Alfavita Η έκθεση δεν ήταν ποτέ το δυνατό μου σημείο. Δεν θα επιτρέψω όμως αυτό να σταθεί τροχοπέδη στην έκφραση των προβληματισμών μου σχετικά με τον εφιάλτη που βιώνει ήδη από την προηγούμενη χρονιά η γενιά του 2002.
Ακολουθώντας λοιπόν και εγώ το παράδειγμα πολλών συνομηλίκων μου, παίρνω το θάρρος να μιλήσω ειλικρινά. Αναμφίβολα, η τρίτη λυκείου είναι η τάξη που καλώς η κακώς καθορίζει το μέλλον πολλών παιδιών και συνεπώς συνοδεύεται από άγχος, στρες, υπερκόπωση και άλλων ειδών προβλήματα.
Προσωπικά, μιας και θέτω έναν υψηλό στόχο, το άγχος δεν έπαψε ποτέ να με κυριεύει από την πρώτη κιόλας απόφαση της κυβέρνησης: Αλλαγή του συστήματος των πανελλαδικών εξετάσεων. Το πρώτο μεγάλο χτύπημα για εμένα ήταν η αντικατάσταση των λατινικών με το μάθημα της κοινωνιολογίας, ένα μάθημα που κατά τον -τέως υπουργό παιδείας καλείται να καλλιεργήσει αφενός το πνεύμα των μαθητών, αφετέρου να οξύνει την κριτική σκέψη. Το επιχείρημα που ώθησε να βγάλουν τα λατινικά ήταν πως επρόκειτο για ένα εύκολο μάθημα που απαιτούσε παπαγαλία και εύκολα μπορούσε κανείς να γράψει καλά. Και τι κατάλαβαν;! Η κοινωνιολογία είναι μακράν πιο "παπαγαλίστικο" μάθημα, και μάλιστα για αρκετό καιρό δεν ξέραμε καν αν θα αλλάξει!..
Ύστερα από αυτό, έρχεται η αύξηση της ύλης σε όλα τα μαθήματα και η προσθήκη της λογοτεχνίας και κατ'επέκταση η αλλαγή του τρόπου εξέτασης της νεοελληνικής γλώσσας. Με κατέκλυσε θυμός, άγχος, νεύρα...Πολλά νεύρα. Άλλοτε τα ξέθαβα και τα εκτόνωνα στους γονείς μου, άλλοτε στους φίλους μου, άλλοτε ακόμη και στο φροντιστήριο. Σιχάθηκα τον εαυτό μου. Ναι, έχασα κάθε αυτοπεποίθηση που υπήρχε κρυμμένη μέσα μου, και το μόνο που απέμεινε ήταν μια πικρή γεύση απαισιοδοξίας. Δεν έβγαινα, ολοένα και έχανα τις κοινωνικές μου σχέσεις, ακόμη και τον ίδιο μου τον εαυτό.
Οι γύρω μου προσπαθούσαν να κατευνάσουν τα πνεύματα λέγοντας μου: Αν δε τα καταφέρεις εσύ, τότε ποιος; Κάτι τέτοιο όμως ήταν - και είναι - φαντασία για εμένα. Στο μεταξύ, είχα αποφασίσει να μην συμμετάσχω στην πολυήμερη εκδρομή μας ώστε να αξιοποιήσω τον χρόνο για ξεκούραση και περαιτέρω μελέτη. Γελάω... Γελάω γιατί απαγορεύτηκε στο σχολείο μου να πάει στην Ιταλία λόγω του αυξημένου κινδύνου. Ο κορωνοϊός όμως δεν κάνει διακρίσεις. Παραμονεύει και χτυπά σαν σπιούνος. Έτσι, έφτασε σύντομα και εδώ.
Με καθησυχάζουν τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση για την αντιμετώπισή του, εντούτοις ξέχασε την γ λυκείου που βαδίζει σε άγνωστα μονοπάτια και παραμένει μετέωρη δίχως ελπίδα και γνώση για το μέλλον. Μια απόφαση είναι αρκετή. Οποιαδήποτε απόφαση. Αρκεί να υπάρχει μια, ώστε επιτέλους να ηρεμήσουμε ψυχικά και να αποδεχτούμε την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει.
Με την δύναμη του λόγου μου λοιπόν θα ήθελα να επισημάνω την ανάγκη συλλογικής δραστηριοποίησης και ευαισθητοποίησης εκ μέρους των ανωτέρων μου για να βρεθεί μια σύντομη λύση στο καίριο αυτό ζήτημα.
