Επόμενος σταθμός Βικτώρια, ακούστηκε από τα μεγάφωνα. Νωρίς το απόγευμα επέστρεφε από τη δουλειά και ο Jawad(στα αραβικά o γενναιόδωρος). Κουρασμένος πετάχτηκε από το βαγόνι στην υπόγεια αποβάθρα και ανέβηκε τις σκάλες προς την έξοδο με το εισιτήριο στο χέρι.
Θα το έδινε σε κάποιον άλλον, σκέφθηκε, δίχως να χάσει την εμπιστοσύνη του στον Άνθρωπο.
Η Μαίρη, φοιτήτρια στο Πάντειο κατέβαινε για να πάρει το τρένο ψάχνοντας στο σακίδιό της για ‘’ψιλά’’. Στον αέρα κυριολεκτικά της πρότεινε το παραδοσιακό χαρτάκι, λέγοντας: ‘’Το θέλεις; ισχύει ακόμα για μια ώρα’’. Με το βλέμμα της να τον ακολουθεί γύρισε να τον ευχαριστήσει. Εκείνος της χαμογέλασε βγαίνοντας στο φως της πλατείας. Πρόλαβε να μπει στο τρένο καθώς οι πόρτες έκλειναν πίσω της απότομα. Η Μαίρη χαρούμενη ταξίδευε για το λιμάνι. Στον Πειραιά έβγαλε από την τσέπη του παντελονιού της το εισιτήριο και η μπάρα άνοιξε. Αφηρημένη έκανε να το πετάξει αλλά το ξανασκέφθηκε μόλις διαπίστωσε ότι είχε ακόμα χρονική ισχύ και το έδωσε στη Σοφία που βρέθηκε μπροστά της, ενθυμούμενη την κίνηση του Jawad στη δική της αφετηρία.
Η σκυταλοδρομία της αλληλεγγύης συνεχιζόταν…
Με την κίνηση αυτή η Μαίρη σκέφθηκε ότι αφού είχε στα χέρια της μια αξία ήταν δίκαιο να εξαντληθεί χρονικά από τον άνθρωπο της ανάγκης και να μην πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων. Η πίστη στον Άνθρωπο με την πράξη του Jawad αλλά και τα πρώτα διαβάσματά της στο Πάντειο, για τον E.Durkheim, έφεραν στο φως το δίκαιο της αλληλεγγύης, την ‘’οργανικήαλληλεγγύη’’. Διάβαζε από τις σημειώσεις της για το μάθημα της κοινωνιολογίας :
‘’Για να διακρίνει την οργανική αλληλεγγύη από εκείνη που προκύπτει μέσα από την αμοιβαία εξυπηρέτηση των συμφερόντων δύο η περισσοτέρων συμβεβλημένων μερών, ο Durkheim σημειώνει: «Εάν το συμφέρον φέρνει κοντά τους ανθρώπους, αυτό συμβαίνει μονάχα για λίγες στιγμές, καθώς δεν μπορεί παρά να δημιουργηθεί μεταξύ τους ένας δεσμός που είναι μονάχα εξωτερικός. Τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά το πέρας της ανταλλαγής, τα εμπλεκόμενα μέρη παραμένουν ανεξάρτητα τα μεν προς τα δε. Οι συνειδήσεις επικοινωνούν με τρόπο επιφανειακό. Δεν διεισδύουν η μια στην άλλη, ούτε και εφάπτονται μεταξύ τους. Ακόμα και αν κοιτάξουμε τα πράγματα σε βάθος, θα δούμε ότι κάθε αρμονία συμφερόντων ενέχει μια υποβόσκουσα σύγκρουση ή απλά μια σύγκρουση που έχει αναβληθεί. Διότι, εκεί όπου κυβερνά μόνο το συμφέρον, τίποτα δεν αναχαιτίζει τους εμπλεκόμενους εγωισμούς, και άρα κάθε εγώ βρίσκεται επί ποδός πολέμου απέναντι στους άλλους. Οποιαδήποτε ανακωχή σ’ αυτόν τον αιώνιο ανταγωνισμό δεν μπορεί να έχει μεγάλη διάρκεια. Το συμφέρον είναι, κατά συνέπεια, ό,τι πιο ασταθές διαθέτουμε στον κόσμο. Σήμερα, μου είναι ωφέλιμο να συνδεθώ μαζί σας. Αύριο, θα είμαι εχθρός σας για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Μια τέτοια στάση δεν μπορεί παρά να γεννά περιστασιακές σχέσεις και συνεταιρισμούς της μίας ημέρας’’. Βλ. Durkheim, 2018, σελ. 312.
Foufoulas, D. (2020). H έννοια της αλληλεγγύης: πολιτικές διαμάχες και συγκρότηση της κοινωνιολογίας τον δέκατο ένατο αιώνα. Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, τ.155, σελ.151–170.
Με την αλλαγή του εισιτηρίου από χέρι σε χέρι ήταν φανερή και η χαρά στα μάτια της Σοφίας που επέστρεφε κατάκοπη από τη δουλειά, ενώ θα έπρεπε στην ηλικία της να είχε συνταξιοδοτηθεί.
Η Σοφία με τη σειρά της ευχαρίστησε τη νεαρή φοιτήτρια και πριν από την εξάντληση του εισιτηρίου πρόλαβε να μπει στο τελευταίο βαγόνι του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου. Κάθισε και έβγαλε το βιβλίο της. Τον Eduardo Galeano τον γνώριζε από παλιά.
‘’Μνήμες φωτιάς’’ ήταν οι μνήμες της νιότης. Ένας κόσμος που φλεγόταν από κινήματα, από αγώνες, από ενδιαφέρον για τα κοινά και την αλλαγή του κόσμου. Άλλη εποχή ή τέλος εποχής; Ωστόσο, η πράξη αλληλεγγύης της νεαρής φοιτήτριας στην πολύπαθη καθημερινότητα της Σοφίας φανέρωνε ότι οι αγώνες του χτες αντέχουν και σήμερα κάνοντας τις υπόγειες διαδρομές τους…
‘’Δεν πιστεύω στη φιλανθρωπία. Πιστεύω στην αλληλεγγύη. Η φιλανθρωπία είναι τόσο κάθετη. Πηγαίνει από πάνω προς τα κάτω. Η αλληλεγγύη είναι οριζόντια. Σέβεται τον άλλον.Έχω πολλά να μάθω από άλλους ανθρώπους’’. Έντουαρντ Γκαλεάνο στο: David Barsamian (2004) Louder Than Bombs: Interviews from The Progressive Magazine.
Το σημαντικό στην ιστορία του πολυταξιδεμένου χάρτινου εισιτηρίου δεν ήταν τόσο η χρηματική αξία του όσο η αλληλεγγύη ως αξία με βάση την οποία έγινε το πέρασμα από την ατομική στην κοινωνική χρήση. Αυτό το χάρτινο μικροσκοπικό απόκομμα που διαφεύγει του ελέγχου της εξουσίας στη διάρκεια της χρήσης του, στοχεύουν να καταργήσουν οι τεχνοκράτες της οικονομίας, στο όνομα του εκσυγχρονισμού και του καθαρού περιβάλλοντος σε ένα ανέπαφο μέλλον μιας ακοινώνητης συγκοινωνίας. Το χάρτινο εισιτήριο, συνήθεια ενός κόσμου που αναπνέει ακόμα, θα αντικατασταθεί όπως ανακοινώνουν οι ειδικοί από τις πλαστικές κάρτες ατομικής χρήσης και τις αντίστοιχες εφαρμογές της κινητής τηλεφωνίας.
Το απρόσωπο και ανέπαφο μέλλον ετοιμάζεται εδώ και καιρό.
Μοναχικοί ταξιδιώτες ενός κόσμου με ληγμένες αξίες…
Η Σοφία στη σύντομη διαδρομή της συνέχισε να διαβάζει Galeano και πριν την αποβίβαση στο σταθμό προορισμού τοποθέτησε το εισιτήριο της αλληλεγγύης ως σελιδοδείκτη στο βιβλίο της.
Στην έξοδο παρατήρησε με απορία την καθαρίστρια που με πάθος συγκέντρωνε για να πετάξει τα εισιτήρια, ληγμένα και μη. Η μετανάστρια εργάτρια με την ειδική ενδυμασία της εταιρίας δεν γνώριζε ή δεν είχε ακούσει για τους αγώνες του συνδικαλιστή Harry Bridges (1901-1990) και την solidarity, ίσως την πιο σημαντική λέξη της εργατικής τάξης.
The most important word in the language of the working class is ‘’solidarity’’.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Σχολεία: Αλλάζουν οι ώρες αποχώρησης των μαθητών
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 24 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 24/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
