Γενικά η αυτοκτονία είναι ένα ζήτημα που συνδέεται με την κατάθλιψη. Νομίζω είναι κοινώς γνωστό και αποδεκτό.
Καταθλιπτικές φάσεις περνάμε όλοι, ειδικά σε μια κοινωνία με υψηλές προσδοκίες απ’ τους νέους της.
Προσδοκίες που επιτάσσουν και επιβάλλουν ένα άριστο μοντέλο, μαθητή, φοιτητή και εργαζομένου και μας αποπροσανατολίζουν από την αξία της ζωής διαρκώς.
Πολλοί είναι εκείνοι που δεν έχουν περάσει ποτέ καταθλιπτική φάση και για αυτό δεν συναισθάνονται. Το ακόμα χειρότερο είναι πως η πολιτεία δεν έχει ακόμα μεριμνήσει για αυτό το ζήτημα.
Μιλώντας για μέριμνα εννοώ ότι δεν έχει υπάρξει ένα σοβαρό πρόγραμμα, συστηματικής ψυχολογικής υποστήριξης για τον πληθυσμό της χώρας, κυρίως τους νέους.
Θεωρώ, ως άτομο απ’ τα πολλά τα οποία γνωρίζουν τι θα πει καταθλιπτική φάση, ότι ανήκω στους προνομιούχους που μπορούν να καλύψουν έξοδα για ψυχολόγο. Με τους άλλους όμως, που δεν μπορούν; Τι θα γίνει; Ποιος θα τους στηρίξει;
Είναι λοιπόν μεγάλη ανάγκη για μια τομή , για μια αλλαγή σε αυτό το ζήτημα. Είναι απαραίτητη η κάλυψη κονδυλίων για ψυχολογική υποστήριξη σε όλους. Τελεία και παύλα.
Οι νέοι είναι απαραίτητοι, να είναι στην χώρα αυτήν και να είναι ΖΩΝΤΑΝΟΙ. Δεν είναι η πρώτη και δυστυχώς ούτε η τελευταία φορά που ακούμε κάτι τέτοιο, όπως αυτό στην Πάτρα.
*Φοιτητής θεάτρου ΑΠΘ
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Kαμπανάκι από την EFSA για τα δύο πιο τοξικά τρόφιμα της αγοράς στην Ευρώπη
Βαθμολογίες κάτω από τη βάση... να φάνε και οι κότες! Μα τι συμβαίνει επιτέλους;
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 9/7
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
