλεφωνεί, δηλαδή, και ο υπάλληλος οφείλει μέσα σε δύο ώρες να είναι παρών στο κατάστημα για εργασία.

 

 

 

Οι πρακτικές αυτές είναι αποτέλεσμα του ανταγωνισμού. Αναζητώντας τρόπους που θα τις καταστήσει πιο ανταγωνιστικές, οι εταιρείες λιανικού εμπορίου προσπαθούν να βγάλουν από τη μύγα ξίγκι. «Αν μπορείς να συνδυάσεις τέλεια τα προγράμματα εργασίας, έτσι ώστε να καταστήσεις σίγουρο ότι οι υπάλληλοι είναι εκεί την ώρα που τους χρειάζεσαι, τότε κάνεις λεφτά, τότε αυξάνεις τα κέρδη σου», τονίζει η Στέφανι Λους, καθηγήτρια στο City University of New York.

 

 

 

H Λους υποστηρίζει ότι η αυξανόμενη χρήση της βάρδιας εργασίας κατόπιν τηλεφωνήματος του εργοδότη είναι απόρροια της μεγάλης χρήσης της μερικής απασχόλησης. Οι εργοδότες επιλέγουν να περικόπτουν τις ώρες εργασίας προσλαμβάνοντας όλο και περισσότερους part-time εργαζόμενους και αυτό είναι αποτέλεσμα τόσο της παγκοσμιοποίησης όσο και της ύφεσης. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ο αριθμός των εμποροϋπαλλήλων που εργάζονται part-timers χωρίς τη θέλησή τους, υπερδιπλασιάστηκε στη διάρκεια της ύφεσης, από 644.000 το 2006 στο 1,5 εκατομμύριο το 2010.

 

 

 

Και βέβαια όσο πιο μεγάλη είναι η δεξαμενή των ανέργων τόσο πιο εύκολο είναι για τους εργοδότες να διασφαλίζουν διαθέσιμους προς εργασία υπαλλήλους μετά από ένα τηλεφώνημα. Οι εργοδότες έχουν φτάσει μάλιστα στο σημείο να συνδέουν το λογισμικό του προγράμματος εργασίας με ιστοσελίδες πρόβλεψης καιρού στο Ιντερνετ, όπως το Weather.Com. Ανάλογα με τον καιρό, κανονίζουν πόσοι θα εργαστούν στα καταστήματα. Ετσι, όταν οι μετεωρολόγοι προβλέπουν ότι θα βρέξει ή θα χιονίσει αυτοί φροντίζουν να κληθούν λιγότεροι υπάλληλοι και το εργατικό κόστος να είναι μειωμένο.

 

 

 

Αναμφίβολα οι πρακτικές αυτές παραπέμπουν σε άλλους αιώνες. Με αυτά τα ωράρια οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι δεν έχουν χρόνο ούτε για να ζήσουν, ούτε για να μεγαλώσουν παιδιά, ούτε να σπουδάσουν ή να κάνουν μια δεύτερη δουλειά. Οι ανάγκες αυτές οδήγησαν χιλιάδες εμποροϋπαλλήλους στην οργάνωση καμπάνιας για τη διεκδίκηση μια δίκαιης εβδομάδας εργασίας, όπως η Just Hours που στοχεύει στην προώθηση νομοθεσίας που θα καταργήσει τις ελεεινές πρακτικές των εργοδοτών.

 

 

Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών