Γιώργος Καββαδίας Του Γιώργου Κ. Καββαδία*
Ο κυβερνητικός και υποταγμένος συνδικαλισμός , αφού ξευτίλισε και την ίδια την έννοια του συνδικαλισμού σκορπώντας την απογοήτευση και την ηττοπάθεια, έχει χρεοκοπήσει.
Όμως οι ρίζες του είναι βαθιές και απλώνεται πέρα από το έδαφος των κυβερνητικών παρατάξεων. Η σκουριά του συνδικαλισμού της υποταγής και της ανάθεσης διεισδύει βαθιά και στις δυνάμεις εκείνες που χαϊδεύουν αυτιά, που οι εκπρόσωποί τους αξιοποιούν θέσεις και αξιώματα και φερόμενοι σαν επιτήδειοι ψηφοθήρες αναπαράγουν τα πρότυπα των αστών πολιτικών, τη γλώσσα - πινόκιο, συκοφαντώντας, κάθε δύναμη και κάθε αγωνιστή που αποκαλύπτει τα ψεύδη τους και υπερασπίζεται το συνδικαλισμό που δεν αλλοτριώνει, το συνδικαλισμό της χειραφέτησης. Είναι αυτοί οι επιτήδειοι που έντεχνα σήμερα, πριν από τις εκλογές, υποβαθμίζουν τον κίνδυνο των απολύσεων υπερτιμώντας κάποιες θετικές, είναι αλήθεια, αποφάσεις των ΠΥΣΔΕ που δε δηλώνουν πλεονάζοντες, ενώ στην πραγματικότητα κυβέρνηση και Υπουργείο Παιδείας, έχουν ανοίξει τον ασκό των απολύσεων.
Η υπερτίμηση των εκλογών, η εκλογολαγνεία που δε συνδέεται με την ανάπτυξη του κινήματος και υπηρετεί τη λογική της ανάθεσης σε «ικανούς», ή και «αγωνιστές» συνδικαλιστές που με αγωνιστική δήθεν φρασεολογία ανοίγουν φανερούς και υπόγειους δρόμους με τον διοικητικό μηχανισμό. Μια τέτοια αντίληψη οδηγεί τους εργαζόμενους σε παθητική στάση που σε κάθε πρόβλημα στο χώρο δουλειάς, στο σχολείο περιμένουν τη λύση από τον «εργατοπατέρα» - συνδικαλιστή, χωρίς αυτό να σημαίνει την άρνηση της οργανωμένης παρέμβασης του συνδικάτου. Αυτή είναι αναγκαία ειδικότερα, σήμερα που η αυθαιρεσία και ο αυταρχισμός κυριαρχούν.
Η πιο χαμένη ψήφος είναι αυτή που θα διαχειριστεί η κάθε συνδικαλιστική ή κομματική ηγεσία, στο όνομα των εργαζομένων, για να συνδιαλλαγεί με το σύστημα. Αυτός ο συνδικαλισμός των πελατειακών σχέσεων, του ρουσφετιού και της διαμεσολάβησης με την κυβέρνηση μέσα από τη χειραγώγηση και την αλλοτρίωση των εργαζομένων δεν αφορά μόνο τις κυβερνητικές παρατάξεις. Αλλά και εκείνες τις παρατάξεις που στο όνομα της Αριστεράς και του ρεαλισμού αναφέρονται στα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά των εργαζομένων που με τη σειρά τους διαπαιδαγωγούνται με μια επαναστατική- δήθεν - ρητορική και με ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής και όχι με την ιδέα το ενιαίου και παρατεταμένου αγώνα και της σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική. Αλλά όταν η σύγκρουση αποφεύγεται για να μην τρομάξουν οι νοικοκυραίοι και δεν υλοποιηθεί ο στόχος για «κυβέρνηση της Αριστεράς» ή γιατί οι συνθήκες δεν είναι ώριμες, αφού το κίνημα δεν μπορεί να ελεγχθεί από τα πάνω, από το επαναστατικό κόμμα που σε κάθε κρίσιμη φάση της ιστορίας έχει μάθει να συνθηκολογεί με τον ταξικό εχθρό και να παίρνει τα εύσημα και τους επαίνους των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, τότε ο συνδικαλισμός λειτουργεί ως μηχανισμός υποταγής και αλλοτρίωσης. Έτσι η ψήφος είναι άσφαιρο «όπλο» και η «αλλαγή των συσχετισμών», ένα πουκάμισο αδειανό.
Τόσο ο αντικυβερνητισμός, ο ρηχός αντιμνημονιακός λόγος, όσο και η επαναστατική λογοκοπία και η προβολή της δήθεν «ιδεολογικής καθαρότητας» που διασπά επί της ουσίας τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα, μπορεί να παραπλανούν, αλλά είναι στοιχεία ενός συμβιβασμένου, ρεφορμιστικού συνδικαλισμού.
Πόσοι και ποιοι σήμερα λένε στους εργαζόμενους την αλήθεια και την αναγκαιότητα του ενιαίου παρατεταμένου αγώνα που είναι η βάση για ένα συνδικαλισμό της χειραφέτησης. Πόσοι και ποιοι συγκρούονται με τη λογική της ανάθεσης και αποκαλύπρτουν τον αντιδραστικό ρόλο της διοίκησης;
Ο συνδικαλισμός της χειραφέτησης διαφυλάττει ως κόρη οφθαλμού την ενιαία συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων και συγκρούεται με συμβιβασμένς και υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Για να μη μένει κενό γράμμα η «αλλαγή συσχετισμών» προβάλλει το δρόμο της ατομικής και συλλογικής δράσης. Συμβάλλει στην πολιτικοποίηση των εργαζομένων και των αγώνων, όχι για μια γενική και αόριστη πολιτικολογία για επένδυση σε κομματικούς ψήφους, αλλά γιατί, όπως έλεγε και ο Π. Φρέιρε, «δεν έχετε εκπαιδευτικά προβλήματα, τα προβλήματά σας είναι πολιτικά, κοινωνικά». Για το συνδικαλισμό της χειραφέτησης ο σκοπός δεν είναι ούτε η ΕΕ, ούτε η διαχείριση, ούτε τα κομματικά ιερατεία και οι ψήφοι δυσαρέσκειας ή ανοχής, ούτε η συμμετοχή σε αστικά παιχνίδια και γραφειοκρατίες.
Αλλά να προσδοκά να φέρνει στο προσκήνιο τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζόμενων, του λαού και των παιδιών τους. Να γίνεται νους, καρδιά και νεύρο του αγώνα αυτών που τα χέρια και η σκέψη τους παράγουν τον πλούτο της ζωής, τις αξίες, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια. Να δίνουν δύναμη στη συγκρότηση ενός κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος ανατροπής στην εκπαίδευση και την κοινωνία.
Με αυτή την έννοια η ψήφος στις δυνάμεις της αντίστασης και της ελπίδας έχει νόημα.
Η ψήφος στην Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής δεν είναι επένδυση στα κομματικά παζάρια και στη διαιώνιση του συνδικαλισμού της υποταγής, αλλά ελπίδα για έναν συνδικαλισμό που χειραφετεί και συμβάλλει στην ανασυγκρότηση του εκπαιδευτικού κινήματος.
Ο Γιώργος Καββαδίας είναι μέλος του συντονιστικού οργάνου του Εκπαιδευτικού Ομίλου -Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης και του σχήματος ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ στην ΕΛΜΕ Πειραιά
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 14/12
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
