Τα σημάδια ήταν εμφανέστατα εδώ και καιρό. Ο μισθός του εκπαιδευτικού ήταν εδώ και δεκαετίες μικρός αναλογικά με το κόστος διαβίωσης κάθε εποχής.
Στην Ελλάδα της κρίσης (της δεκαετίας 2010) η μείωση σε κάποιο βαθμό του κόστους κατοικίας, λόγω της κατάρρευσης της αγοράς ακινήτων, έδωσε τη δυνατότητα, ίσως για τελευταία φορά, σε αναπληρωτές εκπαιδευτικούς να μετακινούνται από τον τόπο διαμονής τους για να εργαστούν σε περιοχές που πλέον κάτι τέτοιο μοιάζει αδύνατο, όπως Αττική, Κυκλάδες και αλλού. Όταν λοιπόν τα ενοίκια στην «ακριβή» Ελλάδα κινούνταν για έναν εκπαιδευτικό στα 300-400 ευρώ, με κόπο και προσωπικό κόστος, κατάφερνε και στήριζε το δημόσιο σχολείο στην άλλη άκρη της χώρας. Το έκανε με τη λαχτάρα να διδάξει, να ασκήσει το επάγγελμα του επιτέλους, έστω και μακριά, έστω και χωρίς να του μένει ευρώ. Χιλιάδες νέοι εκπαιδευτικοί για δεκαετίες έκαναν το ταξίδι της εσωτερικής μετανάστευσης και έτσι το δημόσιο σχολείο πήρε οξυγόνο και κρατήθηκε όρθιο.
Πλέον αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Τα ενοίκια στην τουριστική Ελλάδα και στην Αττική είναι πλέον εξωπραγματικά και ο μισθός ενός εκπαιδευτικού και μάλιστα νέου, είναι αστείος μπροστά τους. Με 900 ευρώ είναι αδύνατον να πληρώσει κανείς 600ευρώ ενοίκιο. Επομένως οι νέοι εκπαιδευτικοί μαθαίνουν πολύ νωρίς ότι η μισή Ελλάδα είναι απαγορευμένη ζώνη για αυτούς και δεν μπορούν ούτε να σκεφτούν να εργαστούν εκεί. Ο νέος εκπαιδευτικός αναγκάζεται να μείνει στην πόλη του ή στο χωριό του, άνεργος και δεν μπορεί να διεκδικήσει μια θέση εργασίας στο σχολείο.
Μοιραία πολλές περιοχές ήδη μένουν χωρίς εκπαιδευτικούς. Οι μεγάλες ελλείψεις ξεκινούν στον τομέα της παράλληλης στήριξης, αλλά είναι μοιραίο να επεκταθούν όσο η κατάσταση αυτή παγιώνεται και σε άλλες εκπαιδευτικές δομές. Πρόκειται για ένα πρόβλημα υπαρκτό και όχι έναν μελλοντικό φόβο. Για παράδειγμα στην Αττική μιλάμε για χιλιάδες μαθητές που περιμένουν εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης, όμως κανένας δεν βρίσκεται για να προσληφθεί. Βέβαια να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτή η παράμετρος είναι μόνο μία συνιστώσα των μειωμένων προσλήψεων από πλευράς διοίκησης της εκπαίδευσης η οποία κάνει μειωμένες, καθυστερημένες προσλήψεις και στις περιοχές όπου υπάρχουν διαθέσιμοι εκπαιδευτικοί προς πρόσληψης. Επομένως για τα κενά στα σχολεία ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕ ΦΤΑΙΝΕ οι εκπαιδευτικοί.
Και ενώ θα περίμενε κανείς η πολιτεία αισθανόμενη το τέλμα που πάει να διαμορφωθεί, να παρέμβει με δράσεις που θα καταστήσουν ξανά εφικτή την επιβίωση ενός εκπαιδευτικού από το μισθό του, ακόμα και εάν χρειάζεται να κάνει το πλέον αδιανόητο για την Ελλάδα του 2024, δηλαδή να πληρώνει ενοίκιο. Το μόνο που σκέφτηκε η πολιτεία είναι να θεσμοθετήσει άρον άρον ένα παράλληλο σύστημα προσλήψεων εκτός πινάκων ΑΣΕΠ και άνευ προσμέτρησης προϋπηρεσίας, όπου θα προσλαμβάνεται όποιος «γηγενής» κάθε περιοχής καταθέσει τα χαρτιά του, ακόμα και αν είναι συνταξιούχος. Αντί για στήριξη δηλαδή στον εξαθλιωμένο μισθολογικά Έλληνα εκπαιδευτικό, με αυξήσεις στις αποδοχές, με επιδότηση ενοικίου ενδεχομένως, με άλλα οικονομικά κίνητρα και διευκολύνσεις, επιλέχθηκε η επίθεση στα εργασιακά του δικαιώματα και στην αξιοπιστία του ενιαίου συστήματος πρόσληψης. Και βέβαια όλα αυτά είναι προφανώς καταδικασμένα να αποτύχουν, μιας και κανένα εκπαιδευτικό σύστημα δε σώθηκε αντικαθιστώντας τη νέα γενιά με τους συνταξιούχους του. Αλήθεια πόσο στρεβλή μπορεί να είναι μια τέτοια αντίληψη που έχει το σθένος να παρουσιάζεται και ως λύση;
Και αν σήμερα πετάγονται στο τραπέζι λύσεις όπως οι παραπάνω, τι πρόκειται να γίνει μετά όταν και αυτές αποτύχουν; Πόσα άλλα ανορθόδοξα σχέδια μπορεί να ακολουθήσουν; Πόσο ακόμα θα «πειραχθεί» ο τρόπος πρόσληψης εκπαιδευτικών και πόσο θα ισοπεδωθούν τα δικαιώματά των εκπαιδευτικών; Ας θυμηθούμε ότι ζούμε στη χώρα όπου πριν 10 χρόνια προτάθηκε στα σοβαρά από ηγεσία υπουργείου παιδείας να εργάζονται ΔΩΡΕΑΝ εκπαιδευτικοί για τα μόρια, ή να εργάζονται στα σχολεία στρατιώτες! Όλα αυτά έχουν ειπωθεί και δεν είναι επιστημονική φαντασία.
Επομένως λύση δεν προβλέπεται να υπάρξει παρά μόνο αν διεκδικηθεί από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς και την κοινωνία. Αν γίνει σαφές ότι για να υπάρχουν εκπαιδευτικοί στα σχολεία πρέπει να μπορούν να επιβιώνουν και από το μισθό τους. Δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος να επιβιώσει το δημόσιο σχολείο και όλα τα υπόλοιπα είναι δυστυχώς εκ του πονηρού.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Εθνικό Απολυτήριο: Τέλος στις Πανελλαδικές όπως τις ξέραμε - Τι αλλάζει
Το νέο σήμα που μπαίνει στους δρόμους – Τι σημαίνει η πινακίδα με το λουλούδι;
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 16/6
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
