Οι σχέσεις των εκπαιδευτικών με τους γονείς συχνά δοκιμάζονται δυναμιτίζοντας την πρόοδο και την εξέλιξη των μαθητών, που αποτελεί καταρχήν κοινό διακύβευμα αμφοτέρων. Οι «ρωγμές» αυτές είναι τις περισσότερες φορές αποτέλεσμα εξωγενών παραγόντων και αρνητικών στερεοτύπων παρά εδράζονται σε πραγματικές και υφιστάμενες αιτίες. Το αποτέλεσμα πάντως, σε κάθε περίπτωση, είναι το ίδιο, και απτό: ο κλονισμός της εμπιστοσύνης και η ψυχική φθορά που προκαλείται στις ενδοσχολικές σχέσεις σε σημείο διάρρηξης του σχολικού κλίματος και της ρουτίνας στο σχολείο.
Υφέρπουσες στην κοινωνία αντιλήψεις όπως ότι οι εκπαιδευτικοί από τη μία πλευρά είναι αδιάφοροι και παθητικοί εργαζόμενοι που απολαμβάνουν μεγάλες σε διάρκεια διακοπές, ενώ ότι οι περισσότεροι γονείς, από την άλλη, ασκούν εξίσου με τα παιδιά τους ασφυκτικό έλεγχο στο εκπαιδευτικό έργο παρεμβαίνοντας σε αυτό δίκην ειδικών, είναι αρκετά διαδεδομένες. Έτσι δημιουργείται χάσμα στις σχέσεις εκπαιδευτικών-γονέων από την αρχή, το οποίο, ωστόσο, στην πορεία μπορεί να αρθεί.
Βέβαια, η αλήθεια βρίσκεται κοντά στη μεσότητα· στην προκειμένη περίπτωση, στην απόρριψη εκατέρωθεν μανιχαϊστικών αντιλήψεων που εξωθούν σε ακραίες συμπεριφορές και εκβάλλουν τις σχέσεις σε αδιέξοδο. Προφανώς και ο ρόλος των εκπαιδευτικών δεν είναι ‒ιδίως τα τελευταία χρόνια‒ μονοδιάστατος ούτε το επάγγελμά τους ‒με τις ραγδαίες αλλαγές που επισυνέβησαν στις κοινωνικές δομές και αντιλήψεις‒ πάντα ένας «υγιεινός και ανέφελος περίπατος». Αντίθετα, είναι πολυσύνθετος, καθώς οι απαιτήσεις της κοινωνίας και των σχεδιαστών της εκπαιδευτικής πολιτικής ολοένα αυξάνουν και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί εντέλλονται να αποδειχτούν υπερεπαρκείς.
Ούτε πάλι μπορεί να μεμφθεί κανείς την πλειονότητα των γονέων για μεροληπτικές συμπεριφορές σε βάρος των διδασκόντων αλλά και αδιαφορία ‒λ.χ. ότι έρχονται στο σχολείο μόνο όταν παραλαμβάνουν τη βαθμολογία του γιου ή της κόρης τους ή για να εκφράσουν τυχόν δυσαρέσκεια σε μη προσδοκώμενη βαθμολογία. Οι περισσότεροι γονείς, πράγματι, πασχίζουν για την προκοπή των παιδιών τους, αν και ο ρόλος και εκείνων είναι εκ προοιμίου σύνθετος, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις εμφανίζονται απαράσκευοι να ανταποκριθούν με επάρκεια.
Οι σχέσεις των εκπαιδευτικών με τους γονείς μπορούν να ευδοκιμήσουν ή να σταθεροποιηθούν σε ένα επιθυμητό επίπεδο μέσα από μερικά απλά βήματα: μια απροσδόκητη πράξη έκφρασης αυθόρμητου και έμπρακτου ενδιαφέροντος από την πλευρά του δασκάλου για τον μαθητή του προς τον γονιό (λ.χ. ξαφνική ενημέρωση του γονιού αναφορικά με θετική πρωτοβουλία, συμπεριφορά του παιδιού του) ή τη διατύπωση κάποιας φιλοφρόνησης από την πλευρά του γονιού προς τον δάσκαλο, «καλής κουβέντας». Με τον τρόπο αυτό, λιώνουν οι πάγοι, το σχολικό κλίμα βελτιώνεται και προάγεται το επίπεδο των σχέσεων σε επιθυμητό και αρμόζον.
Συμπερασματικά, οι απαιτήσεις της κοινωνίας αλλά και του σύγχρονου σχολείου επιβάλλουν τον συγχρονισμό της εκπαιδευτικής κοινότητας με τις τοπικές κοινωνίες και τους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων.
Τα προβλήματα στο χώρο της εκπαίδευσης εμφανίζονται μεγεθυμένα, με αποτέλεσμα περιχαρακώσεις και απαρασάλευτες στάσεις και συμπεριφορές από όπου κι αν προέρχονται να τα τελματώνουν ή ακόμη χειρότερα να τα επιδεινώνουν.
Βασίλης Πλατής, φιλόλογος- Δρ Ιστορίας ΑΠΘ
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Νέο Προσκλητήριο Προσλήψεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: Αφορά όλα τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ - Πιστοποιηθείτε άμεσα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 11/10
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
