Ήσουν πολύ γοητευτικός στην αρχή. Καινούργιος στην γειτονιά. Νεοφερμένος. Καταδεχτικός, χαρούμενος, ευγενικός. Βοηθούσες σε κάθε πρόβλημα τους γείτονες. Και όλοι σε εμπιστεύτηκαν και γοητεύτηκαν.
Όμως ίσως βιάστηκαν…..
Μα ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Η περίοδος της καραντίνας ήταν ένα κλείσιμο του γενικού διακόπτη. Της εργασίας, των κοινωνικών συναναστροφών, της προσωπικής μας ζωής γενικότερα. Τι έπρεπε λοιπόν να κάνουμε; Μα να βρούμε τρόπους επικοινωνίας μεταξύ μας. Να βρούμε τρόπους να συνεχίσουμε την εργασία μας χωρίς την φυσική μας παρουσία. Εμείς οι δάσκαλοι έπρεπε να σταθούμε στους μαθητές μας, μαθησιακά και κοινωνικά . Να κρατήσουμε στο μυαλό τους το σχολείο ζωντανό. Να μην λησμονήσουν την εκπαιδευτική διαδικασία.
Και τότε ενεργοποιήσαμε τα μαθήματα e-class ένα χρήσιμο εργαλείο για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Όμως υπήρχε ένα σημαντικό πρόβλημα, δεν υπήρχε αμεσότητα. Δεν υπήρχε επαφή με τους μαθητές. Δεν υπήρχε ζωή. Και τότε ήρθε στην ζωή μας το webex. Ο νέος γείτονας που εγκαταστάθηκε στο διπλανό μας σπίτι και προσφέρθηκε να μας βοηθήσει σε ότι δυσκολία είχαμε.
Είμασταν καχύποπτοι τρομερά ειδικά στην αρχή και ακόμα και τώρα που έχει μετακομίσει για λίγο διάστημα σε κάποιο μακρινό συγγενή του, δεν είμαστε σίγουροι για τις ευγενικές του προθέσεις. Δεν μπορούμε όμως να απαρνηθούμε ότι μας πρόσφερε πολύτιμη βοήθεια. Χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσαν οι μαθητές μας, για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα να μας ακούσουν να λύνουμε απορίες, να εξηγούμε ζωντανά , είτε με κάμερα είτε χωρίς κάμερα , ερωτήσεις και απορίες αμέσως μετά από την στιγμή που μας τις ρωτούσαν. Αμεσότητα λοιπόν. Ναι υπήρχαν προβλήματα. Υπήρχε ανεπανόρθωτη έκθεση του εαυτού μας σε μη ελέγξιμο κοινό. Μπροστά όμως στα θετικά στοιχεία αυτής της απ ευθείας εκπαίδευσης, τα παραβλέψαμε. Σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων όλοι οι εκπαιδευτικοί. Κάναμε το καθήκον μας, όπως έπρεπε σαν δάσκαλοι που είμαστε.
Και αν με ρωτήσει κάποιος αν προτιμώ την τηλεκπαίδευση από το δια ζώσης μάθημα, νομίζω την απάντηση την γνωρίζει ήδη. Ήταν λύση ανάγκης. Τίποτα παραπάνω. Ότι μπορούσαμε να κάνουμε για τους μαθητές μας, το κάναμε. Κι ας υπήρχαν προβλήματα. Κι ας ήταν η σύνδεση πολλές φορές δύσκολη η ανύπαρκτη. Δεν το προτιμούμε όμως. Η δια ζώσης εκπαίδευση δεν αντικαθίσταται ακόμα και με την πιο προηγμένη τηλεκπαίδευση. Θέλω να βλέπω τα πρόσωπα των μαθητών μου. Τουλάχιστον ας βλέπω τα μάτια τους. Τα χαμόγελα τους θα αργήσω λίγο ακόμα. Δεν με πειράζει όμως φτάνει που τους ακούω και τους αισθάνομαι στον χώρο που τους αξίζει και τους αρμόζει. Το σχολείο μας.
Αγαπητέ γείτονα ελπίζω να μείνεις στον μακρινό σου συγγενή και να μην γυρίσεις πίσω.
Είμαστε καλύτερα χωρίς εσένα. Χωρίς την βοήθεια αου. Να είσαι καλά. Μακριά κι αγαπημένοι. Θα σε θυμόμαστε…..
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 29/12
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
