Χρυσωρυχεία - Χαλκιδική: Προφητείες που εκπληρώνονται ή σχέδιο σε εξέλιξη;

       Οι μισθοφόροι, λοιπόν, του Πάχτα και της εταιρίας, φροντίζουν να επιβεβαιώσουν για άλλη μια φορά τα αφεντικά τους.

       Το απόγευμα της 19ης Μαΐου, ημέρα Δευτέρα, γνωστός υπέρμαχος της εταιρίας επιτέθηκε σε συγχωριανή μας, στενός συγγενής της οποίας ήταν υποψήφιος στο αντιμεταλλευτικό ψηφοδέλτιο του Γιάννη Μίχου. Η κοπέλα, με προβλήματα υγείας, σοκαρισμένη μεταφέρθηκε στο Κέντρο Υγείας, όπου και της παρασχέθηκε βοήθεια.

       Τα ξημερώματα της 22ας Μαΐου, ημέρα Πέμπτη, «άγνωστοι», αφού πέταξαν πέτρες, έσπασαν την τζαμαρία του καταστήματος συναγωνιστή μας. Το απόγευμα της προηγούμενης μέρας είχε υποστεί λεκτική παρενόχληση συνοδευόμενη από χυδαίες χειρονομίες, από γυναίκα υπέρμαχη της μεταλλουργίας χρυσού.

       Ξημερώματα της 25ης Μαΐου, ημέρα Κυριακή, ημέρα δεύτερης φάσης των αυτοδιοικητικών εκλογών και ευρωεκλογών, συνέβη ένα ακόμη τραγικό περιστατικό που μας συντάραξε. « Άγνωστοι» μπήκαν στην καλύβα βιοπαλαιστή, συναγωνιστή μας και έβαλαν φωτιά. Από τη φωτιά καταστράφηκαν, όχι μόνο μηχανήματα και εργαλεία, αλλά όλο το βιος του, αφού αυτή η καλύβα ήταν ο επαγγελματικός του χώρος και εκεί μέσα ήταν θηκιασμένος ο κόπος του. Πολλά είναι τα στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι πρόκειται για εμπρησμό.

       Θα θυμίσουμε ότι αυτή η στάση των ανθρώπων της εταιρίας καλλιεργείται από τις 20 Μάρτη του 2012, όταν περίπου 400 εργαζόμενοι της εταιρίας έφτασαν με λεωφορεία της εταιρίας στο σημείο Σκουριές, γκρέμισαν το φυλάκιο αγώνα και ξυλοκόπησαν τους τριάντα κατοίκους, αντίθετους με τα σχέδια για καταστροφή του δάσους και στην μεταλλουργία χρυσού.

        Αν, σε όλα τα παραπάνω, προσθέσουμε και τις φήμες- απειλές για αυτά που σκοπεύουν να κάνουν οι «γνωστοί- άγνωστοι», σε συναγωνιστές μας, η αγανάκτηση ξεχειλίζει. Γιατί, αν για γεγονότα των μεγάλων πόλεων, οι δημοσιογράφοι αρέσκονται να κάνουν αναφορά σε «γνωστούς- άγνωστους», σε ένα χωριό σαν τη Μεγάλη Παναγία υπάρχουν μόνο γνωστοί και αργά η γρήγορα θα έρθουν αντιμέτωποι με την τραμπούκικη συμπεριφορά τους.

        Το τραγικό στην υπόθεση της σπασμένης βιτρίνας είναι, ότι πρώην αντιδήμαρχος δείχνει τη γύμνια του, παρακαλώντας τον συναγωνιστή μας να δεχτεί να του πληρώσουν τη ζημιά με αντάλλαγμα… το κουκούλωμα. Αλήθεια, με αυτή την κίνηση, δεν σκέφτηκε ότι αποδέχεται την εμπλοκή του, ως ηθικού αυτουργού;

        Η αστυνομία και η πυροσβεστική που παρευρέθηκαν στα σημεία, απέδειξαν για άλλη μια φορά πόσο λίγοι είναι όταν πρόκειται για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων απλών πολιτών.

        Αλήθεια, πού είναι η δικαιοσύνη για να απαγγείλει κατηγορίες για εμπρησμό, σύσταση εγκληματικής οργάνωσης κα; Πού είναι τα κανάλια για να καταγράψουν τα γεγονότα; Πού είναι οι πολιτικοί για να κάνουν δηλώσεις;

Μόνο η περιουσία του Μπόμπολα και των μεγαλοεργολάβων προστατεύονται πια στην Ελλάδα; Θυμίζουμε την έκρηξη αστυνομικής αυθαιρεσίας (προσαγωγές και συλλήψεις στον σωρό, παράνομη λήψη DNA, καταπάτηση δικαιωμάτων, εκφοβισμός κα.) ύστερα από τον εμπρησμό στις Σκουριές.

       Και αλήθεια, ποιος θα αναλάβει την ευθύνη, αν συγχωριανοί μας, που αισθάνονται ότι κινδυνεύουν λόγω των απειλών που εκτοξεύονται καθημερινά στο πρόσωπό τους από τους μισθοφόρους της Eldorado, πάρουν την προστασία της περιουσίας τους και της ζωής τους στα χέρια τους; Εμείς επισημαίνουμε τον κίνδυνο αυτό και απαιτούμε από την εταιρία να μαζέψει τα «μαντρόσκυλα» της. Το τέχνασμα «σπέρνω τον φόβο» δε θα περάσει σ’ εμάς. Γιατί το ενδεχόμενο, να προβαίνουν κάποιοι από τους υπέρμαχους των μεταλλείων σε αυτές τις βαρβαρότητες, όχι από οργή επειδή έχασαν τον δήμο αλλά καθοδηγούμενοι για άλλη μια φορά από την εταιρία είναι υπαρκτό.

       Ο Πάχτας (κυρίως ύστερα από τις φανατισμένες δηλώσεις του στο δ. σ. του δήμου) και η εταιρία είναι οι ηθικοί αυτουργοί των επιθέσεων, είναι και αυτοί υπόδικοι.

        Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στους συναγωνιστές μας. Θα τους στηρίξουμε με κάθε μέσο! Η αλήθεια για άλλη μια φορά θα αποκαλυφθεί.

Παλεύουμε για γη και ελευθερία. Έχουμε το δίκιο με το μέρος μας

 

«Όταν η διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονεί τα δίκαια του λαού

και δεν εισακούη τα παράπονά του, το να κάμη τότε ο λαός ή

κάθε μέρος του λαού επανάστασις και να τιμωρήση τους τυράννους του

είναι το πλέον ιερόν από όλα τα δίκαια του

και το πλέον απαραίτητο από όλα τα χρέη του».

 

Ρήγας Βελεστινλής