Νίκος Τσούλιας Κατηγορείται γιατί δεν έχουμε καν κατακτήσει τις βασικές πηγές του ορθού λόγου και τον ταυτίζουμε με την πρόοδο της υλικής ευμάρειας, της τεχνολογικής ευδαιμονίας, των επιστημονικών θαυμάτων.
Και είναι σωστές οι κατηγορίες. Απέχουμε από την πραγμάτωση του ορθολογισμού. Διαμορφώνουμε και βιώνουμε μια φενακισμένη μορφή του. Αλλά αυτό δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι μπορεί να βασιλεύει ο ανορθολογισμός, ο σκοταδισμός, ο μεσαιωνισμός με τα τόσα και τόσα ρεύματα συνωμοσιολογίας, ανοησίας και υστερίας, που ξεφυτρώνουν παντού σαν μανιτάρια σε φθινοπωρινό δάσος.
Είναι δύσκολος ο ορθολογισμός, γιατί ενώ είναι ουμανιστικός είναι παράλληλα και ανθρωποκεντρικός δηλαδή βλέπει την πραγματικότητα, τη φύση, τον κόσμο όχι μόνο με βάση τη δική του ματιά αλλά και με βάση το δικό του και μόνο συμφέρον! Και δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα.
Ας δούμε δύο απλά δεδομένα, που δεν είναι ούτε καν ζητούμενα από την ορθολογική σκέψη μας. α) Θεωρούμε ότι η φύση έχει κάποιο σκοπό και ακόμα ότι είναι δημιουργημένη για να υπηρετεί τον άνθρωπο. Τελείως παράλογο. Η φύση αδιαφορεί για κάθε πτυχή που αφορά τον άνθρωπο και δεν χαρακτηρίζεται από κάποιου είδους τελεολογία. Επομένως, κάθε αρνητική για τον άνθρωπο εξέλιξη της φύσης (σεισμοί και κάθε λογής φυσικές καταστροφές, ιώσεις, πανδημίες κλπ κλπ) είναι μια κανονική ροή της πραγματικότητας.
β) Πιστεύουμε ότι το μέλλον κρύβει όλο και περισσότερη πρόοδο, περισσότερο φως, περισσότερα υλικά αγαθά, περισσότερη ευτυχία. Σε μια γενική και πολύ μακρόχρονη κλίμακα (αιώνων και αιώνων…) μπορούμε να το ισχυριστούμε. Αλλά στην κλίμακα μιας, δύο ή τριών γενεών αυτό δεν ισχύει. Μια ματιά στην ιστορία μάς πείθει απόλυτα. (Παρενθετικά. Θεωρώ ότι περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν, εξαθλιώνονται και υποφέρουν από τις επιλογές του ίδιου του ανθρώπου: πόλεμοι, φτώχεια, θρησκευτικοί φονταμενταλισμοί, περιθωριοποίηση κλπ παρά από την “κακία” της φύσης).
Η κατά καιρούς επανεμφάνιση σκοτεινών περιόδων στην εξέλιξη της ανθρωπότητας μπορεί να οφείλεται είτε σε φυσικά αίτια είτε σε πολιτιστικές και πολιτικές επιλογές των εξουσιών / λαών / κοινωνιών / κρατών είτε σε συνδυασμό των δύο αιτιών. Όσον αφορά τις δικές μας ευθύνες, αυτές πηγάζουν από την αντίληψη που έχουμε για τη ζωή, από την κουλτούρα μας και τις αξίες μας.
Αν προσβλέπουμε σε μια ζωή υλικής ευμάρειας και απόλαυσης κάθε υλικού αγαθού, σε μια ζωή που κάθε επιθυμία μας πραγματώνεται πριν ακόμα καλά – καλά γεννηθεί, σε μια ζωή χωρίς αγώνα και δημιουργία, τότε έχουμε ετοιμάσει την παρακμή μας. Παραθέτω προς τούτο μια όμορφη αφήγηση.
Ρώτησαν τον ιδρυτή του Ντουμπάι, Σεΐχη Ρασίντ, πώς βλέπει το μέλλον της χώρας του και εκείνος απάντησε:
«Ο παππούς μου ίππευε καμήλα, ο πατέρας μου το ίδιο, εγώ οδηγώ Μερσεντές, ο γιος μου Land Rover, ο εγγονός μου πάλι Land Rover θα οδηγεί, αλλά ο δισέγγονος μου μάλλον πάλι καμήλα θα ιππεύει...».
Γιατί το λέτε αυτό;
«Υπάρχουν κάποιες αέναες αρχές που διέπουν τα πάντα στη ζωή. Και για να γίνω συγκεκριμένος, οι δύσκολες εποχές πλάθουν δυνατούς άνδρες, οι δυνατοί άνδρες δημιουργούν καλές εποχές, οι καλές εποχές παράγουν ανίσχυρους άνδρες και οι ανίσχυροι άνδρες δημιουργούν σκληρές εποχές. Πολλοί δεν θα καταλάβουν, αλλά η ευημερία και η ευμάρεια στη χώρα μας παράγει παράσιτα και όχι μαχητές της ζωής …».
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 18/8
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
