Νίκος Τσούλιας Η εκκλησία και δη η Καθολική εκκλησία [i] έχει μετασχηματίσει σχεδόν πλήρως τη δομή και τη λειτουργία της και έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά κοσμικού θεσμού εξουσίας, οικονομικής και πολιτικής. Και όχι μόνο αυτό αλλά επιχειρεί να αποικίσει τη σκέψη του ανθρώπου με έναν οιονεί εκβιαστικό τρόπο αφού αυτοχρίζεται ως «διαχειριστής του επέκεινα» με την παράλληλη καλλιέργεια του φόβου στον άνθρωπο.
Δεν λειτουργεί με βάση το ουσιώδες πρόταγμα της αγάπης και της αλληλεγγύης σε ένα στερέωμα ελευθερίας του πνεύματος αλλά με μοναδική έννοια την επέκταση της οργανωτικής και κοσμοθεωρητικής επιρροής της και με εργαλείο τη χειραγώγηση του ανθρώπου.
Ως απόρροια αυτού του γεγονότος είναι η ευθεία αντίθεσή της σε πολλά επιστημονικά ζητήματα, όπου το μόνο που κατορθώνει είναι να εκφράζει σκοταδιστικές αντιλήψεις και να επιχειρεί να αλλοιώσει τη δυναμική του ορθολογισμού και της επιστήμης, όπου όμως ηττάται σε κάθε περίπτωση με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο. Άπειρες είναι οι περιπτώσεις όπου επιχείρησε ανεπιτυχώς να αντιστρέψει την πορεία του ανθρώπου προς τα διαφωτιστικά και τα ορθολογικά ρεύματα, προς την πρόοδο της επιστήμης και της ίδιας της ιστορίας του ανθρώπου.
Και σ’ αυτή της την πορεία υπήρξαν θύματα εκατοντάδες άνθρωποι που είχαν διαφορετική θεώρηση της αλήθειας και της πραγματικότητας σε σχέση με εκείνη της εκκλησίας. Η εκκλησία έχει κάνει κατ’ επανάληψη εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Από τις περίφημες «μάγισσες» του Μεσαίωνα και την Υπατία μέχρι το Γαλιλαίο και τον Δαρβίνο η ιστορία βρίθει παραδειγμάτων δίωξης και αφανισμού ανθρώπων. Η εκκλησία αντί να καλλιεργεί την ελευθερία του πνεύματος προάγει την χειραγώγησή του και την υποταγή του στα σκοταδιστικά κελεύσματά της.
Έπρεπε να περάσουν αιώνες και αιώνες μέχρι τη δεκαετία του 1990 και να «βγει» ο Πάπας και να ομολογήσει ότι η Εκκλησία έχει κάνει λάθος όσον αφορά τη σχέση Ήλιου και Γης και να παραδεχτεί το λάθος της έναντι του Γαλιλαίου, όταν εδώ και χρόνους και χρόνους η άποψη του Γαλιλαίου είναι μια επιστημονική βεβαιότητα αλλά και κοινή αντίληψη των ανθρώπων ότι είναι η Γη εκείνη που περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο και όχι το αντίστροφο. Κάτι ανάλογο γευόμαστε και στις ημέρες μας. Ο Πάπας δέχεται μια εδραία γνώση, την εξέλιξη των ειδών και του ανθρώπου, δέχεται την επιστημονική θεωρία του Δαρβίνου, αφού επί ενάμιση και πλέον αιώνα τον αντιμαχόταν ως τον κύριο εχθρό της.
Ας δούμε τη σχετική ειδησεογραφία από την εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» (28.10.2014). «Οι θεωρίες της εξέλιξης των ειδών και του Big Bang είναι αληθείς», υποστήριξε ο Πάπας Φραγκίσκος κατά τη διάρκεια συζήτησης στην Παπική Ακαδημία Επιστημών. «Όταν διαβάζουμε για τη Δημιουργία του κόσμου στη Γένεση, φανταζόμαστε το Θεό ως μάγο που με το μαγικό ραβδάκι του μπορεί να κάνει οτιδήποτε αλλά δεν είναι έτσι», συνέχισε ο Ποντίφικας. Με αυτές τις δηλώσεις του ο Πάπας έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τον προκάτοχό του, Βενέδικτο XVI, που υποστήριζε ότι «τέτοιες θεωρίες δεν αρκούν για να εξηγήσουν την πολυπλοκότητα του κόσμου». «Η Μεγάλη Έκρηξη, που θεωρείται σήμερα η προέλευση του κόσμου δεν είναι ανακόλουθη με την παρουσία ενός Θεϊκού Δημιουργού. Η εξέλιξη των ειδών προϋποθέτει την αρχική δημιουργία πλασμάτων που να εξελίσσονται», εκτίμησε ο προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Eκκλησίας. Ο Πάπας Φραγκίσκος δεν είναι ο πρώτος ποντίφικας που παραδέχεται την ισχύ των δαρβινικών θεωριών. Ήδη από το 1996, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' είχε ομολογήσει ότι η εξέλιξη των ειδών είναι «κάτι περισσότερο από μία απλή υπόθεση και ότι πρόκειται για αποδεδειγμένη διεργασία».
Αλλά το όλο πρόβλημα δεν είναι αν κάθε φορά εκ των υστέρων οι αρχηγοί της εκκλησίας παραδέχονται το λάθος των δικών τους δοξασιών έναντι των επιστημονικών θεωριών και του ορθολογισμού γενικότερα. Είναι η μεσαιωνική και η μεσσιανική νοοτροπία της που είναι συστατικό στοιχείο της και που προσπαθεί να οδηγήσει κάθε φορά την αντίληψη του ανθρώπου σε σκοταδιστικές ατραπούς και μάλιστα σε ζητήματα για τα οποία δεν μπορεί να έχει τεκμηριωμένη θεώρηση παρά μόνο δογματισμούς και αυθαίρετες υποθέσεις.
Το ερώτημα παραμένει ακέραιο. Γιατί οι προηγούμενοι προκαθήμενοι απέρριπταν την Εξελικτική Θεωρία, ενώ σήμερα την αποδέχονται; Η απάντηση είναι πολύ απλή. Σήμερα η Εξελικτική Θεωρία είναι μια από τις πιο εδραίες κοσμοθεωρίες του ανθρώπου και μια από τις πιο σημαντικές κατακτήσεις του πνεύματος του ανθρώπου στον αγώνα που κάνει για αυτογνωσία και ετερογνωσία και δεν μπορούσε πλέον η Καθολική Εκκλησία να επιμένει για μια θεώρηση τόσο αναχρονιστική, όταν δεν υπάρχει κανένα πανεπιστήμιο στα κοσμικά τουλάχιστον κράτη που να μην υιοθετεί την Εξελικτική Θεωρία.
Την αντιεπιστημονική αντίληψη της Εκκλησίας θα τη βρίσκουμε διαρκώς μπροστά μας, γιατί η λειτουργία της είναι αντι-ορθολογική, γιατί το αρχικό περιεχόμενο της διδασκαλίας της περί αγάπης και σωτηρίας του ανθρώπου είναι φενακισμένο και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η αναπαραγωγή της εξουσίας της και ο έλεγχος της ελευθερίας του πνεύματος.
[i] Για την έννοια της εκκλησίας αναφερόμαστε στη Διοίκηση της εκκλησίας και όχι στην κοινότητα της εκκλησίας.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 17 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 17/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
