Μπαίνουμε σε περίοδο αυστηρής απαγόρευσης κινητών και στα σχολεία έπεσαν οι πρώτες αποβολές για τους παραβάτες μαζί με τις διαμαρτυρίες των κηδεμόνων τους.
Πολλά τα επιχειρήματα υπέρ αυτής της απαγόρευσης και όλα εύλογα και τεκμηριωμένα. Αποφεύγουμε το ψηφιακό μπούλινγκ, τη διάσπαση προσοχής, την έλλειψη επικοινωνίας, εστιάζουμε στο βιβλίο, στη μάθηση, στην αλληλεπίδραση. Όλη αυτή η επιχειρηματολογία είναι σαν να βγήκε από έκθεση ιδεών για τις αρνητικές επιπτώσεις της τεχνολογίας.
Ξεχνάμε ότι αυτό το “πραματάκι”, η πέτρα του σκανδάλου, δεν είναι τυχαία προέκταση του χεριού όλων μας. Επικοινωνία, ενημέρωση, ψυχαγωγία, διασκέδαση, μάθηση, εργαλείο εύρεσης και αγοράς προϊόντων και υπηρεσιών, μεταφραστής, προσωπικός γυμναστής, βιβλιοθήκη, δισκοθήκη, μουσείο, παγκόσμιος χάρτης, παράθυρο σε όλο τον πλανήτη.
Μήπως τελικά ένα δυνητικό εργαλείο εκπαίδευσης ή και παιδείας;
Μήπως με τη δαιμονοποίησή του το καταδικάζουμε να μην λειτουργήσει ποτέ ωφέλιμα, να μην αναδείξει όλες τις ευεργετικές χρήσεις του, περιοριζόμενο στα σόσιαλ, τα λάικς και το σπορ του μπούλινγκ μέσα από αυτά;
Τι έχουμε να προτείνουμε στη θέση του; Διαδραστικούς πίνακες και υπολογιστές του σχολικού εργαστηρίου;
Συγκρίνεται η ευελιξία, η λειτουργικότητα και η εξατομίκευση του κινητού με αυτά τα εργαλεία;
Μπορεί όμως η αξία αυτή να αντισταθμίσει τις βλαβερές επιδράσεις;
Ίσως και να μπορεί.
Πριν από λίγα χρόνια στο λύκειο, θεσπίστηκαν οι δημιουργικές εργασίες. Μια εβδομάδα οι μαθητές δούλευαν σε ομάδες πάνω σε διάφορα πρότζεκτ της επιλογής τους σε όλα τα μαθήματα. Στο σχολείο που ήμουν τότε, το σχολικό εργαστήριο είχε προβλήματα και οι δημιουργικές που είχα να επιβλέψω απαιτούσαν πρόσβαση στο διαδίκτυο. Συζήτησα με τον διευθυντή και το σύλλογο και ζήτησα να επιτραπεί η χρήση κινητών υπό την επίβλεψή μου, μέσω του σχολικού δικτύου.
Επί μία εβδομάδα, οι μαθητές άνοιγαν κινητά, δούλευαν σε ομάδες, παρήγαγαν κείμενα, βίντεο, διαφάνειες παρουσίασης, συνομίλησαν σε chat, ερεύνησαν πηγές, αντάλλαξαν μέιλ. Η τάξη έδινε ακριβώς την εικόνα μιας κυψέλης, που σχεδόν δεν είχε ανάγκη επίβλεψης. Συνεργασία, βοήθεια, εμψύχωση ήταν ο ρόλος του διδάσκοντα, αλλά όχι επίβλεψη, αφού δεν συνέβη το παραμικρό παρατράγουδο. Μάλιστα, αξίζει να αναφερθεί η τάση των μαθητών να κλείνουν τα κινητά και να τα αφήνουν στην τάξη, όταν έβγαιναν διάλειμμα.
Ίσως να γενικεύεται ένα μεμονωμένο καλό παράδειγμα, ίσως οι αρνητικές χρήσεις του κινητού από το 2018 που συνέβη αυτό το γεγονός να έχουν αυξηθεί ανεξέλεγκτα και να δικαιολογούν την απαγόρευση.
Ίσως όμως κάπως πρέπει να λάβουμε υπόψη πως οι απαγορεύσεις δεν είναι ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος διαπαιδαγώγησης εφήβων, ιδιαίτερα όταν αφορούν ένα απόλυτα δημοφιλές εργαλείο που όχι μόνο αρνείται να παραμείνει κλειστό μέσα στα μαθητικά σακίδια, αλλά θα ήταν καλό να μην γίνεται καταστροφικό όπλο κάθε φορά που ανοίγει.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
«Κανόνι» σε μεγάλη ασφαλιστική στην Ελλάδα - Χιλιάδες οδηγοί χωρίς κάλυψη από 1η Ιουλίου!
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 16/6
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
