Αγαπητοί πρωτοετείς φοιτητές, σας έχουμε ήδη απογοητεύσει.
Αγαπητοί δευτεροετείς φοιτητές, εσείς είστε μαθημένοι, σας απογοητεύουμε για δεύτερη φορά.
Βγήκαν επιτέλους οι βάσεις και ξέρουν πλέον οι νέοι φοιτητές σε ποια Τμήματα θα συνεχίσουν τις σπουδές τους. Κανονικά τώρα θα είχαν να επισκεφτούν τις πόλεις στις οποίες έχουν περάσει, να βρουν σπίτι, να το επιπλώσουν, να συνδέσουν τις παροχές, να βρουν πού θα τρώνε, πού θα ψωνίζουν πώς θα μετακινούνται, γενικά να στήσουν τη ζωή τους από την αρχή για να είναι έτοιμοι, σε λίγες εβδομάδες, να ξεκινήσουν τις σπουδές τους στο Πανεπιστήμιο.
Αντί αυτού, βρίσκονται αντιμέτωποι με το ερώτημα: Θα λειτουργήσει φέτος κανονικά το Πανεπιστήμιο ή ετοιμάζεται να κλείσει λίγο μετά που θα ανοίξει και είναι καλύτερα να αποφύγουμε τον κόπο και κυρίως τα έξοδα; Στις Γραμματείες των Τμημάτων μας ήδη από το καλοκαίρι χτύπαγαν συνέχεια τα τηλέφωνα με αυτό ακριβώς το ερώτημα. Και η απάντηση ήταν πάντα ίδια και απελπιστικά ανεπαρκής: Δεν ξέρουμε, αναμένουμε οδηγίες.
Φτάσαμε 5 εβδομάδες πριν την έναρξη των μαθημάτων. Τώρα η απάντηση άλλαξε, έχουμε πλέον οδηγίες, η απόφαση του Υπουργείου είναι να
ξεκινήσουμε τα μαθήματα. Έλα όμως που το πραγματικό ερώτημα δεν είναι αυτό. Το ερώτημα είναι αν έχουμε και την πρόθεση όχι μόνο να τα ξεκινήσουμε, αλλά και να τα συνεχίσουμε ως το τέλος της χρονιάς.
Τι απαντάς στην οικογένεια που ετοιμάζεται να επενδύσει χρήματα που δεν περισσεύουν (ή και δεν υπάρχουν καν) για να υποστηρίξει τις σπουδές του
παιδιού με την ελπίδα αυτό να είναι το πρώτο βήμα του προς ένα καλύτερο μέλλον; Έλα και βλέπουμε; Κάνε ό,τι νομίζεις; Ρίξε μια πασιέντζα; Δεν είναι δική μου δουλειά να ξέρω, ρώτα στο Υπουργείο;
Ξέρω, θα έπρεπε να μην με νοιάζει. Αλλά δεν είμαι φτιαγμένος έτσι, δεν έχω αυτή την πολυτέλεια. Δεν βλέπω τον κάθε φοιτητή σαν αριθμό αλλά ως άνθρωπο και μαζί με αυτόν ως ανθρώπους και όλα τα μέλη της οικογένειάς του. Και η αγωνία τους είναι και δική μου αγωνία.
Ελπίζω το Πανεπιστήμιο να καταφέρει να μείνει ανοιχτό. Θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να τα καταφέρουμε. Όμως συγχρόνως φοβάμαι. Φοβάμαι πολύ. Φοβάμαι πως, χωρίς να το λέει κανείς φωναχτά, έχουμε αποδεχτεί πως το Πανεπιστήμιο θα ανοίξει όπως όπως, έτσι για να λέμε πως άνοιξε, θα γίνει μια προσπάθεια να μείνει ανοιχτό ως τα Χριστούγεννα (και αν φτάσει και ως εκεί) και μετά το πιάνουμε πάλι από του χρόνου το Σεπτέμβρη.
Χρωστάγαμε στους φοιτητές μας, στα παιδιά μας, φέτος να είμαστε έτοιμοι. Τους χρωστάγαμε τουλάχιστον να είχαμε αξιοποιήσει το χρόνο που πέρασε για να είμαστε περισσότερο έτοιμοι από ό,τι τον προηγούμενο Σεπτέμβρη.
Αγαπητοί νέοι φοιτητές, συγχαρητήρια, καλή αρχή, και συγγνώμη.
*Ο Μανόλης Γουάλλες είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Νέο Προσκλητήριο Προσλήψεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: Αφορά όλα τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ - Πιστοποιηθείτε άμεσα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 17/10
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
