Νίκος Τσούλιας Μοναχικό μες στην ερημιά του τόπου. Γυμνωμένα τα κλαδιά του, υψωμένα προς τον ουρανό. Δεν είναι ξεραμένα. Μέσα τους κρυμμένοι οι χυμοί, που περιμένουν του ήλιου περισσότερη παρουσία για να ξεπετάξουν μάτια, βλαστάρια, καινούργια κλαδιά, φύλλα πολλά – το πράσινο να απλωθεί, το γκρίζο να ξεμείνει στον κορμό.
Αβοήθητο στο κρύο του χειμώνα. Ο ουρανός μαυρισμένος, τα σύννεφα φεύγουν ή έρχονται; Το φως αποτελειώνει στο σούρουπο ή αναγγέλλει το χάραμα; Ό,τι και να συμβεί, θα το αντιμετωπίσει. Καθημερινή η σχέση τους. Το δέντρο έχει γίνει ένα με το περιβάλλον του.
Αλλά ξεχωρίζει. Είναι μοναδικό. Κάνει τη φύση γύρω του ένα φόντο. Είναι πρωταγωνιστής. Το δέντρο και ο τόπος του: το χώμα, τα υψώματα, οι λόφοι, ο ουρανός από πάνω του… Όλα είναι σκηνικό, το έργο θα παιχτεί απ’ αυτό. Το δέντρο μόνο έχει ζωή!
Κι όμως, δεν είναι παραπονεμένο. Απολαμβάνει τον περίγυρό του. Μπορεί να μην ξέρει την καταγωγή του… Σπόρος μακρινοταξιδεμένος στα δυνατά φυσήματα των ανέμων είναι η απαρχή του ή απομεινάρι κάποιας καταστροφής που αφάνισε τη συντροφιά του; Ό,τι και να έχει συμβεί, τίποτα δεν το φοβίζει. Έχει περάσει τόσα και τόσα, η ηλικία του είναι φορτωμένη με του χρόνου τις στρώσεις.
Έρημο μέσα στην αγριότητα του χειμώνα. Και όμως συμφιλιωμένο μαζί του. Περιμένει κάποιον μοναχικό πεζοπόρο για να φανερώσει τον καημό του. Ξέρει ότι τότε θα βρει σύντροφο, που θα το κατανοήσει, θα το κοιτάει ξανά και ξανά, θα στοχαστεί στη θέα του, θα το ονειρευτεί, θα το αγαπήσει. Η φαντασία του πεζοπόρου θα βρεθεί σε άγνωστους τόπους. Θα τον συντροφέψει και μετά.
“Θα με έχει δει από μακριά. Ήμουνα σημάδι μοναδικό στο δρόμο του. Τον προσανατόλισα. Εγώ έγινα ο δρόμος του. Από τη στιγμή που με είδε, απ’ εμένα δεν πήρε το βλέμμα του καθόλου. Και όταν θα φεύγει, θα κοιτά πίσω του, ξανά και ξανά, την εικόνα μου να αγκαλιάσει, με σκέψεις και με στοχασμούς να την εκφράσει.
Το νιώθω… Θα καθίσει στα ριζά μου, θα ακουμπήσει την πλάτη του στον κορμό μου, θα ξεκουραστεί, θα κολατσίσει. Θα του πω και ένα μυστικό.
“Αν θες, μπορείς να ανέβεις πάνω μου. Έχω φροντίσει με χαμηλά κλαδιά. Να αγναντέψεις. Να αφαιρέσεις εμένα από ήρωα του σκηνικού. Να φτιάξεις μια δική σου ιστορία. Ξέρω ότι στην αφήγησή σου θα μείνω εικόνα παντοτινή, που την φαντασία σου έτρεφε, εικόνα τρυφερή στη μνήμη σου και στην ψυχή σου”.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Νέες ταυτότητες: Πότε λήγει η διορία για αλλαγή και πόσο κοστίζει η έκδοση
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 4/8
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
