Alfavita Newsroom Στις 8 Δεκεμβρίου 1956 έπεσε η «αυλαία» των 16ων Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων, των πρώτων στην Ιστορία που έγιναν στο νότιο ημισφαίριο της γης, των πρώτων που έγιναν εκτός Ευρώπης και Βόρειας Αμερικής, αλλά και των πρώτων που διεξήχθησαν τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο, δηλαδή σε μια εποχή όπου στην Αυστραλία είχε αρχίσει να καλοκαιριάζει, αλλά τις χώρες του βόρειου ημισφαιρίου ήταν χειμώνας.
Άλλωστε αυτός ήταν και ο λόγος που πολλά μέλη της ΔΟΕ είχαν εκφράσει έντονες αντιρρήσεις για την επιλογή της Μελβούρνης ως διοργανώτριας πόλης, ωστόσο δεν δικαιώθηκαν, καθώς η οργάνωση ήταν εξαιρετική. Αλλού ήταν τα προβλήματα... Και αυτά είχαν να κάνουν με τις πολιτικές καταστάσεις της εποχής.
Ο Ψυχρός Πόλεμος είχε πλέον «φουντώσει» και αυτό μεταφέρθηκε και στο αθλητικό πεδίο, σε τέτοιο βαθμό που μια πισίνα γέμισε με αίμα, κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και την Ουγγαρία.
Λίγες ημέρες νωρίτερα τα σοβιετικά τανκς είχαν κάνει την εμφάνισή τους στη Βουδαπέστη για να συντρίψουν την ουγγρική επανάσταση και το μίσος ανάμεσα στους αθλητές των δύο χωρών κορυφώθηκε όταν βρέθηκαν αντιμέτωπες οι εθνικές ομάδες της υδατοσφαίρισης.
Μέχρι και ότι εμφανίστηκαν ξυραφάκια κάτω από το νερό ειπώθηκε τότε...
Η ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ: Οι Αγώνες της 16ης Ολυμπιάδας διεξήχθησαν στη Μελβούρνη από τις 22 Νοεμβρίου έως και τις 8 Δεκεμβρίου 1956. Μετείχαν 72 χώρες και αγωνίστηκαν 3.314 αθλητές, οι 2.938 άνδρες και οι 376 γυναίκες, σε 17 αθλήματα, που περιλάμβαναν 145 αγωνίσματα. Ωστόσο, το άθλημα της ιππασίας δεν διεξήχθη εκεί, καθώς υπήρχε Νόμος στην Αυστραλία που έθετε σε καραντίνα όσα ζώα έφταναν από το εξωτερικό, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μέγιστο πρόβλημα με τα άλογα των Αγώνων. Η λύση που βρέθηκε ήταν τα αγωνίσματα της ιππασίας να διεξαχθούν πέντε μήνες νωρίτερα στην Στοκχόλμη.
Τα περισσότερα μετάλλια (98) κατέκτησε η Σοβιετική Ένωση, αλλά και τα περισσότερα χρυσά (37). Ακολούθησαν οι ΗΠΑ με 32 χρυσά και 74 στο σύνολο και η Αυστραλία με 13 χρυσά και 35 στο σύνολο. Πάντως οι Αμερικανοί «σάρωσαν» στον στίβο, όπου νίκησαν στα 15 από τα 24 αγωνίσματα.
Η Καμπότζη, η Μαλαισία, η Αιθιοπία, η Κένυα, η Λιβερία, η Ουγκάντα, το βόρειο Βόρνεο και το τα νησιά Φίτζι, έκαναν την «παρθενική» εμφάνισή τους.
ΤΟ ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ: Πριν ξεκινήσει η διοργάνωση άρχισαν και τα «όργανα» της πολιτικής. Η Αίγυπτος, ο Λίβανος και το Ιράκ αποφάσισαν να μποϊκοτάρουν τους Αγώνες, λόγω των τότε γεγονότων της κρίσης στη διώρυγα του Σουέζ, ενώ η συνέχεια ήρθε από την Ολλανδία, την Ισπανία και την Ελβετία, οι οποίες ανακοίνωσαν ότι θα απέχουν και αυτές επειδή θα συμμετείχε η Σοβιετική Ένωση, η οποία είχε εισβάλει στην Ουγγαρία (αν και οι Ελβετοί είχαν αγωνιστεί λίγους μήνες νωρίτερα στην ιππασία). Το τελικό «χτύπημα» ήρθε δύο εβδομάδες πριν την έναρξη από την Κίνα, η οποία επίσης αποφάσισε να μην εμφανιστεί στους Αγώνες, ως διαμαρτυρία επειδή θα συμμετείχε η Ταϊβάν. Στον αντίποδα, η Γερμανία, αν και χωρισμένη σε δύο κράτη, παράχθηκε με ενωμένη ομάδα.
ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΟΡΦΕΣ: Δύο δεσποινίδες και ένας θρύλος, σημάδεψαν με την παρουσία τους την διοργάνωση. Η μόλις 18 ετών Μπέτι Κάθμπερτ έγινε το «χρυσό κορίτσι» της Αυστραλίας, καθώς κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια, στα 100μ., 200μ. και 4Χ100μ. Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1964 στο Τόκιο, θα κατακτήσει το χρυσό και στα 400μ. και με αυτή τη μοναδική συλλογή θα περάσει για πάντα στο Πάνθεον των Ολυμπιακών Αγώνων. Ένα άλλο «χρυσό κορίτσι» θα ξετρελάνει τους Αυστραλούς στην πισίνα. Η Ντον Φρέιζερ, σε ηλικία 19 ετών, θα αρχίσει στη Μελβούρνη να χτίζει τον θρύλο της. Θα κατακτήσει τρία μετάλλια, μεταξύ των οποίων το χρυσό στα 100μ. ελεύθερο, εκεί όπου θα πρωτεύσει και το 1960 στη Ρώμη και το 1964 στο Τόκιο κι έτσι θα γίνει η πρώτη κολυμβήτρια στην Ιστορία που θα κατακτήσει το χρυσό στο ίδιο αγώνισμα σε τρεις συνεχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Κάτι που μελλοντικά μόνο η Κριστίνα Εγκερζέγκι και ο Μάικλ Φελπς θα καταφέρουν να επαναλάβουν.
Σε αυτή τη διοργάνωση, όπου η Φρέιζερ ξεκινούσε το επίτευγμά της, ένας ζωντανός θρύλος το ολοκλήρωνε. Ο Λάζλο Παπ είχε κατακτήσει το χρυσό, τόσο στο ρινγκ του Λονδίνου το 1948, όσο και στο ρινγκ του Ελσίνκι το 1952. Ουδείς πυγμάχος μέχρι τότε είχε καταφέρει να κατακτήσει το χρυσό και σε τρίτη διοργάνωση, αλλά το πέτυχε στη Μελβούρνη εν μέσω αποθέωσης από το κοινό, αυτός ο ανίκητος Ούγγρος. Στην Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων άλλοι δύο το κατάφεραν αυτό και οι δύο Κουβανοί, ο Τεόφιλο Στίβενσον και ο Φελίξ Σαβόν.
Στα αξιοσημείωτα και η επικράτηση της Εθνικής ομάδας χόκεϊ της Ινδίας για 6η συνεχόμενη φορά!
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ: Είχαν περάσει 36 χρόνια από την τελευταία φορά που η Ελλάδα είχε κατακτήσει ένα μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες και 44 ολόκληρα χρόνια από τότε που ένας Έλληνας αθλητής του στίβου είχε ανέβει στο βάθρο των μεταλλίων. Ήταν ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας το 1912 και στη Μελβούρνη ο Γιώργος Ρουμπάνης κατάφερε να ξαναβάλει την Ελλάδα στον «χάρτη» του παγκόσμιου αθλητισμού και να ανοίξει τους νέους ορίζοντες, όταν κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο άλμα επί κοντώ με 4,50, επίδοση που αποτελούσε νέο πανελλήνιο και νέο βαλκανικό ρεκόρ, αλλά και τη δεύτερη καλύτερη επίδοση στην Ευρώπη. Ήταν η πρώτη μεταπολεμική επιτυχία του ελληνικού αθλητισμού.
Ο Ρουμπάνης ήταν και ο σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής, που αριθμούσε 13 αθλητές και είχε για αρχηγό τον Βασίλη Λεοντόπουλο.
ΟΙ ΠΟΛΥΝΙΚΕΣ: Δύο αθλήτριες της ενόργανης γυμναστικής κατέκτησαν τα περισσότερα μετάλλια, 6 τον αριθμό, από οποιονδήποτε άλλον/η σε όλα τα αθλήματα. Η Ουγγαρέζα Άνιες Κελέτι και η Σοβιετική Λαρίσα Λατίνινα, η οποία θα κάνει στη Μελβούρνη το ντεμπούτο της σε Ολυμπιακούς Αγώνες και τα επόμενα χρόνια θα λάμψει με την παρουσία της και θα δημιουργήσει το ρεκόρ των 18 μεταλλίων (εκ των οποίων τα 9 χρυσά) σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Μέχρι σήμερα μόνο ο Μάικλ Φελπς κατάφερε να την ξεπεράσει. Η Κελέτι και η Λατίνινα ήταν και οι αθλήτριες που κατέκτησαν τα περισσότερα χρυσά (4) από κάθε άλλον στη διοργάνωση.
Η ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΗΣ: Σαν σήμερα το 1956, επιβεβαιώθηκε με τον καλύτερο τρόπο πως παρά τις όποιες πολιτικές διαφορές χωρίζουν τα κράτη και παρά τις όποιες εντάσεις δημιουργούνται στον πλανήτη, ο Αθλητισμός είναι αυτός που μπορεί να ενώνει. Ο Αυστραλός Τζον Ίαν Γουίνγκ είχε μια ιδέα... Την είπε στους αρμόδιους κι αυτοί φρόντισαν να την κάνουν πραγματικότητα. Στην Τελετή Λήξης των Αγώνων να παρελάσουν οι σημαίες των χωρών κανονικά, όπως έμπαιναν πάντα στο στάδιο, αλλά οι αθλητές να μπουν μετά όλοι μαζί ενωμένοι. Έτσι, για πρώτη φορά εισήλθαν όλοι οι αθλητές των χωρών και μάλιστα πιασμένοι χέρι-χέρι, σε μια κίνηση μέγιστου συμβολισμού και εν καιρώ Ψυχρού Πολέμου. Έκτοτε η ΔΟΕ το καθιέρωσε στις Τελετές Λήξεις.
ΑΠΕ ΜΠΕ
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 14/12
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
