Η ... εκ-δηλωτική δημοκρατία

 

Η σύγχρονη ελληνική κοινωνία στο επίπεδο σχέσεων κράτους - πολιτών θεμελιώθηκε και εξακολουθεί να ζει, πορεύεται, κινείται, υποφέρει κι εν τέλει πεθαίνει με βάση τη δήλωση του νόμου 105! Δεκαετίες τώρα για την παραμικρή πράξη το... κράτος απαιτεί μια δήλωση σε έντυπο με βεβαίωση του γνησίου υπογραφής από το αστυνομικό τμήμα ότι ο χ επιθυμεί να πει, να αγοράσει, να πουλήσει, να αιτηθεί, να κ.λπ. κ.λπ. το οτιδήποτε, αλλά δεν είναι ο οποιοσδήποτε. Χαρτόσημο, σάλιο και η πλήρης απαξίωση κάθε άλλου επίσημου εγγράφου, αυτής καθαυτής και της ταυτότητας ακόμη, που έχει εκδοθεί από το ίδιο το κράτος. Δεν είναι μόνο τα έσοδα από τη χαρτούρα. Είναι η πιστοποίηση της αμοιβαίας ακυρότητας κάθε έννοιας πολιτισμού. Για να αναπνεύσεις, πρέπει να κριθείς πρώτα ως δηλωσίας. Αλλιώς κάθε μορφή βασανιστηρίου είναι απολύτως θεμιτή κι ενίοτε θεσμοθετημένη.

 

Μικροί γαλιλαίοι για τα μικρά και μεγάλα ζητήματα είμαστε οι Ελληνες από συστάσεως κράτους, έχοντας μετατρέψει τα έπεα πτερόεντα σε πράξη και κατεβάζοντας τον πήχη στην υποκειμενική παρακμιακή κόλαση, ενοχοποιώντας κάθε μορφή συλλογικότητας. Η λογική και η δράση είναι προϊόντα που μπορεί να φωτοτυπηθούν. Αυτή είναι η δραματική επίπτωση της αστικής υπερεκμετάλλευσης της αντιπροσωπευτικότητας. Ετσι μόνο μπορεί να σταθεί η... δημοκρατία. Με δηλώσεις. Αντιφατικές; Αναιρετικές; Απίθανες; Ουδεμία σημασία έχει. Μια δήλωση σήμερα, μια διορθωτική αύριο, μια μετανοίας και μια αθωότητας, περί παντός επιστητού και η τάξη αποκαθίσταται. Η δήλωση στην κοινωνία μας είναι μια αόρατη κουκούλα επικοινωνίας, μια αλλοίωση μεταξύ «πρωτότυπης» άποψης και δήλωσης αντιγράφου. Δε στέκομαι στα πρόσφατα φωναχτά περί στικακίων και ελέγχων των ελεγχόντων από τους ελεγχόμενους. Στέκομαι στη διαστρέβλωση της αλληλεπίδρασης πράξεων και δηλώσεων. Που εκτός από τάσεις, συνιστώσες, ψευδαισθήσεις ελευθερίας κι άλλα τέτοια μεγάλα, δομεί ένα σύστημα συνεχούς αυταπάτης.

 

Στον καπιταλισμό η έννοια του μαύρου χρήματος που πουλιέται στις μάζες ως κάθαρση, είναι η θεσμοθέτηση της έννοιας ό,τι δηλώσεις είσαι. Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις είναι μια άλλη παράμετρος της κατά δήλωση δράσης. Το κράτος πουλάει ακριβά την ελευθερία της δήλωσης. Καμώνεται ότι την αναγνωρίζει. Την χαρτοσημαίνει και εισπράττει. Από χρήμα μέχρι ψήφους. Κι ύστερα αναζητά την ουσία της εξουσίας. Εδώ ακριβώς είναι θαμμένο το μυστικό. Στην ακριβέστατη ελληνική λέξη που όμοιά της δεν υπάρχει στο πολιτικό λεξιλόγιο ανατολής και δύσης. Η εξουσία είναι εκτός ουσίας. Στα καθ' ημάς η παραδοχή. Μόνο στα ελληνικά γίνεται αποδεκτή η έννοια ότι μπορείς να έχεις τη δύναμη αλλά όχι την εξουσία. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να χειραγωγηθεί η μάζα και εκεί που πίστευε, σε υπόδουλους καιρούς, ότι της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες, να νομίζει ότι είναι ελεύθερη επειδή πίσω απ' τα σίδερα είναι επώνυμοι... Μόνο έτσι μπορεί να στέκεται στη θέση του πολιτικός που πανηγυρίζει επειδή έχει πολιτικές αλλά όχι ποινικές ευθύνες για τη βλάβη που μπορεί να έχει προξενήσει σε γιγάντιες μάζες πληθυσμού εντός εκτός ψηφοφόρων του. Μόνο κατά δήλωση μπορεί να γίνει αποδεκτή η έννοια της ...ενισχυμένης αναλογικής, του μέσου πολίτη, του ορίου της φτώχειας, της παραγωγής ψευδοσύγκρουσης μεταξύ βίλας των πλουσίων και βίλας Σκαραμαγκά. Ο πολιτισμός της δήλωσης εμπεριέχει και τον ψίθυρο. Εκείνο το μουλωχτό της διαφήμισης περί την μπάλα, «και όμως γυρίζει», που διογκώνεται και πλασάρεται ως αλήθεια. Οχι για τη Γη, για την μπάλα επειδή είναι στρογγυλή και ...πόρνη. Κάτι ήξεραν όσοι επέμεναν ότι η σιωπή είναι χρυσός. Εκμεταλλευτές της αβύσσου γαρ.

 

Σιγά σιγά η αντιπροσώπευση έγινε πίστη. Οπότε και αποδεκτή η έννοια ότι ο αντιπρόσωπος του θεού - κεφαλαίου επί Γης είναι αυτός που θα λαμβάνει τα χρήματα ως εργοδότης για να τα δίνει στον άνεργο νέο ως σωτήρας. Μπερδευτήκατε; Κακώς. Οι εφοπλιστές, απαλλαγμένοι από 100 φορολογίες και με φτηνά ξένα πληρώματα, ανέλαβαν να θρέψουν 500 οικογένειες πεινασμένων Αθηναίων! Ηταν οι μόνοι τους οποίους υπερασπίστηκαν με... πατριωτικό κίνητρο οι χρυσαυγίτες εις την Βουλήν. Κατά δήλωσή τους. Πατριωτική φιλανθρωπία. Η φωτοτυπία του φονιά τι πρωτότυπο αλλοιώνει; Κινείται η αλήθεια; Δεν κινείται. Απλώς, προσαρμόζεται. Μαύρο χρήμα άσπρο χρήμα πού είναι το χρήμα; Προφανώς στις φορολογικές δηλώσεις μισθωτών και συνταξιούχων και ανέργων. Γιατί στα στικάκια δε βρίσκεται. Αντίγραφα είναι. Χαχαχαχαχα!

 

Της

Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Ριζοσπάστης