Νίκος Τσούλιας Μικρέ παλιέ, φίλε μου,
Που να ‘ξερες ότι θα έλθουν καιροί που θα είσαι μόνος στην πλατεία, γιατί το μικρό χωριό σου στον ψηλό λόφο – που του έδωσε τη χάρη να βλέπει την αυγή του ήλιου εκεί πέρα μακριά στον Ερύμανθο και έτσι θα πάρει το ζηλευτό όνομα Αυγή – θα έχει ερημώσει και θα ψάχνεις να βρεις εικόνες, που να σου θυμίζουν τα παιδικά σου χρόνια, τις παραστάσεις που δεν τις ξεθωριάζει ο χρόνος αλλά τις ζωηρεύει, χωρίς να καταλαβαίνεις το πως γίνεται αυτή η παραξενιά…
Και να προσπαθείς να ακούσεις τις παιδικές φωνές από τα τρεξίματα και τα παιχνίδια στους δρόμους και στα σοκάκια του χωριού, το γκαπ – γκουπ της μπάλας κάτω στο ελιοσκέπαστο μικρό γηπεδάκι, να περπατήσεις θαρρετά στον κεντρικό δρόμο, εκεί που δειλά – δειλά ίσα που ακουμπούσες τα πόδια σου στο χαλικόστρατο για να μη σε προσέξουν…
Να πηγαίνεις προς την κεντρική πλατεία με τα καφενεία και τα μπακάλικα τριγύρω, να τα μνημονεύεις ένα – ένα, να κάθεσαι μπροστά στα χαλάσματα και να αφήνεις τον εαυτό σου να ανασύρει ό,τι μόνος του μπορεί, να πατάς στο χωμάτινο πλέον δάπεδο του ισοπεδωμένου δίπατου σπιτιού, του μοναδικού εκεί στη κεντρική θέση και να αναρωτιέσαι πως ένας τόσο μικρός χώρος ήταν αυτό το τόσο θεόρατο σπίτι, που σε τρόμαζε να περάσεις δίπλα του…
Να περιδιαβαίνεις τις άκρες του χωριού που ποτέ σου δεν πήγες όταν ήταν κόσμος, γιατί φοβόσουνα ότι δεν σε ξέρουν – μιας και εσύ ζούσες έξω από το χωριό – και δεν ήθελες να νιώθεις άγνωστος ακόμα και σε ένα τόσο μικρό μέρος, αλλά να νιώθεις τόση ασφάλεια όπως εκεί στον δρόμο με την άμμο πριν το χωριό, που πέταγες τη φέτα με το λάδι και τη ζάχαρη, γιατί σε έπιανε πανικός να σε δουν να τρως…
Ναι, ξέρω και κάτι άλλο, που όχι μόνο δεν χόρτασες αλλά ούτε και καλά – καλά δεν ικανοποίησες τις πιο ζωηρές επιθυμίες της ηλικίας σου. Δεν έπαιξες μπάλα, την ελάχιστη που θα ήθελες, δεν είχες χρόνο να κάνεις παρέα με τα άλλα παιδιά – παρά μόνο στο Σχολείο – γιατί ήσουνα συνέχεια σε δουλειές του σπιτιού, στα ζώα και στα χωράφια.
Τι και αν τώρα γυρίζεις ξανά και ξανά στις παλιές πατημασιές σου έχοντας εκπληρώσει όχι μόνο παιδικά όνειρα και όνειρα κατοπινά αλλά και πράγματα που δεν περνούσαν ποτέ από το μυαλό σου, τι και αν συνειδητοποίησες το πόσο γενναιόδωρη είναι η ζωή, το πόση δύναμη έχει ο άνθρωπος, το πόση ομορφιά έχει ο κόσμος των Γραμμάτων, που υπηρέτησες με αγάπη.
Πάντα ένα παράπονο σε πικραίνει…
Να μπορούσες να ενώσεις εκείνους τους φτωχούς καιρούς με τις σημερινές γεμάτες επιτυχίες σου εποχές. Να πεις στον παιδικό εαυτό σου: «Μη φοβάσαι, η ζωή είναι γενναιόδωρη αν ονειρεύεσαι και διαβάζεις συνέχεια…». Να μιλήσεις στους ανθρώπους, που ντρεπόσουνα ακόμα και να τους κοιτάξεις, να τους ζητήσεις να σου πουν παλιές ιστορίες και αφηγήσεις από τα δύσκολα χρόνια τους της φτώχειας και της σκληρής δουλειάς, να έχεις από τον καθένα τη δική του ιστορία της ζωής και να τις ζωντανέψεις σε ένα λογοτέχνημα.
Και πόσο απορείς – αλλά και πόσο εύκολα καταλαγιάζεις – που δεν μπορούσες τότε να προβλέψεις το μελλούμενο ερήμωμα του χωριού σου, γιατί ναι μεν θα κρατούσες σημάδια και μαρτυρίες, αλλά θα γέμιζες απαισιοδοξία, θα σου κόβονταν τα γόνατα. Πώς να δεχτείς ότι το χωριό σου θα γινόταν φάντασμα;
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
2ος Πανελλήνιος γραπτός διαγωνισμός: Βγήκε η προκήρυξη - Αιτήσεις από 29/4 έως 14/5
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 2/05
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
