Αφορμή για την συγγραφή του άρθρου αυτού, μου δόθηκε αφενός από την αποφυγή στήριξης εκ μέρους του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. της κινητοποίησης των αναπληρωτών συναδέλφων μας, στο υπουργείο παιδείας την Παρασκευή 2 Μαρτίου 2018 και αφετέρου από την μη λήψη έως τώρα επίσημης θέσης στο ζήτημα των υποχρεωτικών μετατάξεων, μετά την έκδοση της απόφασης του ΣτΕ, που αφορά την υπηρεσιακή κατάσταση 3.122 μεταταγμένων συναδέλφων των ειδικοτήτων ΠΕ11 Φυσικής Αγωγής, ΠΕ06 Αγγλικής γλώσσας, ΠΕ16 Μουσικών, ΠΕ05 Γαλλικής γλώσσας, ΠΕ07 Γερμανικής γλώσσας, ΠΕ19-20 Πληροφορικής, ΠΕ08 Καλλιτεχνικών μαθημάτων ΠΕ32 Θεατρικών σπουδών, οι οποίοι από το 2013 και μετά έχουν μεταταχθεί υποχρεωτικώς από την δευτεροβάθμια στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και μέχρι σήμερα βρίσκονται σε μία αβέβαιη και μετέωρη υπηρεσιακή κατάσταση, έρμαια του υπουργείου που παραλείπει, ακόμα και τώρα, μετά από πέντε χρόνια, να πράξει τα οφειλόμενα από τον νόμο αλλά και από το δίκαιο και την ηθική.
Σχετικά με το πρώτο, απορίας άξιον είναι το γεγονός ότι το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. δεν έχει μέχρι σήμερα συνταχθεί με την Ο.Λ.Μ.Ε. και τους συλλόγους των αναπληρωτών που κατεβαίνουν μαζί στο συλλαλητήριο στο υπουργείο παιδείας, προβάλλοντας το, ας μου επιτραπεί, αστείο επιχείρημα ότι δεν υπήρξε αίτημα από την βάση, ενώ την ίδια στιγμή και χωρίς προφανώς αίτημα από την βάση, το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε., πρότεινε απεργία στις 21 Φεβρουαρίου 2018 και δράση κατά των πλειστηριασμών, συμμετέχοντας στην διαμαρτυρία που διοργάνωσε η Α.Δ.Ε.Δ.Υ.. Λες και το θέμα της αδιοριστίας στον χώρο της εκπαίδευσης είναι πολύ πιο ήσσονος σημασίας για το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε., από το θέμα των πλειστηριασμών των λαϊκών κατοικιών και απαιτεί κάποια γραφειοκρατική διαδικασία κατάθεσης επισήμου αιτήματος από την βάση!!!
Ακόμα και ένα παιδικό μυαλό, θα καταλάβαινε ότι τα παραπάνω αποτελούν υπεκφυγές αστείου τύπου, προκειμένου να συγκαλυφθεί το γεγονός της προαποφασισθείσας από το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε., μη στήριξης της κινητοποίησης των αναπληρωτών συναδέλφων μας, το οποίο θα έχει ως αποτέλεσμα, και αυτό θα το χρεωθεί ολόκληρο το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε., την διάσπαση ενός κοινού μετώπου της Ο.Λ.Μ.Ε. και όλων των συλλόγων των αναπληρωτών. Ας ελπίσουμε ότι έστω και την ύστατη ώρα το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε., αναλογιζόμενο την σοβαρότητα της κατάστασης και των συνεπειών των μέχρι τώρα διαφαινομένων αποφάσεών του, θα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και, κάνοντας χρήση της σημαντικής συνδικαλιστικής δύναμης της ομοσπονδίας που εκπροσωπεί, δηλώσει την στήριξή της στον κοινό αγώνα των συναδέλφων μας αναπληρωτών.
Σχετικά τώρα με το άλλο ζήτημα, των υποχρεωτικών μετατάξεων, δυστυχώς δεν επιβεβαιώθηκε η σιγουριά μας ότι ένα δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο και ομοσπονδία, που εκπροσωπεί όλους τους εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, δεν μπορεί να μένει απαθές και να παρακολουθεί την διαμάχη που έχει ξεσπάσει μεταξύ των εκπαιδευτικών, που είναι μέλη των τοπικών σωματείων του σε όλη την Ελλάδα. Δυστυχώς φαίνεται πως έχουν επικρατήσει, εντός του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε., φωνές είτε μνησικακίας και μισαλλοδοξίας είτε μικροπαραταξιακών σκοπιμοτήτων, που με φανατισμό και με διάθεση, είτε από άγνοια είτε σκοπίμως, διαστρεβλώνοντας την ερμηνεία της απόφασης του ΣτΕ και δολοφονώντας την αλήθεια, προσδοκούν εξ αυτού πρόσκαιρα οφέλη, πάντα με ιδιοτέλεια. Δυστυχώς φαίνεται ότι ο φανατισμός ορισμένων έχει τυφλώσει πρόσκαιρα και ολόκληρο το Δ.Σ., το οποίο δεν σκέπτεται καν τους συναδέλφους των μη κοινών ειδικοτήτων, των οποίων πια το μόνο που απομένει για να επανέλθουν στην υπηρεσιακή κανονικότητα, είναι η απόδοση των οργανικών τους θέσεων με οριστική τοποθέτησή τους σε αυτές και στην απροθυμία του να λάβει θέση συνολικά για το ζήτημα, «παίρνει η μπάλα» και αυτούς, με την μη στήριξη του αιτήματός τους.
Έχοντας τα παραπάνω υπόψη μου, αναρωτιέμαι εάν θα πρέπει ή όχι να «χτυπάμε» το συνδικαλιστικό κίνημα και εάν πραγματικά ο συνδικαλισμός είναι ή όχι συστατικό στοιχείο της Δημοκρατίας, όπως αναφέρεται και περιγράφεται σε ένα σχετικό δημοσιευμένο άρθρο του κ. Τσούλια πρώην προέδρου της Ο.Λ.Μ.Ε. για περισσότερα
http://www.alfavita.gr/arthron/koinonia/apolyti-i-anagkaiotita-toy-syndikalismoy
Είμαι σίγουρη ότι όλοι θα συμφωνούσαμε ότι πραγματικά ο συνδικαλισμός είναι απαραίτητο και συστατικό στοιχείο μιας πλουραλιστικής Δημοκρατίας, αλλά ποιος συνδικαλισμός;
Ο συνδικαλισμός των πελατών, του χτυπήματος στην πλάτη, ο κατακερματισμένος, ειδικά στην εκπαίδευση, συνδικαλισμός, ο διχαστικός και μικροσυμφεροντολογικός συνδικαλισμός; Ο συνδικαλισμός που αποβλέπει στην ανάπτυξη δημοσίων σχέσεων, στην εξυπηρέτηση των «δικών» μας σε βάρος άλλων συναδέλφων; (μετατάξεις, αποσπάσεις, προαγωγές, μεταθέσεις, τοποθετήσεις κ.λ.π.), πράγματα που αποσκοπούν από την μεριά του «συνδικαλιστή» στην δική του και μόνο ανέλιξη, συνδικαλιστική ή και πολιτική, με την δημιουργία «υποχρεωμένων» ψηφοφόρων του; Δηλαδή με μία φράση ο συνδικαλισμός στην εκπαίδευση;
Ή ο συνδικαλισμός που προασπίζει τα δικαιώματα όλων των συναδέλφων, που καταπολεμά την αδικία, που τοποθετείται δημόσια με γνώμονα τα συμφέροντα του κλάδου, που αντιμετωπίζει δίκαια και ίσα όλους τους συναδέλφους, που παρεμβαίνει καταλυτικά στα εκπαιδευτικά πράγματα, διεκδικώντας δυναμικά την ικανοποίηση των αιτημάτων του κλάδου, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, ψήφου και προέλευσης και ενημερώνει σωστά όλους τους συναδέλφους για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους; Με λίγα λόγια δηλαδή ο συνδικαλισμός για την εκπαίδευση;
Έχω την γνώμη και είμαι στη διάθεση οποιουδήποτε θέλει να με διαψεύσει, ότι σε μία χώρα που εδώ και σχεδόν μία δεκαετία υποφέρει εγκλωβισμένη στην μνημονιακή μέγγενη, υπάρχει ένα κατακερματισμένο εκπαιδευτικό συνδικαλιστικό κίνημα, άλλοτε με βάση την ειδικότητα (για παράδειγμα κυρίως στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση νηπιαγωγοί, δάσκαλοι και εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων) και άλλοτε με βάση τον τύπο διορισμού (προϋπηρεσία αναπληρωτή, 16μηνο, 24μηνο, 30μηνο ή επιτυχία στον διαγωνισμό ΑΣΕΠ κ.λ.π.).
Ενδεικτικό δε της «αντιπροσωπευτικότητας» του συνδικαλιστικού κινήματος είναι το γεγονός ότι ειδικά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, αν δεν με απατά η μνήμη μου και η γνώση μου, δεν υπήρξε ποτέ στο Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. ούτε νηπιαγωγός ούτε εκπαιδευτικός ειδικοτήτων, ενώ κάλλιστα θα μπορούσε, εφόσον οι εκπαιδευτικοί αυτοί φρόντιζαν να οργανωθούν και να προωθήσουν τους εκλεκτούς τους στην συνδικαλιστική ιεραρχία.
Έχω την γνώμη ότι, δέχομαι με μεγάλη ευχαρίστηση τον αντίλογο, σε μία χειμαζόμενη από τα μνημόνια χώρα και οικονομία και ένα εκπαιδευτικό σύστημα, με τις γνωστές σε όλους μεγάλες του παθογένειες (λίγες μόνο από αυτές: υποχρηματοδότηση, αδιοριστία, υποστελέχωση, έλλειψη υποδομών παντός είδους κ.λ.π.) και στο οποίο εφορμούν με ταχύτητα διάφορες «μεταρρυθμίσεις», «πρωτοποριακές μέθοδοι διδασκαλίας», «νέοι τρόποι εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση», «αξιολόγηση για την ανόρθωση του εκπαιδευτικού φρονήματος» και άλλα με μεγάλη πρωτοτυπία επονομαζόμενα εκσυγχρονιστικά μέτρα με «σοκ και δέος», υπάρχει ένα συνδικαλιστικό κίνημα, επιτρέψτε μου να πω, το λιγότερο αναντίστοιχο των περιστάσεων. Ένας συνδικαλισμός πιθανόν κηδεμονευόμενος, ενάντια στο συμφέρον του εργαζόμενου εκπαιδευτικού, αλλά και το κοινωνικό συμφέρον.
Όποιος σπεύσει να με αντικρούσει, ας έχει κατά νου ότι θα πρέπει να δικαιολογήσει και όλες τις παραπάνω αντισυναδελφικές και διασπαστικές τακτικές που ως φαίνεται υιοθετούνται από το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε., δηλαδή της μη στήριξης της κινητοποίησης των αναπληρωτών και της σιγής ιχθύος ως προς τις υποχρεωτικές μετατάξεις.
Ποιόν συνδικαλισμό άραγε υπηρετούν οι τακτικές αυτές τον συνδικαλισμό στην εκπαίδευση ή τον συνδικαλισμό για την εκπαίδευση; Θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον μία σφυγμομέτρηση της εκπαιδευτικής κοινότητας, όχι με την πολύπλοκη μορφή του πιο πρόσφατου δημοψηφίσματος, αλλά με την μορφή του ναι ή του όχι. Το ερώτημα θα ήταν απλό και θα είχε την μορφή: «Η μη στήριξη της κινητοποίησης των αναπληρωτών και η σιγή για τις υποχρεωτικές μετατάξεις από την Δ.Ο.Ε. είναι η πρέπουσα συνδικαλιστική στάση; Ναι ή όχι;».
Αφήστε τι πιστεύω εγώ και σκεφτείτε τι θα πιστεύατε εσείς ότι θα επικρατούσε, το ναι ή το όχι; Σκεφτείτε όμως, ανεπηρέαστα, έχοντας υπόψην σας όλα τα δεδομένα. Τα οποία είναι στην πρώτη περίπτωση των αναπληρωτών, μία σχεδόν πανεκπαιδευτική διαμαρτυρία κατά της αδιοριστίας, από την οποία, ως φαίνεται θα απουσιάζει η Δ.Ο.Ε., με έωλες δικαιολογίες και στην δεύτερη περίπτωση των υποχρεωτικών μετατάξεων μετά την απόφαση του ΣτΕ, μία ανούσια διαμάχη μέσω δημοσίων αντεγκλήσεων και άλλων δημοσιεύσεων και σχολίων μεταξύ συναδέλφων, που τουλάχιστον από την μία από τις δύο πλευρές έχει χαθεί ο κοινός σκοπός και η κοινή στόχευση, που δεν είναι άλλη από την απαίτηση για διορισμούς με αποτέλεσμα μεταθέσεις και απόδοση οργανικών θέσεων σε όλους τους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων και όχι «ο θάνατός σου η ζωή μου» για την εκπλήρωση του ονείρου της πολυπόθητης μετάθεσης, στην οποία διαμάχη, ως φαίνεται, δεν παρεμβαίνει πυροσβεστικά η Δ.Ο.Ε., δίνοντας το στίγμα για την συναδέλφωση και την ενότητα μπρος στον κοινό εχθρό, που δεν είναι άλλος από την «χειρουργική μεταρρύθμιση» της εκπαίδευσης. Επιτρέπεται σε έναν δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό φορέα όπως η ομοσπονδία της Δ.Ο.Ε. να είναι απούσα από τα δύο αυτά σημαντικά ζητήματα της εκπαίδευσης;
Έπειτα από αυτά, τι πιστεύτε ότι θα επικρατούσε στην σφυγμομέτρηση, το ναι ή το όχι; Μόνο ένας φανατικός ή ένας υποκειμενικός κριτής θα πίστευε ότι θα επικρατούσε το ναι, δηλαδή ότι η στάση που τηρεί το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. είναι η πρέπουσα και η συνδικαλιστικά ενδεδειγμένη στις εν λόγω περιπτώσεις.
Έχω την γνώμη ότι δεν πρέπει στην παρούσα στιγμή να επεκταθούμε περισσότερο, στηλιτεύοντας κι άλλο, την αντιεκπαιδευτική αυτή στάση του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε., γιατί βαθειά μέσα μου πιστεύω ακόμα ότι το αγωνιστικό και φιλεκπαιδευτικό παρελθόν, τουλάχιστον των περισσοτέρων μελών του Δ.Σ. της ομοσπονδίας, θα επικρατήσει έστω και την ύστατη αυτή στιγμή και θα γίνει φάρος φωτεινός, που θα οδηγήσει τους εκπροσώπους μας στον ορθό δρόμο, δηλαδή τον δρόμο του συνδικαλισμού, ο οποίος θα πρέπει να είναι φορέας των επιδιώξεων των εργαζομένων και όχι υποχείριο όργανο στα χέρια πρακτικών αντίθετων με τα συμφέροντα, τις επιθυμίες και τα οράματα των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων.
Σε αντίθετη περίπτωση, η «συνδικαλιστική» δράση της ομοσπονδίας της Δ.Ο.Ε., θα ενεργεί ενάντια στον ίδιο τον εργαζόμενο εκπαιδευτικό αλλά και την κοινωνία γενικότερα. Το δε Δ.Σ. της ομοσπονδίας θα ενεργεί έχοντας ως ταπεινό σκοπό την εξυπηρέτηση μικροπαραταξιακών συμφερόντων κάποιων από τα μέλη του, τα οποία, ως φαίνεται και μας έχουν δώσει το δικαίωμα να εικάζουμε, έχουν υποσχεθεί σε μία μερίδα συναδέλφων, που τους στηρίζει εκλογικά, την ρουσφετολογική «εξυπηρέτηση» κάποιων συναδέλφων εναντίον της υπηρεσιακής κυριολεκτικά ύπαρξης κάποιων άλλων, πράγμα το οποίο έρχεται σε αντίθεση με τον ίδιο τον κυριότερο σκοπό του συνδικαλιστικού κινήματος, που δεν είναι άλλος από την βελτίωση με κάθε νόμιμο μέσο των αμοιβών, των συνθηκών εργασίας και ασφάλισης όλων των εκπροσωπουμένων εργαζομένων του κλάδου, σκοπός ο οποίος αποτελεί και τον ορισμό του συνδικαλισμού.
Θυμηθείτε τα λόγια του μεγάλου Καζαντζάκη: «Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά». Ποθήστε όλοι την ενότητά μας, ποθήστε όλοι την ανεξάρτητη, φιλεκπαιδευτική και συνετή συνδικαλιστική μας εκπροσώπηση και ποθήστε την αρκετά για να γίνει πράξη, για να γίνει γεγονός και τότε ας τολμήσει να επιπέσει πάνω μας όλος ο «μεταρρυθμιστικός» συρφετός.
Πείτε ΝΑΙ στον συνδικαλισμό για την εκπαίδευση και ΟΧΙ στον συνδικαλισμό στην εκπαίδευση.
Ολυμπία Ζαραμπούκα, MSc
Eκπαιδευτικός ΠΕ11Φυσικής Αγωγής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Εσείς γνωρίζετε τι σημαίνει «νείρομαι»;
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 24 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 24/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
