Ρούσσος Βρανάς του Στάθη

Η στήλη αποχαιρετά σήμερα έναν Εκλεκτό του προλεταριάτου, έναν Φίλο του Λαού, τον ακριβό μας Ρούσσο Βρανά. Εναν λεβέντη.

 

Ο Ρούσσος κόσμησε με τη δουλειά του τη δημοσιογραφία. Διέπρεψε δίνοντας στην αλήθεια τη φωνή της. Ακούραστος ερευνητής, ανέτρεπε καθημερινώς από τη στήλη του «Δρόμοι» στα «Νέα» τα στερεότυπα της παγκοσμιοποιημένης προπαγάνδας κι έφερνε στο φως πάντα στοιχεία και γεγονότα, πάνω στα οποία βάσιζε τις αναλύσεις του.

 

Ο Ρούσσος ήταν από τους λίγους που παρέλαβαν μιαν υψηπετή στήλη (απ’ τη γραφίδα του επίσης εκλεκτού Νίκου Γαλανόπουλου) και την ανέβασε στον Ολυμπο.

 

Συχνά ο Βρανάς μάς φώτιζε το μυαλό. Γενναίος απ’ τα νιάτα του και σοφός από νωρίς, άντρας δωρικός και ιδιαιτέρως τρυφερός, ο Ρούσσος, σύντροφος, φίλος, συνάδελφος και συνταξιδιώτης, υπήρξε ό,τι το τιμιώτερον, κομμουνιστής και ελληνικός. Βαθύτατα διεθνιστής, έβλεπε τον κόσμο φιλοσοφημένος. Και αυτήν του την κατανόηση των ανθρώπινων την κοινωνούσε προς όλους τους αναγνώστες. Αλλά και προς τους φίλους και τους συντρόφους. Ευρύχωρος κι ευγενής, ευπροσήγορος και γλεντζές, ερωτικός. Εζησε σε μία τίμια πενία, πάμπλουτος.

 

Τώρα ο Ρούσσος έφυγε για τα αστέρια, τα κόκκινα αστέρια της καρδιάς του, ελπίζω εύχαρης, με εκείνα τα αθώα μάτια και το μισό χαμόγελο του πολεμιστή - ολόκληρο μόνον για τα παιδιά και τις ελπίδες των απλών.

 

Ρούσσο, θα μας λείψεις δεν θα μας λείψεις. Θα μείνεις φυλαχτό στην καρδιά μας και αιτία για τις θέσεις και τις πράξεις μας, αλλά θα μας λείπουν οι σκέψεις σου, οι ανακαλύψεις σου, η διαρκής ιχνηλασία του καλού.

 

Ξέρω ότι άλλοι θα σηκώσουν την ασπίδα σου, μεγαλύτερο τρόπαιο δεν χρειάζεται. Οσο έζησες, έσπειρες καλά καλόν σπόρο, θα σε διαδεχθούν οι ωραίοι, ποιος έπαινος ακριβότερος;

 

Στους οικείους σου, που τώρα πονούν, καθώς και στους φιλοσυντρόφους, σύντομα θα επιστρέψεις, ως καλή σκιά και ζεστή παρέα, σύμβουλος και ακροατής, συχνά θα ανταμώνεις μαζί μας, ώσπου μια μέρα να ανταμώσουμε κι εμείς μαζί σου «στα λαϊκά μέγαρα και τα κόκκινα στάδια»...

 

 

enikos.gr