Από την πρώτη μου βόλτα στην αυλή σε πρόσεξα. Καθόσουν μόνη σου σ ένα παγκάκι και ούτε σε πλησίαζε άλλο παιδί, ούτε και εσύ πήγαινες κοντά στις μεγάλες παρέες. Έπαιζες μηχανικά με τα μαλλιά σου και κοιτούσες συνεχώς το ρολόι σου. Λαχταρούσες να ακούσεις πάλι το κουδούνι που σήμαινε το τέλος του διαλείμματος.
Τ' αλλά παιδιά αναστενάζαν από την απογοήτευση στο άκουσμα του γνώριμου αυτού ήχου, ενώ για σένα ήταν η λύτρωση σου, η λήξη ενός άτυπου βασανιστηρίου. Ανυπομονούσες να βρεθείς πάλι στην τάξη εκεί τουλάχιστον δεν φαινόταν το ‘’ κουσούρι’’. Έτσι ένιωθες ότι είχες κουσούρι, ελάττωμα.
Ήσουν διαφορετική. Έτσι ένιωθες τουλάχιστον. Δεν μπορούσες τις καινούργιες παρέες. Αγχωνόσουν, ίδρωνες, ζαλιζόσουν πνιγόσουν. Σαν να υπήρχε μια θηλιά στο λαιμό σου αόρατη που αδυνατούσες να βγάλεις από πάνω σου.
Σε κάθε διάλειμμα σε έβρισκα στο ίδιο παγκάκι να κοιτάς με άδειο βλέμμα σαν να μην ήσουν εκεί. Μπροστά στον ορίζοντα. Άκαμπτη, ακούνητη ανέκφραστη. Μέχρι που κάποιο άλλο κορίτσι πήγε και κάθισε δίπλα σου. Γιατί στο σχολείο πρέπει να μαθαίνουμε στα παιδιά να προσέχουν και να παρατηρούν. Όχι για κουτσομπολιό αλλά για να βοηθήσουν αν χρειάζεται.
Και με αυτό το πιο απλό πράγμα που υπάρχει, να καθίσει κάποιος δίπλα σου άρχισες να χαμογελάς. Και το διάλειμμα έγινε για σένα σημαντικό και αγαπημένο όπως επιβάλλεται.
Γιατί καλά είναι να είμαστε καλοί στα μαθηματικά στην γλώσσα στην φυσική. Αλλά είναι ακόμα πιο καλά αν καταφέρνουμε να είμαστε καλοί και στο ‘’διάλειμμα.’’ Το καλύτερο και πιο δύσκολο μάθημα…..
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 29/12
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
