Ο σκύλος αγαπά τον άνθρωπο του όπως είναι, τυφλό, άστεγο, στοργικό ή άσπλαχνο.
Όποιος μπερδεύει την αφοσίωση με την υποταγή, είναι γιατί ποτέ δεν είχε την τύχη να ζήσει μ’ ένα πλάσμα που ξεπερνά το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, δίνει τη ζωή του για τον άνθρωπό του και αφήνεται στο θάνατο όταν αυτός χαθεί.
Ο σκύλος γίνεται άγριος, μέσα από την άρρωστη εκπαίδευση κακών ανθρώπων.
Είναι η ανόθευτη φύση, που μιλάει με τα μάτια, γελάει με την ουρά, διαισθάνεται τη χαρά πριν γίνει γέλιο, τους σεισμούς πριν τις καταρρεύσεις και την ανθρώπινη δυστυχία πριν τα δάκρυα.
Ο λύκος έγινε σκύλος, για να μάθει στους ανθρώπους πως η αγάπη μπορεί να είναι ένα μέγεθος δίχως όρια.
Σαν τα συμπαντικά μεγέθη.
Αν υπήρχε μεταθανάτια ζωή, ο παράδεισος θα ήταν πιασμένος από σκύλους.
Εκεί κάπου βρίσκονται η Σίλα, ο Ρωμαίος, ο Καρμέλο και η Μπόμπο.
Μετά ήρθε η Νουνού, βγαλμένη από κάδο σκουπιδιών κι από χνουδωτή μπάλα, σε μέγεθος παλάμης, έγινε μια χνουδωτή αγκαλιά.
Η Μαρία θέλησε να απαθανατίσει τον «πιο αστείο σκύλο» και απαθανατιστήκαμε μαζί, σε ένα αστείο ενσταντανέ στο φως της πανσελήνου.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Ρεβεγιόν με χιόνια στην Αττική - Προβλέψεις από Καλλιάνο και Κολυδά
Παν.Αιγαίου: Νέα Μοριοδοτούμενα σεμινάρια για Εκπαιδευτικούς με Υποτροφίες έως 31/12
