Γιώργος Καββαδίας Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ «ΘΛΙΜΜΕΝΗΣ ΤΖΑΣΜΙΝ»
Του Γιώργου Κ. Καββαδία*
Άλλη μια 48ωρη απεργία για την επόμενη εβδομάδα εξήγγειλε η ΑΔΕΔΥ ως απάντηση στην πολιτική που φέρνει τις απολύσεις στις αυλές των σχολείων, στα σπίτια όλων των εργαζομένων, της πολιτικής που σαρώνει την υγεία, την παιδεία, γκρεμίζει το «κράτος – πρόνοιας» και θυσιάζει τα κοινωνικά αγαθά στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Είναι, αν δεν κάνω λάθος, η εικοστή όγδοη αποσπασματική απεργία στην περίοδο της μνημονιακής βαραβαρότητας και των ταπεινωτικών δανειακών συμβάσεων. Μια ακόμα 48ωρη απεργία την ώρα που η Τρόικα και η Κυβέρνηση συνεχίζουν να «εκτελούν» τους εργαζόμενους στις Δημόσιες Υπηρεσίες, γιατί η προσταγή των δανειστών είναι ο αριθμός τους (πολιτικοί υπάλληλοι και ένστολοι) να μην ξεπερνάει αθροιστικά τις 450.000, ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι Δημόσιοι Πολιτικοί Υπάλληλοι δεν ξεπερνούν τις 450.000 και είναι στο 8% του εργατικού δυναμικού της χώρας, όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη και ιδιαίτερα στις χώρες που πιέζουν για απολύσεις, τα αντίστοιχα ποσοστά κυμαίνονται από 15% έως 17%.
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες αντί να διαμορφώσουν τους όρους ενός ενιαίου παρατεταμένου αγώνα παρίσταναν τη «θλιμμένη Τζάσμιν», την πρωταγωνίστρια στην τελευταία ταινία του Γούντι Άλεν σκορπώντας τις ψευδαισθήσεις ότι δε θα υπάρξουν νέα μέτρα και ότι η κυβερνητική επίθεση θα σταματήσει και δεν αφορά συνολικά τους εργαζόμενους, αλλά τμηματικά. Έτσι, άνοιξε ο ασκός του Αιόλου διευκολύνοντας την κυβερνητική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» και του κοινωνικού αυτοματισμού.
Ο συνδικαλισμός και οι κοινωνικοί αγώνες δεν μπορεί παρά να έχουν σχέση αλληλεπίδρασης με την πολιτική και τα κόμματα. Το μειονέκτημα για τους εργαζόμενους είναι ότι εκτός από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που θυσιάζουν τους αγώνες στο βωμό του κυβερνητικού συνδικαλισμού, έχουν να αντιμετωπίσουν την ανεπάρκεια της ηγεσίας της κοινοβουλευτικής Αριστεράς. Άλλοι σχεδιασμοί βλέπουν τους απεργιακούς αγώνες ως επένδυση ψήφων και το συνδικαλισμό ιμάντα μεταβίβασης της κομματικής γραμμής και υλοποίησης του στόχου για «κυβέρνηση της αριστεράς» και άλλοι γίνονται στυλοβάτες της κυβερνητικής πολιτικής αναβάλλοντας τους αγώνες για το μέλλον που θα ωριμάσουν οι συνθήκες.
Ο κατακερματισμός των εργαζομένων και οι αποσπασματικές απεργίες όχι μόνο έχουν χρεοκοπήσει, αλλά αποτελούν το δούρειο ίππο για την άλωση και των τελευταίων δικαιωμάτων των εργαζομένων. Σήμερα που η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται στο βωμό του χρέους, που η παιδεία, η υγεία, η ασφάλιση, το νερό, η ενέργεια γίνονται θυσία, χαρίζονται, για να γίνουν πεδίο της κερδοφορίας των καπιταλιστών. Σήμερα, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα αντιμετωπίζουμε ένα νέο αρμαγεδδώνα, περικυκλωμένοι από ένα ασφυκτικό αυταρχικό πλαίσιο κατάργησης υπηρεσιών, διαθεσιμότητας-κινητικότητας-απόλυσης που στοχεύει στην κατάργηση και της τελευταίας «νησίδας» μόνιμης και σταθερής εργασίας.
Όπλο των εργαζομένων μπορεί να είναι ένας ανυπότακτος συνδικαλισμός που υψώνεται σαν ατίθασος πύργος απέναντι στον αντίπαλο που κηρύσσει τον πόλεμο. Το συνδικαλισμό που έχει προμετωπίδα: «Το τραύμα του ενός είναι τραύμα για όλους».
Σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε είναι αναγκαίος, όρος επιβίωσης, ο παρατεταμένος και ενιαίος απεργιακός αγώνας, οργανωμένος και με πρωταγωνιστές τους εργαζόμενους και όχι τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Σήμερα, που η βαρβαρότητα επελαύνει πάνω από τις ζωές μας, χωρίς να εκδηλώνεται σοβαρή αντίσταση, οι εργαζόμενοι έχουμε ανάγκη να δυναμώσουμε τις μαζικές διαδικασίες, να συζητήσουμε και να δράσουμε, να πάρουμε τη υπόθεση των αγώνων στα χέρια μας. Γιατί τα σωματεία και τα συνδικάτα «ανασαίνουν» και ζουν, μόνο με την ενεργητική συμμετοχή των εργαζομένων, όταν αυτοί αποφασίσουν να δράσουν κι όχι να αναθέσουν. Οι εργαζόμενοι να πρωτοστατήσουν στην άμεση δημοκρατική οργάνωση της αντίστασης και των αγώνων ανατροπής.
Οι συνδικαλιστικοί και κοινωνικοί αγώνες χρειάζεται να είναι πολιτικοποιημένοι στην κατεύθυνση ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πληρώσουν την κρίση που προκάλεσε η ολιγαρχία και το πολιτικό της προσωπικό. Να εναντιώνονται στους σχεδιασμούς των δανειστών, της κυβέρνησης, της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. να χειριστούν το χρέος με «επιμηκύνσεις» και «αναδιαρθρώσεις» και την επιβολή ενός «αέναου» Μνημονίου που θα οδηγεί στη διαχρονική μείωση μισθών και συντάξεων, στη φτώχεια, την ανεργία, την κατάρρευση και πλήρη εμπορευματοποίηση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών της παιδείας και της υγείας, στην πώληση της δημόσιας περιουσίας, στην πρόκληση εν τέλει μιας τεράστιας κοινωνικής καταστροφής. Να υπερασπίζονται την εθνική ανεξαρτησία, τη δημοκρατία τα δικαιώματα στη μόνιμη και αξιοπρεπή εργασία και μόρφωση προβάλλοντας το όραμα για μια κοινωνία δικαιοσύνης και ισότητας.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Απόλυτος θρίαμβος για μαθήτρια πολύτεκνης οικογένειας – 20 σε όλα τα μαθήματα στις Πανελλαδικές
750 ευρώ σε 170.000 πολίτες - Πάρτε τα με μια μόνο αίτηση και όλα εξα αποστάσεως μέσω golearn
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 25/6
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
