Είναι πασιφανέστατο ότι η τρέχουσα πολιτική διακυβέρνηση βγάζει φλύκταινες με τα κοινωνικά κινήματα και τον κοινωνικό-πολιτικό ακτιβισμό. Η δε προσπάθεια κοινωνικής απονομιμοποίησης, περιορισμού και αποδυνάμωσης τους εντοπίζεται πολύ πριν την πανδημία, με την ιδεολογική επίθεση προς την πρακτική των διαδηλώσεων, προς το δικαίωμα της απεργίας, ακόμα και του συνδικαλισμού και έγιναν πράξη με συγκεκριμένες νομοθετικές πρωτοβουλίες (π.χ. πλαίσιο για διαδηλώσεις, ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, αναγκαστικές τοποθετήσεις αιρετών εκπαιδευτικών στα υπηρεσιακά συμβούλια, μη αποδοχή των παραιτήσεων τους κτλ). Από πολλούς υποστηρίζεται, και όχι αδίκως, ότι οι έκτακτες υγειονομικές συνθήκες εργαλειοποιούνται από την Κυβέρνηση για την πιο εύκολη νομιμοποίηση της καταστολής, αλλά και της κοινωνικής απονομιμοποίησης του πολιτικού και κοινωνικού ακτιβισμού, των κινηματικών δράσεων ακόμα και του διαρκή ελέγχου προς την εξουσία που πολύ συχνά βαπτίζεται ως λαϊκισμός. Ας είμαστε σίγουροι ότι ακόμα και όταν τελειώσει η πανδημία, η στάση της Κυβέρνησης αλλά και της ιδεολογικής μερίδας που εκπροσωπεί δεν θα σταματήσει να βλέπει με ανυποληψία τον συνδικαλισμό και τις κοινωνικές διεκδικήσεις από φορείς και συλλογικότητες.
Η ενίσχυση των δομών δημόσιας τάξης, οι «επενδύσεις» σε εξοπλιστικά προγράμματα, η διαχείριση της πανδημίας με αστυνομικού τύπου μέτρα, η απουσία διαλόγου για την παραγωγή πολιτικής, ο αφανισμός των Κοινωνικών Επιστημών από το Λύκειο, η αλλαγή του χάρτη της εκπαίδευσης χωρίς καμία συναίνεση, η αλλαγή των όρων ανταγωνισμού για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια χωρίς καμία διαβούλευση ή επιδίωξη συναίνεσης και η υπερνομοθέτηση σε περίοδο καραντίνας, δεν ταιριάζουν σε μια ανοιχτή, πλουραλιστική, συμμετοχική και ανεκτική πολιτική διακυβέρνηση. Μια τέτοια διακυβέρνηση συνδιαλέγεται, με τις κοινωνικές ομάδες, πείθει με λογικά επιχειρήματα, καταθέτει τις θέσεις της στο δημόσιο διάλογο με ειλικρίνεια και τις δοκιμάζει στην κοινωνική κριτική. Έχει το θάρρος και τη δυνατότητα να ενσωματώνει δημιουργικά το διαφορετικό και όχι να πολώνει. Κυβερνά με βάση τη μεγιστοποίηση της συλλογικής ωφελιμότητας και όχι με βάση μικροπολιτικά οφέλη, δημοσκοπικές σκοπιμότητες ή ιδεοληψίες Έχει τη γενναιότητα να αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για λάθη και να βελτιώνεται για το ευρύτερο καλό. Δημιουργεί και διατηρεί διαύλους επικοινωνίας με την κοινωνική βάση, ενισχύει την αδιαμεσολάβητη επαφή με την κοινωνία και χρησιμοποιεί αυτά τα δεδομένα για διαρκή αξιολόγηση των πολιτικών της. Χτίζει ένα κλίμα εμπιστοσύνης με το λαό, δίνει χώρο έκφρασης και δράσης στη νέα γενιά, καλλιεργεί την ελπίδα και την αισιοδοξία μέσα από τις πολιτικές της και τέλος, είναι μεγαλόθυμη με τους πολιτικούς της αντιπάλους.
Δυστυχώς, είναι απολύτως σαφές ότι αποτελεί επιλογή της Κυβέρνησης να μην νομοθετεί με τον παραπάνω τρόπο. Αυτό το έδειξε από τις πρώτες ημέρες διακυβέρνησης, όταν δεν υπήρχε καμία πανδημία και ενώ η χώρα είχε μπει σε ένα δρόμο σταδιακής ανάκτησης της αυτονομίας της ως προς την παραγωγή δημόσιων πολιτικών. Οι λόγοι για τους οποίους η Κυβέρνηση ολισθαίνει όλο και περισσότερο σε αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης παραμένει ένα κεντρικό ερώτημα το οποίο πρέπει και να προβληματίσει αλλά και να τεθεί στο επίκεντρο του δημοσίου διαλόγου. Και τούτο διότι, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με μεμονωμένες περιπτώσεις δυσλειτουργιών, ούτε με ένα κακό μοντέλο παραγωγής πολιτικών. Μια βάσιμη ερμηνεία εστιάζει στην επικράτηση ενός συγκεκριμένου υπερσυντηρητικού ιδεολογικού συσχετισμού εντός του κυβερνόντος κόμματος που έχει εκτοπίσει συμβολικά αλλά και πρακτικά τις φιλελεύθερες, κοσμοπολίτικες, ανοιχτές και ανεκτικές πολιτικό-ιδεολογικές δυνάμεις που υπήρχαν παραδοσιακά στους κόλπους του. Ωστόσο, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε απλά με μια ισορροπία δυνάμεων στο εσωτερικό της Κυβέρνησης που μοιραία κάποια στιγμή θα αλλάξει στο πλαίσιο ενός μελλοντικού ανασχηματισμού. Κάθε άλλο. Το πιο ανησυχητικό από όλα, είναι τα πραγματικά κοινωνικά αποτελέσματα που παράγει κάθε μέρα αυτός ο τρόπος διακυβέρνησης τα οποία θα γίνουν αντιληπτά στο επόμενο χρονικό διάστημα.
Το διακύβευμα λοιπόν είναι κατά πόσο οι κοινωνικές δυνάμεις αυτού του τόπου θα μπορέσουν να αποτρέψουν και να απονομιμοποιήσουν ένα τέτοιο πολιτικό habitus και θα του κόψουν το πολιτικό οξυγόνο, ώστε να μην ριζώσει και άλλο μέσα στην κοινωνία. Το αν η Κυβέρνηση θα είναι σύμμαχος ή όχι σε αυτή την προσπάθεια μένει να το δούμε.
* Κοινωνιολόγος
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Έκτακτο επίδομα έως 1.700 ευρώ σε εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα
Η πιο εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών στην Ελλάδα σε 2 ημέρες στα χέρια σου - Δίνεις από το σπίτι σου
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 10/12
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
