Β ΕΛΜΕ Αχαΐας: Αναπλήρωση χαμένων διδακτικών ωρών ή όταν η υποκρισία περισσεύει

Είναι προφανές ότι τόσο η λογική του μέτρου, όσο και η πρακτικές της κυβέρνησης μας βρίσκουν αντίθετους. Τα κανάλια, βέβαια, έχουν προλάβει να «ενημερώσουν» την κοινωνία ότι αυτό συμβαίνει, επειδή οι καθηγητές βαριούνται να δουλέψουν και «βολεύονται» με τις καταλήψεις.

 

Εμείς οφείλουμε να ενημερώσουμε την κοινωνία ότι ανέκαθεν η αναπλήρωση των χαμένων διδακτικών ωρών -και μάλιστα ουσιαστική- γινόταν με ευθύνη του Συλλόγου Διδασκόντων ως διοικητικού οργάνου του σχολείου περικόπτοντας περιπάτους, εκδρομές, γιορτές, γενικότερες δράσεις του σχολείου, όπως εξάλλου οριζόταν από την νομοθεσία. Νομοθεσία που άλλαξε με Π.Δ μόλις τον Νοέμβρη του 2013.

Οφείλουμε επίσης να ενημερώσουμε την κοινωνία ότι σε όσα σχολεία έγιναν καταλήψεις κατά το τρέχον σχολικό έτος τα αιτήματα είχαν να κάνουν με τα καταφανή κενά καθηγητών και με το γεγονός ότι ως το τέλος σχεδόν του Οκτώβρη δεν είχε ρυθμιστεί το θέμα των μετακινήσεων των μαθητών που κατάγονται από χωριά, οι οποίο έπρεπε να χρεωθούν ένα δυσβάσταχτο για πολλούς κόστος.

Η «φωνή» του Υπουργείου φτάνει ηχηρή στα αυτιά των πολιτών, γονιών και μη, όταν πρόκειται να λοιδορήσει τους εκπαιδευτικούς, αλλά εξίσου «ηχηρή» είναι η σιωπή του, όταν αποσιωπά το γεγονός ότι οι μαθητές και οι μαθήτριες της Νοσηλευτικής (αναφερόμενοι μόνο στην περιοχή μας- πανελλαδικά ο αριθμός των ειδικοτήτων που χτυπήθηκαν ανέρχεται στις 46) ερχόμενοι το Σεπτέμβρη στο σχολείο δεν βρήκαν καν καθηγητές να τους διδάξουν, γιατί το Υπουργείο τους είχε θέσει σε διαθεσιμότητα από τον Ιούλιο. Μόνο για τα δυο ΕΠΑΛ της περιοχής ευθύνης μας (Αιγίου και Καλαβρύτων) μετράμε πάνω από 400 χαμένες ώρες με ευθύνη του Υπουργείου, χωρίς να υπολογίσουμε τα κενά σε άλλες ειδικότητες. Πανελλαδικά το Δεκέμβριο του 2013 υπήρχαν πάνω από 2000 κενά εκπαιδευτικών.

 

 

«Κόπτεται» το Υπουργείο και χύνει κροκοδείλια δάκρυα για το δικαίωμα των μαθητών να προσέλθουν απερίσπαστοι στις Πανελλαδικές εξετάσεις και να μη διαταραχθεί η ψυχική τους ηρεμία από απεργίες και γι αυτό προέβη το Μάη του 2013 σε επιστράτευση των «ανεύθυνων» καθηγητών. Αλλά δεν διαπιστώνουμε το ίδιο ενδιαφέρον, όταν τίθεται το ερώτημα μεποια εφόδια οι μαθητές της Γ’ Λυκείου των καταργημένων ειδικοτήτων θα προσέλθουν στις Πανελλαδικές. Ας σημειωθεί ότι οι αντίστοιχοι καθηγητές προσήλθαν στα σχολεία αρχές Δεκέμβρη με ασφαλιστικά μέτρα και «ξανάφυγαν» αρχές Μάρτη και σε ένα κρεσέντο υποκρισίας του ζητήθηκε και λογοδοσία για το πώς προχωράνε την ύλη. Εκτός πάλι αν το Υπουργείο εξαντλεί το ενδιαφέρον του για τους μαθητές στα σποτάκια που προβάλλονται στην τηλεόραση, ενώ εμείς οι «καταπιεστικοί» καθηγητές θέλουμε να τους αποπροσανατολίσουμε στέλνοντάς τους όλους στην Ιατρική και στη Νομική.

Αναφέρεται το Υπουργείο από το καλοκαίρι σε μαθητές nullo labore (μηδενικής προσπάθειας) στιγματίζοντάς τους και εισηγείται νέους νόμους για Νέο Λύκειο και την Τεχνική Εκπαίδευση για να πατάξει το φαινόμενο. Αντιστρέφουμε το ερώτημα και αναρωτιόμαστε ποια από ενέργειες του Υπουργείου συμβάλλει – έστω και στοιχειωδώς- στηδιαμόρφωση παιδαγωγικού κλίματος και των απαραίτητων προϋποθέσεων για μάθηση σε μια ηλικιακή φάση για τους μαθητές που εξ ορισμού είναι εκρηκτική και σε μια ευρύτερη περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην κοινωνία, όπου οι σταθερές έχουν εκλείψει;

Η εκπαιδευτική κοινότητα βιώνει όλο το τελευταίο διάστημα μία συνεχή επίθεση από την πολιτική της συγκεκριμένης κυβέρνησης, που προφανώς αποσκοπεί στο να καταργήσει κάθε δημοκρατική διαδικασία στον χώρο του δημόσιου σχολείου, να καταστρατηγήσει βασικά εργασιακά δικαιώματα, να φιμώσει την ελεύθερη έκφραση δημιουργώντας έναν μόνιμο μηχανισμό τρομοκράτησης. Η πολιτική του υπουργείου Παιδείας απέναντι στους εκπαιδευτικούς είναι αυτή τηςεπιστράτευσης και απέναντι στους μαθητές αυτή της τιμωρίας. Το κυρίαρχο αίσθημα που επικρατεί σε καθηγητές, μαθητές και γονείς είναι ότι κάθε απόφαση που λαμβάνεται σε σχέση με την παιδεία δημιουργεί μόνο προβλήματα.