Alfavita Newsroom Το κείμενο αυτό γράφεται αμέσως μετά το debate των δύο πολιτικών αρχηγών οι οποίοι, κατά τη γνώμη μας, είχαν μία χλωμή πολιτική παρουσία αφού το πλαίσιο της το προσδιόριζε το κοινό μνημονιακό τους παρελθόν, παλαιότερο και πρόσφατο. Πιστεύουμε και θα προσπαθήσουμε να το τεκμηριώσουμε παρακάτω, ότι η πολιτική αστάθεια θα συνεχιστεί για καιρό ακόμα.
Με την έναρξη της οικονομικής κρίσης και τον οδοστρωτήρα των μνημονίων το πολιτικό σύστημα της χώρας βρέθηκε σε μία πρωτοφανή περιδίνηση. Κόμματα διασπάστηκαν και άλλα αναδύθηκαν από το πουθενά ή εξαφανίστηκαν. Οι αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις και οι αλλαγές κυβερνητικών εταίρων και σχημάτων στο ενδιάμεσο τους δεν μπόρεσαν να δώσουν λύση και πολιτική σταθερότητα. Το πολιτικό τοπίο θα παραμείνει ρευστό και αβέβαιο και μετά τις επερχόμενες εκλογές. Ο λόγος είναι ότι κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό αφού η μεταπολεμική κορυφαία στρατηγική επιλογή της άρχουσας τάξης, δηλαδή ο λεγόμενος Ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας, αποδείχτηκε καταστροφική.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε ενδιάμεση και εξαρτημένη θέση στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Αυτό το συμπέρασμα του ώριμου ιστορικού κομμουνιστικού κινήματος της χώρας μας δυστυχώς έχει ξεχαστεί. Για λόγους που πιθανά έχουν να κάνουν με τον τρόπο συγκρότησης της εθνικής συνείδησης και που σύμφωνα με την οποία ο ελληνικός λαός είναι ένας περιούσιος λαός με αδιάλειπτη τρισχιλιετή παρουσία, το ελληνικό κεφάλαιο διεκδικούσε ιστορικά και εξασφάλιζε την συναίνεση των υποτελών τάξεων, έναν διεθνή ρόλο αναντίστοιχο με τις πραγματικές του δυνατότητες. Η Μεγάλη Ιδέα της Ελλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών αποτέλεσε το προηγούμενο στρατηγικό σχέδιο της άρχουσας τάξης το οποίο χρειάστηκε μία γενοκτονία και ένα εκατομμύριο πρόσφυγες προκειμένου να εγκαταλειφθεί. Η μεταπολεμική Μεγάλη Ιδέα διεκδικούσε έναν ισότιμο ρόλο στο κλαμπ των ανεπτυγμένων δυτικοευρωπαϊκών χωρών. Η οικονομική κρίση προσγείωσε απότομα τον ελληνικό καπιταλισμό και την φιλοδοξία του να συμμετάσχει στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ και στο ευρώ. Το ελληνικό κεφάλαιο δεν είχε την δυνατότητα να ανταγωνιστεί ισότιμα χώρες που οι περισσότερες από αυτές είχαν υψηλότερο επίπεδο ανάπτυξης παραγωγικών δυνάμεων, τόσο απλά.
Ο Β. Κορκίδης, πρόεδρος της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπόρων, πριν λίγο καιρό αποκάλυψε διάλογο του που έγινε το 2011 με τον τότε εκπρόσωπο του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του : «Όταν αντιδράσαμε στο αίτημά τους( εννοεί των εκπροσώπων της Τρόικα) για μείωση μισθών και πήγαμε να κάνουμε σύγκριση με αντίστοιχους μισθούς άλλων ευρωπαϊκών χωρών, ξέρετε τι μας είπε ο κ. Τόμσεν; Κάνετε μεγάλο λάθος. Δείτε τους μισθούς στην Νοτιοανατολική Ευρώπη και στα Βαλκάνια, γιατί εκεί ανήκετε. Όταν τον ρώτησα, ποιος νομίζει ότι πρέπει να είναι ο μισθός, μου είπε, 300 ευρώ καλά είναι». Κατά τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης Τσίπρα με τους δανειστές ο Γερμανός υπουργός οικονομικών Σόιμπλε πρότεινε στην Ελληνική αντιπροσωπεία να βγει η Ελλάδα από το ευρώ και μάλιστα να δοθεί μπόνους σε αυτήν 50 δις ευρώ. Η πρόταση αυτή παρουσιάστηκε στα Ελληνικά ΜΜΕ σαν δείγμα του «ανθελληνισμού» του Σόιμπλε. ¨Όμως στο βάθος και μέσα από την συντηρητική του προσέγγιση ο Γερμανός υπουργός οικονομικών αναγνώριζε μία αλήθεια, ότι δηλαδή μία αδύνατη οικονομία όπως της Ελλάδας δεν είχε καμία τύχη για ανάκαμψη εντός της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και του πιό σκληρού νομίσματος στο κόσμο. Για το ελληνικό κεφάλαιο όμως μία προοπτική εκτός ευρώ και ακόμη περισσότερο εκτός ΕΕ είναι απαγορευμένη σκέψη ακόμη και αν αυτό σημαίνει θυσία ενός τμήματος του αλλά και μία χωρίς προηγούμενο κοινωνική και οικονομική καταστροφή. Ο λόγος γι΄ αυτή τη στάση του ελληνικού αστισμού είναι ότι η αποδοχή της αποτυχίας της στρατηγικής του γραμμής για περισσότερο από μισό αιώνα θα δημιουργήσει αμφισβήτηση και σοβαρούς κινδύνους στην σταθερότητα του καθεστώτος του. Επιπλέον υποβαθμίζεται ο διεθνής του ρόλος και κινδυνεύει να χάσει τη συμμαχία του με τις Ευρωπαϊκές αστικές τάξεις οι οποίες, έστω και με ανισότιμους όρους, στηρίζουν την κυριαρχία του.
Η έξοδος από την ΕΕ σαν άμεσος στόχος του λαϊκού κινήματος είναι αναγκαίος όρος, όχι βέβαια και ικανός, ώστε να διαμορφωθούν προϋποθέσεις μίας άλλης πορείας της χώρας με το λαό νοικοκύρη στο τόπο του. Οι δυνάμεις της αντισυστημικής και της κομμουνιστικής Αριστεράς όφειλαν να αναγνωρίσουν ότι αυτό, η έξοδος από την ΕΕ, είναι το κομβικό σημείο πάνω στο οποίο θα μπορούσε να χαραχθεί μία αποτελεσματική αντιιμπεριαλιστική γραμμή εξόδου από τη κρίση και προς όφελος των εργαζομένων. Δυστυχώς η Αριστερά στην χώρα μας δείχνει ανήμπορη, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, να αξιοποίηση την ιστορική ευκαιρία και να πρωταγωνιστήσει στις εξελίξεις.
Είναι προφανές ότι ανώδυνες λύσεις για τους εργαζόμενους δεν υπάρχουν και ό,τι θα προκύψει θα είναι προϊόν σκληρών κοινωνικών συγκρούσεων. Το τραγικό ναυάγιο του ΣΥΡΙΖΑ όπου από αντιμνημονιακός μεταλλάχτηκε σε έξι μήνες σε μνημονιακό το δείχνει αυτό με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είναι εύκολο βέβαια να αποδοθεί αυτή η εντυπωσιακή μεταστροφή σε πρόσωπα, παρότι ο ρόλος τους στις εξελίξεις δεν πρέπει να υποτιμάται. Το δύσκολο αλλά και αναγκαίο είναι να αναζητηθούν οι ιδεολογικές, προγραμματικές και οργανωτικές ανεπάρκειες του αφηγήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο τότε μπορούν να βγουν τα αναγκαία συμπεράσματα από εκείνα τα τμήματα της Αριστεράς που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι υπάρχει εναλλακτική λύση υπέρ των συμφερόντων των εργαζομένων και το κυριότερο, δυνατή και εφαρμόσιμη τώρα. Αν αυτό δεν γίνει γρήγορα τότε διαγράφεται καθαρά ο κίνδυνος να κυριαρχήσουν στην κοινωνία απόψεις ακραία συντηρητικές ακόμη και φασιστικές.
Βρισκόμαστε στο τέλος ενός ιστορικού κύκλου και στην αρχή ενός άλλου. Οι δυνάμεις της κοινωνικής απελευθέρωσης πρέπει την ίδια στιγμή που αναζητούν απαντήσεις στα χαρακτηριστικά του σύγχρονου καπιταλισμού να αξιοποιούν ό,τι καλύτερο από την ιστορική εμπειρία του εργατικού κινήματος. Μόνον έτσι μπορούν να παραμείνουν ζωντανές και παρούσες στο προσκήνιο την πολιτικής και κοινωνικής δράσης.¨ Όταν ο κοινωνικός αντίπαλος γίνεται ακραία επιθετικός, κάτι που συνήθως συμβαίνει σε οικονομικές κρίσεις, η συγκρότηση των ευρύτερων δυνατών μετώπων των εργαζομένων μπορεί να υπερασπιστεί τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα τους. Η βάση συγκρότησης ενός μετώπου πρέπει να στηρίζεται στην ή στις κυρίαρχες αντιθέσεις οι οποίες διασχίζουν την κοινωνία κάθε συγκεκριμένη ιστορική στιγμή και που είναι η προϋπόθεση ώστε να εξασφαλιστεί η ευρύτερη δυνατή συσπείρωση δυνάμεων αλλά και να ανοίξει ο δρόμος για την επίλυση της βασικής κοινωνικής αντίθεσης. Αυτό το μέτωπο μέχρι στιγμής δεν υπάρχει και όσοι μιλούν στο όνομα του δεν έχουν απαλλαγεί από μικροκομματικές ιδιοτέλειες και σκοπιμότητες. Ας ελπίσουμε ότι μετά τις εκλογές θα υπάρξει η δέουσα σοβαρότητα και ειλικρίνεια ώστε η αντισυστημική και κομμουνιστική αριστερά να μπορέσει να παίξει το ρόλο που οφείλει να έχει σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνάει ο τόπος.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 8/5
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 8/5
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
