Λέει η κυβέρνηση με την τηλεκπαίδευση όλα βαίνουν καλώς. Κι αν όχι, φταίει ο τεμπέλης ο εκπαιδευτικός…

Γιατί πασχίζει η κυβέρνηση να πει ότι όλα πηγαίνουν καλά στην εκπαίδευση; Πότε ήταν, δηλαδή, καλά τα πράγματα στην εκπαίδευση; Πότε το υπουργείο έβαλε ως προμετωπίδα τις ανάγκες των μαθητών των δημόσιων σχολείων; Μήπως όταν μείωσε την χρηματοδότηση των σχολείων; Μήπως όταν επανειλημμένα χτύπησε εκπαιδευτικούς που ζητούσαν το αυτονόητο για μια καλύτερη εκπαίδευση;

 

Σε μια πολύ κρίσιμη συγκυρία πανδημίας που δοκιμάζονται όλες οι κοινωνίες παγκοσμίως, απειλούνται και χάνονται ζωές, απολύονται εργαζόμενοι και τα συστήματα Υγείας καλούνται να ανταπεξέλθουν χωρίς τα απαραίτητα εφόδια (προσωπικό, υλικά, κλίνες, εξοπλισμό κλπ.), το ΥΠΑΙΘ θυμάται να σταθεί στο πλάι των μαθητών, γιατί “χάνουν την επαφή τους με την μαθησιακή διδασκαλία”, ενώ παράλληλα τα σχολεία λειτουργούν με σοβαρές ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς και υλικοτεχνική υποδομή. Περιχαρής η υπουργός Παιδείας ανακοινώνει ότι η τηλεκπαίδευση ξεκίνησε! Μήπως εγκαινίασε μια νέα εποχή; Στην πράξη αποδεικνύεται φιάσκο! Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι που οδηγεί, όχι μόνο στην ανεπάρκεια του Υπουργείου να ανταπεξέλθει σε αυτά που προτείνει αλλά και στην έλλειψη επίγνωσης της έννοιας «εκπαιδευτική διαδικασία».

 

Ακόμη κι αν σε μια τέτοια συγκυρία μπορούσε να χρησιμοποιηθεί αυτό το μέσο, για να διευκολύνει τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές, ώστε να μη χάνουν επαφή με την σχολική καθημερινότητά, με τους φίλους και τους δασκάλους τους, στην προκειμένη δεν συμβαίνει αυτό. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως αρκετοί είναι οι μαθητές μας που δεν έχουν πρόσβαση σε υπολογιστή και σύνδεση διαδικτύου. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το 22% των μαθητών δεν έχουν πρόσβαση σε υπολογιστή και σύνδεση διαδικτύου. Αυτό σημαίνει πως κάποιοι μαθητές πετιούνται έξω από τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Το βάρος πέφτει και πάλι στην ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ της οικογένειας που δεν μπορεί να εξασφαλίσει αυτά που ζητάει το ΥΠΑΙΘ και όχι στην εγγενή ευθύνη του υπουργείου να εξασφαλίσει ισότιμη πρόσβαση για ΟΛΟΥΣ στην υποτιθέμενη εκπαίδευση που διατείνεται ότι παρέχει μέσω της τηλεκπαίδευσης.

 

Η εκπαίδευση είναι μια διαδικασία που έχει ως κύριο θεμέλιό της την επικοινωνία και την αλληλεπίδραση μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικών. Η ποιότητά της καθορίζεται από αυτή τη σχέση που αναπτύσσεται σε πραγματικό χώρο και χρόνο, από τη σύνδεση της εμπειρίας με τη γνώση κι από την κριτική της αποτύπωση μέσα από μια διαλεκτική διαδικασία. Μέσω της εκπαίδευσης διαμορφώνονται αξίες, κοινωνική συνείδηση, αναπτύσσονται φιλίες και πνεύμα συλλογικό. Κανένα τεχνολογικό μέσο δεν μπορεί να αντικαταστήσει αυτή τη σχέση. Μπορεί να την εμπλουτίσει. Ως εκεί.

 

Πρόκειται για μια διαδικασία που μόνο επικουρικά μπορεί να αξιοποιηθεί στην πραγματική διάσταση της εκπαίδευσης, που δεν είναι άλλη από την δια ζώσης εκπαίδευση. Η καθολική εφαρμογή της δεν είναι τίποτα άλλο από μια ανταλλαγή λυμένων και διορθωμένων φυλλαδίων. Τι είδους σχέσεις μπορούν να δομηθούν πίσω από μια οθόνη υπολογιστή;
 

Η ατομική ευθύνη των εκπαιδευτικών για την αποδεδειγμένη αποτυχία της τηλεκπαίδευσης φιγουράρει σε λεζάντες ειδήσεων και συνεντεύξεις. Την ίδια στιγμή συνεχείς είναι και οι καταγγελίες εκπαιδευτικών που δεν μπορούν να συνδεθούν στο ΠΣΔ για την δημιουργία ψηφιακών τάξεων/κυψελών κλπ, όπως και οι απαράδεκτες πιέσεις που δέχονται από διευθυντές και συντονιστές εκπαίδευσης να ολοκληρώσουν την διαδικασία παρά το ότι είναι προαιρετική. Σε καμία περίπτωση δεν είναι υποχρεωμένοι οι εκπαιδευτικοί να συναινέσουν σε αυτή τη διαδικασία, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα επικοινωνιακό τέχνασμα του υπουργείου για να δημιουργήσει εντυπώσεις και ποιος ξέρει πώς μπορεί να αξιοποιηθεί μελλοντικά. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι υποχρεωτική όταν εκ των πραγμάτων ΔΕΝ μπορεί να εξασφαλιστεί η καθολικότητα της συμμετοχής των μαθητών σε αυτήν; Τα συστημικά ΜΜΕ βρήκαν ξανά την ευκαιρία να λοιδορήσουν τον «τεμπέλη και ανίκανο» εκπαιδευτικό. Παρότι το ΠΣΔ έχει καταρρεύσει, η ατομική ευθύνη του δασκάλου βγήκε μπροστά και το ΥΠΑΙΘ, αφού πρώτα γιόρτασε για το «σπουδαίο» επίτευγμα μιας τηλεκπαίδευσης που ούτε πρόλαβε να φανταστεί και τώρα δείχνει με το δάχτυλο τον δάσκαλο που δεν τα «καταφέρνει».

 

 

Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση αποτελεί διαχρονικά μία από τις στρατηγικές κατευθύνσεις ΟΟΣΑ, ΣΕΒ, Κεφαλαίου και των κυβερνήσεων που τις υπηρετούν για μια σειρά από λόγους: εξοικονόμηση εκπαιδευτικού προσωπικού, έλεγχος στο περιεχόμενο, αξιολόγηση, αυτονομία - ευελιξία, κατασκευή εκπαιδευτικών, εργαζομένων και μαθητών με κατάρτιση και δεξιότητες έναντι πολύπλευρης μόρφωσης κλπ. Οι οδηγίες άλλωστε που έχουν σταλεί μιλούν ξεκάθαρα για κάποιες από αυτές. Υπό αυτή την έννοια, η κρίση μπορεί να αντιμετωπιστεί ως ευκαιρία ώστε οι διαδικασίες και οι κατευθύνσεις αυτές που προωθούνται να παραμείνουν σε μόνιμη βάση. Ήδη το φθινόπωρο του ‘19 επιχειρήθηκε να γίνει εξ αποστάσεως εκπαίδευση σε νησιά λόγω έλλειψης μόνιμου προσωπικού. Επίσης οι επιλογές και το "ψηφιακό αποτύπωμα" του καθενός αυτήν την περίοδο, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μπορούν να είναι προσβάσιμα και να αξιοποιηθούν από κανένα μέρος της διοίκησης. Πίσω από την ατομική ευθύνη που διαχέεται από ΥΠΑΙΘ υποβόσκει εκτός των άλλων και η κουλτούρα της αξιολόγησης και πειθάρχησης στις επιλογές του κράτους και της διοίκησης.

 

 

·Δηλώνουμε πως θα είμαστε έμπρακτα δίπλα στους μαθητές μας με όποιον τρόπο κρίνουμε εμείς πρόσφορο, με γνώμονα τις ανάγκες και τις δυνατότητές τους. Κύριος στόχος μας η ψυχική στήριξη αυτών και των οικογενειών τους. Δεν ξεχνάμε άλλωστε ότι οι μαθητές μας και οι γονείς τους θα κληθούν να αντιμετωπίσουν πρωτόγνωρες οικονομικές και προσωπικές δυσκολίες, λόγω των συνεπειών της υγειονομικής κρίσης. Δεν στηρίζουμε καμία διαδικασία που δεν είναι καθολικά προσβάσιμη σε όλους, που αναιρεί τον δημόσιο δωρεάν χαρακτήρα του σχολείου. Καλούμε όλες και όλους να μην στηρίξουν, με τη συμμετοχή τους στις μετρήσιμες πλατφόρμες του Υπουργείου, τα πανηγύρια της κυβέρνησης ότι η εκπαίδευση συνεχίζεται κανονικά. Θα είμαστε όπως πάντα στο πλευρό των μαθητών και των οικογενειών τους, θα αγωνιστούμε μαζί τους για τη ζωή, τη δουλειά και την αξιοπρέπεια μας!

 

·Να δοθεί ΤΩΡΑ τέλος στην αγωνία χιλιάδων μαθητών, ειδικά αυτών που θα δώσουν πανελλήνιες. Να σταματήσει η κυβέρνηση και το ΥΠΑΙΘ να παίζει με την ψυχική ηρεμία και το άγχος χιλιάδων οικογενειών. Η ύλη των μαθημάτων είναι αδύνατον να διδαχθεί. Απαιτούμε άμεσα μείωση της ύλης. Ειδική πρόβλεψη και διευκολύνσεις (μέχρι και ελεύθερη πρόσβαση στην Γ/θμια εκπ/ση) για τις Πανελλήνιες.

 

·Εξασφάλιση όλων των υλικοτεχνικών μέσων σε σχολεία, εκπαιδευτικούς, μαθητές που έτσι κι αλλιώς είναι απαραίτητα για μια ποιοτική δια ζώσης εκπαίδευση.

 

~Η αλληλεγγύη είναι μέρος της ζωής και της δουλειάς μας και κανείς δε θα μας το στερήσει!~