Ο υπουργός απαντά στην καθαρίστρια: Δέκα παρατηρήσεις

 

ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ: Ακριβώς. Ένα είναι αυτό. Δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα αν είμαστε σε κινητικότητα. Γιατί ο κύριος Στουρνάρας είπε στην εκπομπή του κύριου Πρετεντέρη «ναι, βεβαίως, θα τις ξαναπάρουμε, θα τις εκπαιδεύσουμε». Τι ακριβώς εκπαίδευση θα κάνουμε, ξαναλέω, για να κρατάμε τη σφουγγαρίστρα; Θα πρέπει κάποιος να μπει στη διαδικασία να μας πει είμαστε τελικά σε κινητικότητα; Γιατί, αυτό δεν το έχουμε καταλάβει. Επίσης, θέλω να πω το εξής. Ότι, τελικά, σώθηκε το κράτος απολύοντας πεντακόσιες καθαρίστριες που με ψευδή στοιχεία βγήκαν και είπαν ότι παίρνουμε χίλια ευρώ ή δυόμιση χιλιάδες δεν ξέρω πόσα είπε ο κύριος Κεφαλογιάννης ότι παίρναμε; Πεντακόσια ευρώ με το ζόρι και τώρα με το 75% πολύ παρακάτω. Και ποια η λογική αυτών των ανθρώπων να διώξουνε πεντακόσιες καθαρίστριες, να τις έχουν σε διαθεσιμότητα μέχρι τον Μάη μήνα, να παίρνουμε εμείς το 75%, να πληρώνουνε συνεργεία καθαρισμού -άλλα χρήματα από “κει- δηλαδή διπλά τριπλά μέχρι τώρα, να συνεχίσουμε εργολαβικά αργότερα -ξέρουμε πάρα πολύ καλά ποιοι θα είναι η τύχη των υπηρεσιών που καθαρίζαμε εμείς, γιατί σίγουρα έχουν δοθεί σε εργολάβους. Η ασφάλεια των κτιρίων που είναι αυτή τη στιγμή στο έλεος των ανθρώπων που είναι εκεί μέσα ανασφάλιστοι και δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι -μαύρη εργασία και χίλια δυο πράγματα που συμβαίνουνε στον ιδιωτικό τομέα και με τα συνεργεία- και εν πάση περιπτώσει πώς; Αυτή τη στιγμή το ξαναλέω πετάνε στον δρόμο, όπως είπε και ο κύριος Μητρόπουλος στην ηλικία των 50 μέσον όρο 45-50 ετών που δεν έχουν καμια τύχη να βρουν δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, να βγουν στη σύνταξη, γιατί σ” αυτήν την ηλικία πώς θα βγούμε λοιπόν στη σύνταξη στα 51 που είμαι εγώ, γύρω σ” αυτήν την ηλικία οι υπόλοιπες γυναίκες, δηλαδή πού θα πάμε, πώς θα ζήσουμε από “δω και πέρα χωρίς δουλειά χωρίς εργασία; Ας μας εξηγήσει λοιπόν ο υπουργός τι έχει σκεφτεί για μας, τι θα κάνει από “δω και στο εξής.

 

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Η περίπτωση των υπηρεσιών καθαρισμού εμπίπτει στη συζήτηση την οποία κάναμε πριν για το αν πρέπει -και σας λέω είναι μια πολιτική απόφαση αυτή, η οποία έχει και μια ιδεολογική χροιά- αν πρέπει το κράτος να χρησιμοποιεί μόνιμους δημοσίους υπαλλήλους για μια σειρά από υποστηρικτικές υπηρεσίες. Υπάρχει μια σχολή, η οποία λέει πως όχι. Αυτές οι υπηρεσίες μπορεί να παρέχονται καλύτερα από τον ιδιωτικό τομέα, διότι δεν συνιστούν τον πυρήνα των υπηρεσιών τον οποίο παρέχει το κράτος. Είναι μια προσέγγιση -ξέρω, δεν έχω καμία αμφιβολία- ότι δεν συμφωνείτε μ” αυτήν και το καταλαβαίνω απόλυτα γιατί σας αφορά ανθρώπινα. Με ρωτάτε ποια μπορεί να είναι η λύση για το πρόβλημά σας υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα επαναπροσληφθείτε σε άλλες υπηρεσίες, διότι θα ήταν τουλάχιστον παράδοξο να σας απομακρύνουμε από υπουργείο Οικονομικών ως καθαρίστριες και να σας πάμε να παρέχετε υπηρεσίες καθαρισμού κάπου αλλού -εάν η λογική είναι αυτή που σας περιέγραψα πριν. Υπάρχει μια λύση, μπορεί να ακούγεται πολύ εξεζητημένη αυτή τη στιγμή, είναι όμως μια λύση η οποία μας επιτρέπει να αξιοποιήσουμε σημαντικούς κοινοτικούς πόρους, οι οποίοι είναι διαθέσιμοι ακριβώς για ακριβώς αυτές τις επιχειρήσεις. Και είναι η λύση των κοινωνικών επιχειρήσεων όπου μια ομάδα εργαζομένων φτιάχνει, κύριε Χατζηνικολάου, μια κοινωνική επιχείρηση, παρέχει υπηρεσίες στο δημόσιο αλλά αυτές οι υπηρεσίες -η μεγάλη διαφορά είναι- ότι είναι επιδοτούμενες από τα κοινοτικά προγράμματα.

 

ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ: Θα γίνουμε δηλαδή εμείς οι ίδιοι εργολάβοι;

 

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Θα γίνετε επιχειρηματίες και όσο κι αν σας ακούγεται…

 

ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ: Εργολάβοι, κύριε…

 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δεν ακούγεστε χωρίς μικρόφωνο.

 

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Μπορείτε να το πείτε όπως θέλετε…

 

ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ: Θα γίνουμε εμείς οι ίδιοι εργολάβοι; Ξαναρωτώ.

 

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Ναι. Η απάντηση είναι ναι. Η απάντηση σ” αυτό το οποίο μπορεί να σας ακούγεται πολύ ξένο αυτή τη στιγμή ως ιδέα αλλά είναι κάτι το οποίο είναι δοκιμασμένο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι ότι θα δημιουργήσετε μια ομάδα εργαζομένων σε μια πόλη ας το πούμε στην Αθήνα και θα παρέχει τις ίδιες υπηρεσίες καθαριότητας στο Δημόσιο με ένα τελείως διαφορετικό εργασιακό καθεστώς και αξιοποιώντας σημαντικούς κοινοτικούς πόρους.

 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτό γιατί θα κοστίζει λιγότερο για το Δημόσιο;

 

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Γιατί θα είναι χρηματοδοτούμενο.

 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Από τα προγράμματα.

 

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Από τα κοινοτικά προγράμματα…

 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: …της Ευρωπαϊκής Ένωσης

 

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: …και στη συνέχεια -επιτρέψτε μου- γιατί το λέτε;

 

ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ: …εμείς θα συγκριθούμε με τους μεγάλους εργολάβους, υπουργέ; Θα συγκριθούμε μ” αυτούς;

 

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: …γιατί το λέτε;

 

ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ: Δηλαδή, εμείς θα δώσουμε προσφορά στο δημόσιο και θα προτιμήσουν εμάς;

 

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Κατ” αρχάς το Δημόσιο έχει τη δυνατότητα να προτιμήσει κοινωνικές επιχειρήσεις. Έχει αυτή τη νομική δυνατότητα να το κάνει.

 

ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ: Νομίζω ότι μας εμπαίζετε τώρα μ” αυτό που μας λέτε.

 

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Δεν σας εμπαίζω καθόλου. Είμαι πολύ συγκεκριμένος.

 

ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ: Είμαστε εργαζόμενοι είκοσι χρόνια στο Δημόσιο και αυτή τη στιγμή μας λέτε ότι εμείς θα πρέπει να γίνουμε εργολάβοι για να ξαναμπούμε στον ίδιο χώρο που δουλεύαμε;

 

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Με ρωτήσατε να σας δώσω μία διέξοδο. Μια διέξοδος η οποία αυτή τη στιγμή μπορεί για πολλούς εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα -αν και τίποτα δεν αποκλείει σε εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα να κάνουν το ίδιο πράγμα μπορεί να μην υπάρχει. Με ρωτήσατε να σας δώσω μια διέξοδο. Δεν λέω ότι είναι η καλύτερη αλλά είναι μία λύση…

 

 

ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ: … η χειρότερη.

 

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Αλλά λέω είναι μία λύση την οποία θα ήθελα απλά… να μην την απορρίψετε κάθετα. Μπορεί να ακούγεται ξένη αλλά είναι λύσεις οι οποίες είναι δοκιμασμένες σε άλλες χώρες -δεν έχουν ακόμα δοκιμαστεί στην Ελλάδα γιατί; διότι είχαμε αυτή τη λογική της μονιμότητας και της απασχόλησης στο Δημόσιο με όρους μιας ζωής, δυστυχώς οι συνθήκες και η ίδια η ζωή μάς υποχρεώνει αυτές τις σχέσεις να τις επαναξιολογήσουμε και είναι -ναι- είναι μια διέξοδος την οποία εγώ οφείλω ως υπουργείο να την ερευνήσω, να την υποστηρίξω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

 

ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ: Δεν θα την υποστηρίξουμε εμείς όμως, γιατί η ανάγκη της καθαριότητας στο δημόσιο τομέα δεν σταματάει. Και αυτή τη στιγμή αυτό που κάνετε είναι να την αφαιρείτε από μας και ουσιαστικά να τη δίνετε στους μεγάλους εργολάβους. Γιατί είναι φύσει αδύνατον εμείς να στήσουμε μικρές επιχειρήσεις -όπως θέλετε εσείς να τις λέτε- να γίνουμε δηλαδή εμείς μικροί επιχειρηματίες και να χτυπήσουμε τους μεγάλους.

 

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Γιατί το λέτε; Γιατί;

 

ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ: Γιατί δεν μπορεί να συμβεί αυτό…

 

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: …γιατί;

 

ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ: Γιατί, δεν έχει συμβεί ποτέ αυτό, γιατί δεν θα συμβεί και τώρα.

 

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Δεν έχει γίνει ποτέ- γιατί το λέτε αυτό;

 

ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ: Γιατί δεν έχει συμβεί ποτέ, πείτε μου κάπου που έχει συμβεί.

 

ΥΠΟΥΡΓΟΣ:  Γιατί δεν έχει συμβεί ποτέ, διότι δεν βρεθήκαμε ποτέ σ” αυτήν την κατάσταση. Ναι, δεν έχει συμβεί ποτέ, προφανώς. Διότι δεν έχει συμβεί ποτέ να βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα αντίστοιχο με αυτό το οποίο αντιμετωπίζεται σήμερα. Επειδή δεν έχει συμβεί ποτέ, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να συμβεί κάποια στιγμή.

 

ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ: Τι θα αλλάξει, υπουργέ, με αυτό;

 

ΥΠΟΥΡΓΟΣ:  Σας εξήγησα τι θα αλλάξει.

 

ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ: Τι θα αλλάξει; Από δημόσιοι υπάλληλοι θα γίνουμε επιχειρηματίες;

 

ΥΠΟΥΡΓΟΣ:  Ναι.

 

ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ: Αυτό μας λέτε;

 

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Αυτό το οποίο σας λέω είναι ότι έχετε τη δυνατότητα οργανωμένοι να παρέχετε υπηρεσίες όπως τις κάνατε, να κάνετε μια δουλειά που την κάνατε και την κάνατε καλά με έναν διαφορετικό τρόπο. Αυτό σας λέω.

 

 

#1 Τα σωστά ελληνικά και ο μεστός λόγος είναι ο λόγος των λαϊκών ανθρώπων που βιώνουν τη δύσκολη καθημερινότητα και παρόλα αυτά μπορούν να διατυπώνουν δημοσίως με αξιοπρέπεια, ευγένεια και σεβασμό το πρόβλημά τους -παρά την όποια αμηχανία τους- όχι μόνο για λογαριασμό τους αλλά και για λογαριασμό των συνανθρώπων τους, αποδεικνύοντας πως διακατέχονται από συλλογικό πνεύμα.

 

#2 Ο ξύλινος λόγος, ο ανούσιος επαναλαμβανόμενος λόγος, τα μασημένα λόγια έμπειρων υποτίθεται ομιλητών, η πολιτικάντικη κενολογία και η προσπάθεια καπελώματος του συνομιλητή μέσα από απλοϊκές αναλύσεις ενός δήθεν γνώστη μιας ανώτερης αλήθειας είναι χαρακτηριστικό της πολιτικής κουλτούρας που χρεοκόπησε την οικονομία, διέλυσε την κοινωνία και ισοπέδωσε τη χώρα.

 

#3 Η απολυμένη δημόσια υπάλληλος έχει συγκροτημένη σκέψη πολιτικού όντος. Ο γόνος πολιτικός έχει ανερμάτιστη σκέψη διορισμένου υπαλλήλου.

 

#4 Τη στιγμή που ο υπουργός κάνει την ανεκδιήγητη πρότασή του οι απολυμένοι να γίνουν στα πενήντα τους εργολάβοι, αυτό που σκέφτεται ο δημοσιογράφος είναι «Αυτό γιατί θα κοστίζει λιγότερο για το Δημόσιο;». Αυτό, όμως, που σκέφτεται ο πολίτης να ρωτήσει είναι: «Δηλαδή, εμείς θα δώσουμε προσφορά στο δημόσιο και θα προτιμήσουν εμάς;» Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα καταδεικνύεται η ανεπάρκεια της συστημικής δημοσιογραφίας των καλών τρόπων και των δημοσίων σχέσεων. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ο δημοσιογράφος και ο πολίτης ρωτούν διαφορετικά πράγματα τον υπουργό.

 

#5 Ο δημοσιογράφος αποτυγχάνει να λειτουργήσει ως φωνή αυτών που δεν έχουν φωνή. Αμέσως, μετά από την ερώτηση που «λογικά» συνηθίζουν να ρωτούν οι δημοσιογράφοι τους υπουργούς, έρχεται η ερώτηση που λογικά θα έπρεπε να έχουν κάνει αν δεν συνήθιζαν τόσο όλον αυτόν τον καιρό να συνομιλούν με υπουργούς και όχι με πολίτες.

 

#6 Ο πολίτης καίγεται, ο πολίτης έχει αληθινά ερωτήματα στο μυαλό του γιατί η ζωή του κινδυνεύει. Γι” αυτό η ερώτησή του είναι επί της ουσίας. Γι” αυτό η ερώτησή του είναι δύσκολη. Και γι” αυτό στο τέλος η ερώτησή του παραμένει αναπάντητη.

 

#7 Σε όλον αυτό τον διάλογο ο δημοσιογράφος είναι ουδέτερος υπέρ του υπουργού και της απαράδεκτης πρότασής του. Αυτό που ρωτά δίνει μια διέξοδος διαφυγής στον υπουργού. Είναι ένας αστερίσκος στη σκέψη του υπουργού. Ρωτά και ταυτόχρονα επαναλαμβάνει την απάντηση του υπουργού. Λες και δεν ήξερε την απάντηση. Ο υπουργός το ξέρει. Γι” αυτό στη ροή του λόγου του, κι ενώ -υποτίθεται- πως δίνει απαντήσεις στον πολίτη. ο υπουργός απευθύνεται ονομαστικά στον δημοσιογράφο. Γιατί, εκεί νιώθει ασφάλεια.

 

#8 Η ιδεοληψία καταργεί την λογική. Οι καλοί τρόποι καταργούν την πολιτική. Ο υπουργός μοιάζει να απευθύνεται σε ιθαγενείς που δεν γνωρίζουν τι γίνεται στον κόσμο. Ο ίδιος ο υπουργός χαρακτηρίζει την πολιτική του εξεζητημένη. Αργότερα θα παραδεχθεί ότι δεν έχει εφαρμοστεί ξανά με τη φθηνή δικαιολογία της συγκυρίας. Ο υπουργός αναγνωρίζει ότι με την πολιτική του διαφωνεί ο πολίτης γιατί «σας αφορά ανθρώπινα». Απολύεσαι; Δεν έχεις να ζήσεις; Δεν έχεις μέλλον; Σου στερώ κάθε προοπτική; Είναι ανθρώπινα αυτά, απαντά εμμέσως πλην σαφώς ο υπουργός στον πολίτη. Και είναι παράδοξο για τον υπουργό να επαναπροσληφθούν σε άλλη υπηρεσία οι απολυμένες καθαρίστριες αλλά δεν είναι παράδοξο να ζητά απ” αυτές να στήσουν τη δική τους επιχείρηση στα 50 τους χρόνια, τη στιγμή που όχι μόνο είναι μαρτύριο να στήσεις τη δική σου επιχείρηση στην Ελλάδα αλλά πλέον κλείνει η μία επιχείρηση μετά την άλλη. Για να μην μιλήσουμε για τη συνέπεια των λόγων και των πράξεων όλων των υπουργών της παραπάνω ιστορίας.

 

#9 Η λέξη μεταρρύθμιση είναι κενή περιεχομένου. Το πολιτικό προσωπικό που κυβερνάει ερήμην του λαού και ενάντια στα συμφέροντα των πολλών έχει χρεοκοπήσει πολλαπλώς τη χώρα. Ο μεγάλος αντικρατιστής υπουργός της μεγάλης οικογένειας των φιλελεύθερων που κατήγγελαν όλα αυτά τα χρόνια τις επιδοτήσεις, τώρα πιάνονται απ” αυτές για να πουλήσουν διέξοδο. Ο δημοσιογράφος θα μπορούσε εδώ να ρωτήσει: «όπως λέτε ότι οι απολυμένες καθαρίστριες μπορούν να πάρουν επιδότηση για να στήσουν μια κοινωνική επιχείρηση, το ίδιο μπορούν να κάνουν -να πάρουν επιδότηση- και οι μεγαλοεργολάβοι;» Εν τέλει, ο υπουργός ενός χαρτοφυλακίου που φέρει στον τίτλο του τη λέξη μεταρρύθμιση δεν έχει ουσιαστική απάντηση στο ερώτημα ενός πολίτη που βρίσκεται σε αδιέξοδο. «Τι θα κάνουμε χωρίς δουλειά;», «πώς θα ζήσουμε;»

 

#10 Το να λες σε απολυμένες καθαρίστριες πως επαγγελματική τους διέξοδος είναι να στήσουν μια επιχείρηση για να ανταγωνιστούν εργολάβους του δημοσίου, όταν κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι οι δράστες της δολοφονικής επίθεσης με βιτριόλι στην καθαρίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα και όταν μια εταιρεία εργολάβος του δημοσίου έχει καταδικαστεί για αυτήν την υπόθεση, είναι ύβρις. Και είναι τρόμος. Είναι ο πολιτικός και ηθικός ξεπεσμός μιας ελίτ που έχει πλήρως αυτονομηθεί από την κοινωνία και δεν υπολογίζει τίποτα πέρα από τις ιδεοληψίες της και τα στενά συμφέροντα όσων χρεοκόπησαν τη χώρα.

 

Πηγή: unfollow.gr