Η εκπαίδευση ως "αγορά" και η κατάρρευση των προσδοκιών

Γράφει ο ciaoant1

 

Σημερα ενεργοποιήθηκε και επίσημα στην Αμερική ένα σημαντικό μέτρο, με τα επιτόκια των σπουδαστικών δανείων να διπλασιάζονται, βυθίζοντας τους φοιτητές σε ακόμα μεγαλύτερα χρέη (στην πραγματικότητα, από εδώ και πέρα θα σπουδάζουν μόνο όσοι έχουν λεφτά αν δεν το έχετε καταλάβει).

 

Όσο για αυτούς που ήδη έχουν χρεωθεί με σπουδαστικά δάνεια, είναι μια "χαμένη γενιά", όπως ήδη την αποκαλούν. Στην Αμερική, υπάρχουν πλέον παραπάνω από 38.000.000 άνθρωποι που χρωστάνε σπουδαστικά δάνεια, και τα συνολικά χρέη τους έχουν φτάσει το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια - πολλοί αποκαλούν τα σπουδαστικά αυτά δάνεια ως τη νέα "φούσκα των ακινήτων", για να δείξουν πόσο μεγάλο αντίκτυπο θα έχει στο μέλλον (αν και αυτό έχει ήδη αρχίσει να φαίνεται, δε χρειάζεται να περιμένουμε και πολύ για να το πάρουμε χαμπάρι, με την ανεργία και τη φτώχεια να θερίζουν).

 

Στη συνέχεια, μιας και δεν υπάρχει χρόνος για κάτι παραπάνω, αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο για το θέμα που το είχαμε γράψει το 2010, και στη συνέχεια θα το εμπλουτίσουμε και με μερικά γραφήματα από ένα φρέσκο άρθρο του motherjones που αλιεύσαμε:

 

 

 

Το γράφημα είναι από το Economist, και ασχολείται με την άνοδο των διδάκτρων στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ.

 

Όπως παρατηρεί το άρθρο, "Για δεκαετίες, τα πανεπιστημιακά δίδακτρα έχουν αυξηθεί ταχύτερα από την ικανότητα των Αμερικανών για να τα αποπληρώσουν. Το μέσο εισόδημα των νοικοκυριών αυξήθηκε κατά ένα συντελεστή 6,5 κατά τα τελευταία 40 χρόνια, αλλά το κόστος φοίτησης σε ένα κρατικό πανεπιστήμιο έχει αυξηθεί κατά ένα συντελεστή 15 για φοιτητές από την πολιτεία του πανεπιστημίου και κατά 24 για φοιτητές από άλλες πολιτείες. Το κόστος συμμετοχής σε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο έχει αυξηθεί κατά ένα συντελεστή άνω του 13".

 

Η Wall Street Journal παρατηρεί σε πρόσφατο άρθρο της ότι πλέον τα χρέη των αμερικάνων σε δίδακτρα ξεπερνούν πλέον ακόμα και τα χρέη τους στις πιστωτικές!!! (αν και αυτό οφείλεται στο ότι πολλοί απλά δεν αποπληρώνουν πλέον τις πιστωτικές τους, ή τις καταργούν, κτλ):

 

"Οι Αμερικανοί χρωστάνε περίπου 826.500.000.000 δολάρια σε πίστωση, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ιουνίου 2010 από την Federal Reserve. (Το μεγαλύτερο μέρος της πίστωσης είναι με πιστωτική κάρτα). Τα σπουδαστικά δάνεια που εκκρεμούν σήμερα - τόσο σε ομοσπονδιακό όσο και ιδιωτικό επίπεδο - ανέρχονται συνολικά σε 829,785 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με το Mark Kantrowitz, εκδότη του FinAid.org και του FastWeb.com.

 

"Η αύξηση του χρέους στην εκπαίδευση είναι σαν το μαγείρεμα ενός αστακού", λέει ο κ. Kantrowitz . "Η αύξηση στο σύνολο του χρέους των σπουδαστών συμβαίνει αργά αλλά σταθερά, έτσι ώστε όταν θα παρατηρήσετε ότι το νερό βράζει, είστε ήδη μαγειρεμένοι"."

 

 

κλικ για μεγέθυνση

 

Το πρόβλημα αυτό το συναντούμε βέβαια σε όλες τις χώρες που έχουν δίδακτρα (πχ παρόμοια είναι η κατάσταση στην Αγγλία, κτλ, και σήμερα γιγαντώνεται, διότι τα δίδακτρα έχουν σκαρφαλώσει σε πολύ μεγάλα επίπεδα (κάτι που σημαίνει πως σύντομα αναμένεται μαθητές από τις κατώτερες τάξεις της κοινωνίας να αποκλείονται από την τριτοβάθμια εκπαίδευση σε τεράστιο βαθμό), και παράλληλα δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας στη δύση, ή, για όσους βρουν μια δουλειά, οι μισθοί είναι ολοένα και πιο χαμηλοί. Βέβαια, υπάρχει και το θέμα του τι ακριβώς σπουδάζει ο καθένας, με πολλά σπουδαστικά προγράμματα να είναι "τραβηγμένα από τα μαλλιά", και να μην προσφέρουν σοβαρή εκπαίδευση στους φοιτητές που τα παρακολουθούν.

 

Όπως και να έχει, ολοένα και περισσότεροι φοιτητές αδυνατούν να αποπληρώσουν το φοιτητικό δάνειο που πήραν για να σπουδάσουν. Αυτό που παρατηρείται είναι μια "κατάρρευση των προσδοκιών": Η εκπαίδευση είναι και αυτή πλέον μια "αγορά", στην οποία επενδύεις - και πράγματι πολλοί επένδυσαν σε αυτή, παίρνοντας ένα [σπουδαστικό] δάνειο. Ο λόγος για τον οποίο όλοι αυτοί οι άνθρωποι επένδυσαν ήταν προφανώς διότι είχαν πειστεί ότι η επένδυση θα απέδιδε, θα έβρισκαν δηλαδή μια δουλειά που θα τους επέτρεπε να ζουν και να αποπληρώσουν και το δάνειο. Αυτό όμως πλέον δεν υπάρχει, και η γενιά του σήμερα απλά θυσιάζεται, ώστε να δώσει χώρο σε μια γενιά πολύ πιο "κινεζοποιημένη"...

 

Όπως λέει σε σχετικό άρθρο των New York Times μια 26χρονη απόφοιτος "δε θέλω να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου σκλαβωμένη προκειμένου να αποπληρώσω ένα δάνειο που πήρα για σπουδές τεσσάρων ετών, που τις έχω μετανοιώσει, μου φαίνεται λάθος" (""I don't want to spend the rest of my life slaving away to pay for an education I got for four years and would happily give back," she said. "It feels wrong to me.").

 

***

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το τελευταίο ειδικά χρόνο, τα σπουδαστικά δάνεια έχουν αρχίσει να μένουν ολοένα και περισσότερο ανεξόφλητα

 

 

Οι νεότερες γενιές δεν αγοράζουν πλέον και πολλά αμάξια, κτλ, διότι αναγκάζονται να ξοδεύουν όλα τους τα λεφτά για τις σπουδές τους (και μετά δε βρίσκουν και δουλειά, ή βρίσκουν δουλειά με μισθό-δικαιώματα της πλάκας, που δεν τους επιτρέπει να αποπληρώσουν τα χρέη τους)    

 

 

Οι ανώτερες τάξεις μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους στο πανεπιστήμιο, οι κατώτερες όχι

 

 

Όπως είναι προφανές, τα παιδιά που προέρχονται από τις κατώτερες τάξεις του πληθυσμού είναι αυτά που χρωστάνε τα περισσότερα

 

Πηγή: http://ciaoant1.blogspot.gr/2013/07/blog-post.html