Τι αλλάζει στον νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά

Τις βασικές πτυχές του σχεδίου που συζητά η κυβέρνηση με την τρόικα για την τροποποίηση του νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά αποκαλύπτει έγγραφο του υφυπουργού Ανάπτυξης Αθανάσιου Σκορδά, το οποίο διαβιβάστηκε στη Βουλή στις 18 Φεβρουαρίου.

 

Σύμφωνα με δημοσίευμα της ηλεκτρονικής σελίδας tanea.gr στο έγγραφο, που διαβιβάστηκε σε απάντηση ερώτησης του βουλευτή της ΝΔ Λευτέρη Αυγενάκη, αναφέρεται ότι «υφίσταται ανάγκη να καταστεί περισσότερο αποτελεσματικός ο Ν. 3869/2010, καθώς η μακροχρόνια δικαστική εκκρεμότητα, οδηγεί σε ομηρία όσους δανειολήπτες έχουν προσφύγει στην πρόνοια του νόμου και με τον τρόπο αυτό καθυστερεί η επάνοδός τους στην οικονομική δραστηριότητα».

 

«Σύμφωνα με το σχέδιο που συζητά η κυβέρνηση, θα αρκεί η συμφωνία των πιστωτών που εκπροσωπούν το 50%+1 των απαιτήσεων της οφειλής και όχι η πλήρη ομοφωνία (100%) που απαιτούσε μέχρι σήμερα», αναφέρει ο υφυπουργός Ανάπτυξης.

 

Οπως σημειώνει, «θα προβλέπεται καταβολή δόσης από την υποβολή της αίτησης υπαγωγής στη ρύθμιση, χωρίς καθυστερήσεις εξαιτίας της εκκρεμοδικίας, εφόσον η προσδιοριζόμενη δικάσιμος υπερβαίνει τις προθεσμίες που θέτει ο νόμος».

 

«Το καταβληθέν ποσό θα συμψηφίζεται με τη ρύθμιση που τελικώς θα αποφασίσει το Δικαστήριο, αποδεσμεύοντας τον οφειλέτη ακόμα και με την έκδοση απόφασης», διευκρινίζει ο κ. Σκορδάς.

 

Με το έγγραφο γίνεται, επίσης, γνωστό ότι η κυβέρνηση συζητά σχέδιο για τη διευκόλυνση των δανειοληπτών που θα αφορά μισθωτούς, συνταξιούχους και όσους έχουν τεκμαιρόμενη σχέση εξαρτημένης εργασίας, με ενυπόθηκη απαίτηση, οι οποίοι έχουν ετήσιο οικογενειακό εισόδημα έως 25.000 ευρώ, προερχόμενο από μείωση του εισοδήματος τους κατά 35% από 1.1.2010.

 

Επιπλέον, θα αφορά ανέργους, πάσχοντες από βαριά ασθένεια ή και μόνιμη αναπηρία και πολύτεκνους.

 

Σύμφωνα με το δημοσίευμα θα υπάρξει μέριμνα για τη βελτίωση του υφιστάμενου πλαισίου, ώστε κατά την αξιολόγηση των πληροφοριακών δεδομένων του συστήματος «Τειρεσίας» να λαμβάνονται υπόψη οι συνέπειες της δυσχερούς οικονομικής περιόδου και να δίνεται η δυνατότητα μιας πιο ευέλικτης αντιμετώπισης των συναλλασσομένων με τα πιστωτικά ιδρύματα, ανάλογα με το συνολικό τους προφίλ και όχι με βάση μεμονωμένα ατυχή περιστατικά.